Alle inzendingen over "romantiek"

Ach romantiek, zo poëziek, straks wiegelt zij nog aan een strop, twee hete tranen op haar paarse kop: ’t wordt er beslist niet beter op!…

ik ben dichter van het eerste uur nog sterker, van het eerste kwartier of twintig minuten dus niet een noeste werker of gedreven poëten dier nee, ik zit en handel en de woorden, zo die komen, gaan met mij aan de wandel het is niet de romantiek die u verwacht van langhaar en snor, een afgezakte bril en sacherijnig geknor het…

~~ zwarte zijde, sensueel omplooit vervagend, schaduwrijk slechte dromen vervliegen als flarden nevel in de zon lichamen vergloeien koud vuur zoeken grenzen in romantiek wanneer illusies kastelen bouwen met vluchtige luchten het fundament dan bloeden rozen zwarte schaduw in maanlicht ijskristallen-koud; uit de wortels van dagelijks…

kruid de aarde sprak geen woord van welkom een relatie was een branden niet van verlangen maar dat van het vuur der ontrouw de aarde sprak geen woord zonnekind, je zoekt op plaatsen waar geen liefde is, geen paleis jouw noden zijn van kristal pure liefde, het hogere al richt je liefdespijlen dan op hen die zuchten onder armoede romantiek…

Hij zocht zijn vrouw in het hooi pas op de hooizolder 'geriekt' en opgetast waar het nu te drogen lag tenslotte was het hartje zomer Haar nog verder te zoeken verre van ernstig 't leek hem kolder Maar hij vond haar -wat een romantiek- op een datingsite zo werd zij zijn megabyte.…

wij gaan geen herinneringen begraven die nog nauwelijks werkelijkheid hebben gedragen ja warmte en liefde in het leven van nu zonder te beseffen dat je ook drijfnat wordt van regen zonder plu vitaal in het dansend nemen van kleine drempels die hun stempels niet onopgemerkt op ons achterlaten maar die in spanning en vernieuwing…

Houd me alleen maar vast en vertel me van je leven. Laat me je adem horen fluisterend in mijn haar. Ik laat me meevoeren op het ritme van je stem. Er spint zich een zachte waas om ons beiden heen. Onbereikbaar voor de wereld. Wij tweeën, samen alleen ademen we onze liefde in. Voor altijd, voor eeuwig zweef je in mijn diepste ik.…

Fabelachtige heerlijkheid vol zuiver diep verlangen Je lach werkt zo aanstekelijk Mijn hart komt tot ontvlammen Wat sterk was is nu tot was aldus verworden Het raamwerk ontdaan van rastering Totaal opnieuw begonnen Geen letters maken woorden uit passie vloeit het voort Een leven als nooit tevoren Dit is zoals het hoort…

Ik heb een kaarsje aangestoken dat je nu voor je branden ziet een theelichtje, meer is het niet waaruit een vlammetje is ontloken wakkerend probeert het moedig de hele kamer te verwarmen je in eenvoudigheid te omarmen klein, verlegen maar warmbloedig Ik stak dit kaarsje voor je aan niet omdat ik een god vertrouw maar omdat ik geloof in…

jij hebt de kleuren geraakt met je romantische smaak ze in vorm gelijkheid gegeven ook al lijken hun hoeveelheden dat anders te beleven juist het accent de subtiele plaatsing zindert ineens van ongekende warmte benadrukt de kracht van het hart dat eindelijk romantisch heeft uitgepakt handenvol sfeer in ogen en lach waar mensen…

De Nederlandse man stond steeds bekend als koel, vrij saai, volstrekt niet sensueel, erg onromantisch, niet zo passioneel als d' Italiaanse of de Franse vent. Dat beeld verandert nu dus resoluut, ons past hier een rondborstig: “Dank je, Ruud !”…

Jouw naam dwaalt als een zacht parfum door de stegen van mijn verlangen waar passie en tederheid elkaar bevangen Jouw ogen kijken als zachte beddingen van rivieren door de bergen van mijn kracht waar de hoop en liefde wacht Maar oneindig ver lijk jij bij mij weg te bewegen als een niet te vangen ster De dagen klimmen waarna ze dalen…

