Alle inzendingen over zij raakt mij

mij een smeken een gebaar de grens bereikt van goed fatsoen je raakte al de paal het rood en wit van hé kijk uit hier is de grens hier houdt het op gehoorzaam bleef je staan twee handen raakten aan de grens één stap nog slechts te gaan…

Het voetbalspel kan mij niet echt bekoren maar gister raakte ik zelfs in de ban. Nul-nul, da’s niet gewonnen of verloren; een strafschop-serie ja dat krijg je dan. Al kan het voetbalspel me niet bekoren toen raakte ik zelfs deerlijk in de ban.…

Ze huilen in mijn hoofd maandenlang Het raakt niet gedoofd zijn ze bang? Bang dat het niets wordt? Ook vlinders voelen dat er iets schort.…

uit angst voor de pijn als het je raakt...…

Ik lig op bed Buiten hoor ik landwerktuig En tortelduif Jouw gehuil uit de badkamer raakt me niet meer…

even leek het dat jij me kende jouw hand raakte mijn arm het was een herinnering die mij verwende…

De kleur van het licht Dat jouw ogen raakt Komt van een wereld eenogig En is altijd volledig volmaakt…

je woorden als harde klappen geen blauw, geen rood de pijn versteend je raakt niet meer ik zwijg je dood…

de nacht belooft haar tranen het ontwaken van de dag waar duisternis moet wijken in de zoektocht naar een lach haar droom raakt de sterren voor even breekt de pijn het huilen van een kind kon haar toekomst zijn waar wensen verhult verborgen vragen haar leven in hoop engelen raakt en regenboogkleuren haar traan weerspiegelt geschilderd…

Dat weet ik best, maar toch, in de winter-nachtelijke stilte hier, het doet me wat, het raakt me telkens weer.…

Mijn blik vertroebeld raakt in een vertrouwen beschaamd. Mijn toenadering mijn handelen zullen normeren. Wanneer de geloofwaardigheid mijn kern niet meer raakt. Ik vertrouw op de waarheid; maar wat is die waard. Wanneer de lijnen in het niets verdwijnen; niet langer met de waarheid kunnen worden verklaard.…

Ze raakte zichzelf - tenslotte - kwijt Kon zichzelf 'onder de wol' niet eens meer vinden.…

waar de nacht de ochtend raakt en de middag de avond naakt daar strijdt de tijd naar een nieuwe morgen…

Bij de geboorte staat de fontein van liefde wagenwijd open maar raakt in de loop der tijd min of meer verstopt…

als de leugen waarheid wordt helder denken raakt ondergesneeuwd hopen witte duinen zich op tot zwarte wallen…

Gek toch, zelfs wanneer je hoedt voor narigheid, je raakt de sneeuw, alsook ’t weer, niet kwijt,…

Wanneer men je maar vaak genoeg schopt, ga je de pijn al voelen, voordat de schoen, je scheen raakt.…

Zelfs in mijn dichten zwijg je, naakt is het blad, je raakt mijn pen niet uit, je geeuwt, strekt je uit, nog even. Ik wacht.…

Je raakt in verbazing Van die aanblazing. Ja, in het leven, Is er heel wat te beleven!…

Daar waar dag nacht raakt, schildert het. In deze uren haast men zich tot een nachtelijk onderkomen. Het schildert weer!…

Hij ging naar Naïn en raakte de lijkbaar aan Hij ging staan ging terug naar haar en sprak: "Hij heeft zich om ons bekommerd en is opgestaan"…

vers besneeuwde laagjes op dunne tere takjes hij raakt niets aan de sperwer geen vlokje valt van een twijg…

het leed smijt de deur open onder dekens dromen bundeltjes kind in ruimteloze tijd tere bloemen roerloos na die korte waan geen woord gesproken geen lach geschaterd aan de muur afbeeldingen van Indische goudenregen en het alfabet aan de vuurrode hemel gloeien tranen de leegte raakt aan alles…

ik zag je lopen met voetstappen die de aarde raakten en in contact het schijnsel van verbondenheid afgaven door licht te geven door veranderingen van de spanning lichtten moleculen op als zij elkaar raakten en zo een mensen spoor achter zich lieten dat langzaam doofde en in de loop der tijd opgeslagen werd in het silicium…

Wat is het toch dat mensen raakt, hen voor een woord gevoelig maakt of voor een klank doet zwichten? Wat is het toch dat mensen voedt, hen in een kinderlach begroet en dichters dan doet dichten? Wat is het leven rijk en groot, de liefde sterker dan de dood, mysterievol óp lichten.…

Dankbaar voor deze twee je neemt ze mee je schenkt ze liefde, geeft ze liefde, aandacht en heel veel meer elke dag, telkens weer, keer op keer het verandert je leven, je raakt verweven met elkaar, als gezin, tezamen dat kan ik alleen maar beamen je maakt herinneringen, voor nu, voor altijd, gezamenlijk, je raakt ze niet kwijt je waardeert…

somtijds leef je hemels omdat het herfstblad dood de aardkern raakt geniet maar de heerschappij straalt feller door de openheid…

Jouw tong tegen de mijne raakte mij... en jouw lichaam op het mijne bewoog mij... maar jouw ogen in de mijne bevredigde mij.....…

Soms op dagen vol met regen Kom je opeens iemand tegen Met iets wat je raakt al is het nog zo klein Maar het vult Zo'n dag met zonneschijn…

De oude man leeft van herinneringen, al zijn geliefden raakte hij kwijt. Het heden kan hem niet bekoren, zijn toekomst is verleden tijd.…