Alle inzendingen over (t)rots

'rot op naar je eigen planeet!'…

´k Glij marmerstammen langs, albast gebloemt; ik glij Langs rozerood koraal naar ´t diepe dal Tot op de bodem. Nu eerst klinkt geschal Van ammonshoorn en turriliet om mij; Nu zingt versteende bonte bloemenrij Met zilverstem in zoete tonenval. Een lichte trilling vaart de klokwand door, Als stiet zijn rand op harde rots van steen.…

Een ouwe rot verkeerde verregaand In staat van pré, als jonge pensionado Z'n poen kreeg hij, uno momento dado Vanaf z'n zestigste, iedere maand Daar zat hij dan aan vast, oud-luit ter zee In Zuid-Europa, dankzij 't ABP…

klotsend kletsen koude golven beuken tegen rots in zee waar een drenkeling zich vasthoudt anders neemt de zee hem mee... neergestreken met zijn vliegtuig noodlanding gemaakt op zee 't vliegtuig dreef nog op het water en ze waren met z'n twee...…

't rode van de morgenschijn…

De vliegzwam gloeit als een bloedvlek in 't bos en 't bos ruikt als een lijk; mijn voeten gaan over 't mollig mos als over week, rot vlees... En ik denk aan Jezus-Christus, mijn God, die stierf op een dood hout uit 't bos, o, Jezus-Christus!...…

zwervende naam in de bries van een bruid ‘t land intens en zacht als ‘t licht binnenvalt tijdloos hemelblauw boven de rots en ‘t kruid waar ontheemde kinderen rusten bij de rivier onder de groene zon en zilveren maan de bloemengeur waaiert naar vrede in ‘t vizier…

maak 't liefste, beter een laatste valt me hoog maak m'n droogte ziedend kiem mijn zaden vlak ontdoe je schoonte, naar onschuld blauwe weiden - je vloeit uit mijn handen, grip graait je niet uit mijn handen, ren rot ren los gelaten nacht en sterren tegemoet…

In de afgrond van de herhaling wordt de herhaling de afgrond van het her en der herhaalde en ’t herhaalde wordt rot dan bovenop en in het verder herhaalde, waar met nostalgie die er niets toe doet, de mens het ziet als heelal, en wij claimen het als heil maar het zal herhalen slechts de code die het is: kleur en wisseltoon, kosmische mal, waarvoor…

Soms is een boodschap zo onduidelijk dat je er geen elastiekje aan vast kunt maken op zeker dat het springt! Misschien gaat alles beter, zo niet staan we terug bij Af! Waarschijnlijk gaat alles goed, maar: mocht het niet zo zijn: gaan we terug naar start!…

Want zij had van hem een verbod op ‘t andere nieuws Maar hij was niet van de botte En zij wou niet dat ‘t ging rotte Ze badderden, fladderden en zij dacht aan gaten in truien en sokken en stoppen De motten, ze namen tenslotte dotten vol wol zonder gemijn of gedijn gekwijn of gedrein zonder samen op één lijn zonder te potten vlogen…

beu altijd ‘t gezeur aan te horen ze zijn het werkelijk nimmer eens met mij Was ik maar niet bij die rot ouders geboren andere ouders laten altijd hun dochter vrij Ik ga weg, ze bekijken nu ‘t verder maar van mij mogen ze ’t heen en weer krijgen Als ik al terugkom, is ‘t pas over drie jaar vanaf nu ga ik wel zorgen voor me eigen…

'k Ben tegenwoordig overrompeld van menig kruis en hertverdriet, en ‘t geen mij in de ellende dompelt, is dat niet één mijn kruisen ziet. Ik ga mijn vrienden al te rade die ik nog peize vriend te zijn, en ‘k vinde niet dan ongenade, dan hertverdriet, dan hertepijn.…

waar ben je rennend door passen en dalen ver weg van hier dwalend in een doolhof van gangen heb je het licht al gevonden of het licht jou jouw taak hier is nog lang niet vervuld vecht je weg terug…

Op die amberkleurige rots zonder enig respijt beschreef ik er met krijt mijn pasverworven trots Verwacht maar 't kwam toch plots ik die nu m'n eigen leven leid heb me nu bevrijd van haar zogenaamde gave Gods Nu slapen w'in aparte bedden omwille van die relatie maar je kan er om wedden Dat ik zelfs zonder je gratie mezelf wel weet…

Meneer, de mug die U stak Waarover U op 't terras zo Luid grof vloekend sprak Zich afvroeg wat voor nut Zo'n rot beest heeft Wel meneer, evenveel als U Namelijk helemaal niets Hij bestaat omdat U bestaat U bent z'n prooi, z'n niche U bent reden van z'n bestaan Landt hij weer op Uw schedel Zal ik hem voor U plat slaan…

