Alle inzendingen over wind en storm in jun

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Je waait door mijn leven als wind door de wilgen. Soms dan storm je. Takken dreigen dan door te knakken. Je beweegt me als wind door de wilgen. Zonder jou zweef ik stil in de atmosfeer als de takken van wilgen zonder wind. Dan zweef ik net zo lang tot het waaien weer begint.…

Als de regen en storm komt dan gooi ik alle ramen open Er blijft niks meer liggen geen herinneringen meer Zelfs mijn laptop gaat naar buiten om te luchten Zal ze niet blij mee zijn is een koukleum Er gaan ook personen mee daar heb ik het ook mee gehad Maar het maakt mijn leven opgelucht blij vrolijk Dus storm wind en regen kom maar op wind…

Met mijn ogen dicht zie ik Heel helder voor me wat voor Vandaag het belangrijkste was: De storm te doorstaan die Allerwege aangekondigd was - De boomstam die kranig groeide Uit mijn gepijnigde ziel niet Ten prooi te laten vallen Aan de nukken van het weer, Het rukken van de wind…

Het gebulder van de wind, is wat ik nog het impossantste vind toch vreemd dat geloei dat lawaai van de gewoonlijk vriendelijke wind. Code rood, van alles vliegt er voorbij ik blijf maar binnen, waarschuwingen te over, ik blijf maar Vogelvrij!…

zacht zuchtend, de wind zomersterven ruist vredig stilte tot stormen hergeboorte wemelt rond afgevallen bladeren…

Wanneer de wind is geluwd, de storm is uitgewoed men de schade opneemt de ravage opruimt de verzekering inschakelt pas dan, halen we opgelucht adem, net als de wind, die stiekem fluistert, tot later!…

Men heeft hier te maken met verschillende vormen in grillig en onvoorspelbaar van een uitzonderlijke storm waarbij ook enkele druppels landen op de grauwe straten terwijl op sommige momenten zon haar stralen probeert te werpen op een klein stukje natuur.…

Tijdens de storm fietste ik door de straten van Amsterdam en ik keek naar de vechtende bomen. Bomen zijn het mooiste in meedogenloze wind. Maar ze kunnen je elk moment doodslaan zoals ze afknappen met een knal op je eigen schedel. Waarom houden we dan toch van de bomen in de storm ?…

schaarse woorden als hoge en dun gewortelde bomen reikend naar de zon het fragiele meebewegen in de wind stromend naar ongekende stormen…

Zij bestaat op gratie van... Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon. Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor. Als…

Voor het open raam voelt ze de wind in kleine gedachten, die als bladeren fluisteren in de ochtendzon. De bladeren spelen en dansen en schrijven haar handtekening in tranen met woorden............... Liefde voor altijd.…

Ik houd van het wilde gewentel der zee; Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee: De kiel is met wakkere zeelui bemand - En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land. Ik houd van het dreunend gedaver der zee; De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee: Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand - En 'k droom…

Het was die keer dat jij me aankeek, de wind door je haren, maakte het herfstweer minder sober, je ogen traanden, lachende tranen, waardoor de wereld mooier leek, en het werd zomer in oktober, En niemand zou van me houden, zoals jij dat kon, en niets zou je weerhouden, want de wind verjaagt de storm, weet je nog...…

Mijn leven Als een kartonnen doos; Van het kleinste Zuchtje wind Waait het om. Van het minste Spatje regen Zakt het in elkaar. Wat nou Als het gaat Stormen?…

Samen liepen we in een storm Opkomende woorden waaiden in onze mond terug Toen de wind ging liggen waren we uitgepraat.…

zijn er dan nog stormen die mij kunnen geselen is er dan nog wind die mij stuwt er zal geen horizon meer zijn om naar uit te zien er zal geen zon meer zijn die mij nog warmte geeft als jij eerder gaat dan ik is het nog maar de vraag wie het langste leeft…

Koude wind snijdt door mijn ziel, Als een scherp mes Kerft het in mij Alleen, onbegrepen en kil Laat het me achter in deze storm Met koud bloed…

De wind fluistert geheimen, en spreekt vrijuit in alle talen. De storm loeit en blaast, waarheen de wind dat wil. Adem beweegt ons mensen, als bladeren aan de bomen. Als wolken die zomaar komen, en als gedachten verder gaan. Mensen ademen. Vragen waarom. De wind fluistert.…

Stof in de wind wij zijn enkel stof in de wind.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Is het een geheim, dat ik er misschien een heb – en het dus niet weet?…

Ketting zonder hond, Vuur zonder vlammen Water zonder druppels, Aarde zonder grond Lucht zonder zuurstof Storm zonder wind - Kind zonder ouders, Ouders zonder kind…

Niets in het opengeslagen achtergebleven boek is duidelijk De wind bladert zoekt zachtjes naar een hoofdstuk van herkenning RUKT! Vol achterdocht als alles vreemd blijkt en van een ander jaargetijde De wind maakt storm raakt bladzijden lang in uiterste verwarring…

Het waait stevig er komt een storm aan laat maar waaien, laat maar gaan. Hoofd vol zorgen die zich niet weg laten slaan laat maar waaien, laat maar gaan.…

Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig mee te deinen op een zuchtje wind? Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als hoorde ze muziek. Rust maakt geen haast, geeft enkel wat zij neemt. Waar heeft ze dit geleerd, zo stil haar lijf alleen te laten op een bed? Een wimper trilt, een hart tikt in haar slaap.…

De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen Hoewel mijn mond erover zwijgt de opgewektheid is gelogen erachter schuilt de bitterheid. Ik woon nog samen in hetzelfde huis waar onbegrip heerst er is geen plaats meer voor liefde er resten nog kilte en spijt de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven. Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…

Héél véél kon ik alleen geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht, dat ik alles kon (dus niemand nodig had) bleek dat ik mij vergiste, want-weet je wat ik niet kon? mezelf kon ik niet omarmen Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan: zijn mijn woorden- is mijn houding camouflage voor mijn angst? ben ik bang dat ik toch niet alles kan? en…

Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang onaangedaan en zonder onderscheid werd toegewijd zijn leven lang al wat hem overkwam bewaard. Niets ging verloren. Hij vergat zorgvuldig alles wat in kaart gebracht een codenummer had. Zo vond zijn leven plaats. Totdat hij, dwalend langs de schappen zich met zijn…

Tegen de angst. Al wat ik schrijf weerstaat mijn wanhoop, elke zin waaraan ik ademloos begin jaagt mij de stuipen van het lijf. Want op papier ben ik niet bang. Hier gelden vastgestelde wetten die mij uit razernij ontzetten en redden van de ondergang. Kunst zet het leven naar zijn hand, brengt het terug tot dunne lijnen die zich, tegen…