Alle inzendingen over winter OR zee OR schip

Ruig is de zee en de Stena Line mag zich manoeuvreren naar Engeland. De storm, de zee, brengt vaak capriolen met zich mee als er zware storm heerst. Van land naar land, je geeft je over aan het schip en de kapitein. Natuurlijk heb je vertrouwen dat het helemaal goed komt. Ruige zee Foto Dick Voogd…

Legt met het lichaam de havens open, strekt door de schrille echo van het lied dat speelt op de kim een hand naar het schip wat niet aanmeert. De tornado neemt gradatim de stand aan van het flinke schip, veert het hoger en hoger op zee. Bedolven onder de golven keert het om naar haar, in de hardste wee.…

nu het laat is en de nacht valt over zee en de golven niet meer zijn dan een geluid zeilt het schip van mijn verbeelding uit ik zoek de drenkeling die jarenlang vermist misschien nog ergens op het laatste wrakhout drijft die nooit de reddingsboeien greep omdat hij wist dat hij niet geboren was voor deze tijd ik zoek de vrouw die tegen…

ik sta met mijn ene voet in de zee met de andere op het vasteland alles klopt al is het voor even aan de vloedlijn verzandt het geklater met een schip vol stilte bevaar ik het water nergens besef ik de diepte meer…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

de zee heb ik nooit meer een voet op het water gezet…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

boot s.o.s. er is een schip in nood de zee gaat flink te keer het schip beukt heen en weer het vergaat met man en muis mijn schipper komt nooit meer thuis…

De tijd glijdt voorbij Als een schip aan de horizon Verdwijnt hij uit het zicht De zon gaat onder Komt altijd weer op Tot het einde der tijden De zee brengt nieuw leven Neemt het oude mee Voorbij de tijd…

Baltische Zee ruwweg tussenweg, voel de ijzige koude bries van de Oostzee. In het gezicht slaat het opzwepende schuim, roept de zoutige geur van de brakke zee, laat een laatste groet aan je schip zeeman. Je bruine ogen zijn nog even waakzaam, je langzaam grijzende baard voelt de frisse wind.…

Lucht jaagt haar grijzen voorbij,alle. Kan hier een vlucht meeuwen doortrekken alstublieft om de wind te bevliegen en er af en toe af te vallen? En mogen ook wij zo ons eigen leven zijn door- gevlogen, aan groot gefladder opgestegen om hemelhoog te gaan lallen en te vallen zoals meeuwen nu eenmaal vliegen, en te worden verzwegen? Nacht valt…

De Urkse viskotter nadat donderdag het schip verging zijn nu naar alle waarschijnlijkheid de twee opvarenden gevonden. Het is verschrikkelijk, dat dit is gebeurd in heel Urk heerst er verslagenheid, maar ook in het land. Je werk doen, maar door omstandigheden op zee gebeurt iets vreselijks, waar je nooit op hoopt.…

ik wist dat het glas van de stormlantaarn zou breken in de aanwakkerende wind ook van het schip dat zou vergaan door het overslaande water licht kon niet langer branden bedolven door metershoge golven zag het glas rechtop in het gras hoorde nog de zee van vannacht…

mijn anker ligt in zee waar anders? die onuitputtelijke bron voedde mij vanaf mijn eerste ademtocht menig schip is daar vergaan een verraderlijke plek zo verloren in de oceaan, het magnetische middelpunt die zee voedt mij die zee leeft mij de zee ben ik en jij…

De dijk, de duinen en de zee, rustig deinend water, kabbelend in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee. De dijk, de duinen en de zee, aan de horizon een schip, silhouet in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee.…

Draag geen water naar de zee. Op weg door de Barentszzee danst ons schip. En wij? Wij dansen dankbaar met haar mee.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Daar zie ik een schip een streep trekken door mijn reis naar nergens.…

Mijn schip is stuurloos tussen de klippen mijn hoofd rust reeds vrijwel in de schoot Hoop schijnt door mijn vingers te glippen een vuurpijl toont elkeen mijn code rood Ik zie de kustlijn alsmaar sneller naderen het schip lijkt dieper te glijden in de nood Plots denk ik aan het gebed onze vader en zie dat aan als het antwoord op code rood…

Als jij en ik als grommende motoren Voor de stampende kiel van ons schip op zee Tot vlammen, tot inktzwarte as konden mengen Hoog de leegte de hoge lege wolken in als regen Voor eeuwig uitgestort als zware as in diepe zee Volkomen in ons immer mengen samen Elkaar tot in de lange diepte zakken Tot armen van de inktvis lengen Tot zwarte inkt…

als wegen elkaar kruisen voeten bibberend voortgaan ogen seinen opvangen en monden woordeloos elkaar vinden wordt liefde geboren groeit genegenheid uit tot een schip waarop je je thuis voelt waarmee je de zee wil bevaren levenslang…

een schelp ruist vertelt verhalen over een verlorenheid aan liefde op zee golven vervlogen dromen roerende verhalen over onbeantwoord geluk weemoedige tranen stromen over het strand van weleer een misthoorn toetert het schip verlaat de haven zonder ommekeer…

En is ze weer thuis in Enschede, dan droomt ze verder van de zee. De torenflat geeft wel de deining, haar schip ligt veilig aan de ree. Haar man deint wel gezellig mee.…

Op de vloedlijn stop ik en kijk uit over zee, kies de richting waarin ik vertrok op een reis waarvan mijn schip niet terugkeerde... Nog altijd veroordeel ik mijn oordeel dat ik met de bomen voor het schip velde, ik zou gaan, de wereld in, maar een deel bleef graslander.…

Ik was aan boord op je schip Geweldige koersen gevaren Maar opeens had je besloten Om me achter te laten Ik dreef op zee Bedwelmend in je golven Tranen niet zichtbaar Door zeewater bedolven Al happend naar adem Spoelde ik aan op land Jij was de horizon al voorbij Al in een andere haven gestrand…

Ik zit aan de zee in de donkere nacht. Met ogen als vuurtorenlichten Tuur ik naar verre kusten en wacht, Op overzeese berichten. Ik zit in het donker, ik wacht, ik staar Naar schepen die langzaam komen, Met lichtende blikken zoek ik naar Het schip uit het land mijner dromen.…

Ik dacht jouw kleuren vervagen in het licht van de zon maar jij blijft een regenboog aan de horizon ik heb de hoop al laten varen het anker gelicht dobber stuurloos richting haven dit onvoltooide schip maakt water…

Staan op een schouder probeer de aanwijzingen te vinden ontdekking van land een eindeloos spel verlaten en binden water tot zand zang op het schip de kleuren als een begrip gevoed door het licht glipt het leven op het dek langzaam van normaal tot lekker gek golven dansen zoals altijd niets is onbegrijpbaar of buiten bereik.…