Ik voel me rot en ook weemoedig. Wat nog niet eens begonnen was, is nu al aan zijn einde gekomen... 't Was ook nog zo pril en fragiel, als was het een lampenglas... Maar ook opgelucht door de genomen beslissing, want niets geeft zo'n goed gevoel, als een genomen besluit...…

Zwoel, hees, de Vlaming likt des Vlamings holtes. ’t Vlees rot, de wet maskeert de identiteit. Maar zie hoe fors de nijd de haat nog splijt! Eilaas! ’t Zicht moet nu snel onder het slijm: Dank, vrolijke vrienden, de pers komt op tijd. O Vlaanderen, o wonderschoon geheim!…

Bevalt mij 't kind dan nog als 't eertijds heeft gedaan dan houd ik 't voor zo schoon als ik er een kan baren, en breng het in de wereld. Er hoort een tijd van jaren om de eerste blinde min die de geboorte gaf haar ogen te openen met alle vliezen af.…

; Voor hem is reuk van rotte blaren zoet, en d'avondwind een vriendelijke streling, als 't laatste licht in sombre lucht verbloedt; want hij, die al wat troost brengt heeft gemist, wordt in dit uur zo liefderijk een heling: uw nacht, oktober!…

Ferm en trots Sterk als een rots Mij krijgen ze niet klein Ik heb geleerd dat ik er best mag zijn. Ook al heb je verdriet Gelukkig dat men dat niet ziet Dat is de twijfel en onzekerheid Raak ik dat ooit is kwijt Het zit gewoon in mijn bloed Doe ik het wel goed Ik ben niet zo sterk als een rots Maar ik heb wel mijn trots.…

gewemel, als die eenzame rots uit het golvengeklots, naakt maar blinkend de kruin op ten hemel.…

waar is mijn geloof gebleven nu'k het nodig heb ben ik het kwijt hoog heb ik er van opgegeven nu viert hoogtij droefgeestigheid lieve Heer, ik wil niet twijf'len gelijk een golf op woeste zee wees mijn rots in sterke branding en, neem ook mijn twijfel mee…

We staan gespannen bij de poort met pathos aangekondigd; Van Stewboss naar Chip Taylor Johnston en Lonesome Bob Slobberbone meets Tony Joe de kop van Eaglesmith van kleine zaal naar grote zaal een fotograaf omarmen in zwarte hoeken vullen we de magen en spreken luid van wat we zagen tegen de nacht zijn we naar huis gegaan een…

ooit heeft geboeid soms verbaasd ook vaak teleurgesteld heb ik die toekomst met hartzeer geveld en weer geëgaliseerd nog resten uitvalsrouten begaanbaar in open terrein niet meer de sociaal ingewikkelde constructies zoals ze vroeger plachten te zijn toch ligt het overige niet braak want welig schieten jonge scheuten op uit oude roots…

Gekerfde ridder. Grimmige wachter in nevelen mantel. Grijze trots Van een eiland in het kille Noorden. Gehavende zuil van Hercules. Getuige van Moorse invasies. Worstelpunt. Bloedige poort naar het Oosten. Oorlogsschepen en olietankers Glijden stil aan je voorbij, Op weg naar méér zwarte historie.…

Er is iets niet in orde met het geluid dat uit de stenen komt. Iets vreemds en onverwachts en onverwachts horen wij daarin: de stap van de vertwijfelde wandelaar of eindeloze regen op verandaruiten. Er is iets onbekends aan de hand, denken wij, een meer verfijnde weemoed als bij zieke kinderen. Heel zeker zullen wij het toch nooit weten. -…

Een dal is nooit te diep Pas als je hebt gevoeld Hoe diep je als mens kunt zinken En wat er wordt bedoeld Als muziek niet meer mag klinken Hoe leeg je leven kan zijn Zonder liefde, emotie en gevoel Achteraf doet het veel pijn Als je beseft dat je hebt geleefd zonder doel Agressie, prikkelbaar en oneerlijk ben ik geweest, 2 jaar lang…

de vingers knoestig zij schreeuwen naar de lucht spieren als gedraaide ijzeren balken hij roept met brakende mond het onwezenlijk gerucht terwijl gewone lieden rondom hem hene zwalken gepoot op het altaar van stenen blokken blijkt zijn hart al vroeg er uitgeschoten doorzeefd met kogels en licht hij staat verstijfd doch zie…

Bloedmooi van buiten van binnen zo rot als een mispel dat het zeer doet aan je ogen. Wanneer ze van binnen zo mooi is, als de buitenkant laat zien komt het ooit nog goed met haar misschien.…