Ontdaan van elke waan brak de maan in tweeën en zag de zee de liefde genadeloos vergaan Rozenblaadjes van geluk de laatste adem van stil begrijpen fluisterden zacht; 'hier eindigt onze nacht'…

stappen op het pad geknerp van losse kiezels de stille tred op veerkrachtig lichtgroen lentegras het bankje bij de vijver die spiegelend zijn schaduw gaf armen die gedachteloos schouders vonden om even te ronden verlangen dat een uitweg zocht in speels en heel langdurig kussen wij zijn niet uitgerust lust smeult zacht…

het glas danste niet wel de beelden die in aansprekende kleuren hun acte de presence weerkaatsten ik zag hoe jij door kleine hand en vingergebaren de groep leidde met ogen hun passen en richting lief duidde jij schitterde lach die opbloeide in de grote finale gestreeld door fleurig fluweel in een ovationeel dat de hemel haalde…

Met een grassprietje in mijn mond droom ik mijn dromen onder de bomen en fantaseer jou mee in het idee dat jij als ridder te paard onvervaard mij in galop achterop hebt genomen jouw bruine vos is pittig maar braaf met teugels los rijden wij door het bos een blokhut wacht het wordt al nacht wij drinken wijn en proeven van liefde nee, nooit…

mag het even hemel zijn in je lach en ogen op het bloemblaadjesfestijn ze dwarrelen omlaag in duizend kleuren golven op de wind een spectaculair gebeuren ze kleden jouw gracieuze vormen in de haute couture van de prille lentenatuur jij bloeit als nooit te voor volmaakte schoonheid in paradijselijk decor wij zingen dansen rond…

Ja ik laat mezelf spreken Niemand houdt me tegen ik ben trots op de eeuwigheid een eenzame rots in de bergen Wat de Brit in zijn parketten hal voelt bij tea time kan ik maar ervaren wanneer ik buiten ben, niet meer kan voelen finesse met een warme kant gewoon sec, zonder melk of honing daarvan genieten is een kunst grand cru zelfs…

jij bent meer dan alle lieve karakteristieken waar ik van houd je lach bloeit als een bloem die opengaat een stem die het harmonieuze timbre heeft dat mij gevoelig raakt ogen die licht bewolkt mijn warme zomers gedogen vingers op mijn huid waardoor ik de wereld buitensluit jij bent de schat die onze liefde haar…

De oranjegele straatlantaarn fascineert mij Hij schijnt drie kanten op een beetje vier De straat glanst door asfalt onder regen Ik kijk door de struiken en zie de romantiek Daarvoor mijn tuin in duisternis wat wil je Ik heb het lamplicht welwillend uitgedaan Zodat het schijnsel mij in al zijn volheid Met stralen rondom verlichtend kan beslaan…

Historische plaats met vreugde en leed vervuld door de eeuwen heen kabbelend bewogen tijd een fles rode wijn en wij met romantiek omhuld verlangend naar liefde in tweezame gelukzaligheid schrijven wij geschiedenis vrolijk uitgelaten strelend voelend zien en zonder woorden praten.…

me jouw ogen toen je op het bed zat hoe ze keken in die van mij je lippen glimmend nat overwogen me te zoenen en kwamen dichterbij we voelden ons vrij in jouw vier muren en je bed hartstochtelijke vuren tot en met het einde ik moest gaan maar ik wist dit houdt niet op dit blijft bestaan Ik droom een soort dagboek vol fictieve romantiek…

wandelen hand in hand langs het strand eindeloos de horizon als doel miljoenen lavakorrels rollebollen in de wind zachtjes klotst de branding het geluid kietelt mijn oren het wordt vloed een rode gloed de lucht bloedt hartverscheurend twee meeuwen vliegen schreeuwend de zonsondergang tegemoet vakantie een bewuste vlucht…

Ik wil het zo graag.. maar het gaat niet... Ik wil het zo graag.. maar ik kan het niet.. Ik wil het zo graag.. en het gaat me lukken.. Het gaat me lukken.. om de mensen te laten zien van wie ik hou.. te laten zien dat ik om ze geef.. te laten zien dat ik van ze hou.. het gaat me echt lukken.. echt waar..…

Twee gezichten zijn blij elkaar te herkennen namen worden weer gezegd zij gaat zitten, begint hij antwoordt hele zinnen volgen heen en weer maar de woorden vloeien niet aaneen en de stilte weigert te nestelen…

een slanke hand die deuren opent en het licht binnen laat ogen die begroeten een lach die je even stil doet staan de kamer spreekt mij aan in een warm ontvangen je stem vraagt melodieus en zacht zal ik de jas ophangen er is geen ijs te breken wij weten beiden beter zijn doorgelopen naar de zon pas toen keerde jij je naar…

je straalt uniciteit uit verwaaide haren waarin de zon blond dolt met vlaagjes wind ogen die in speelsheid stukjes ondeugd vergaren waarmee je in den vreemde een snelle partner vindt jouw hakken tikken het felle gaan en komen als jij zonder paraderen langs de boulevard gaat van mijn dromen nog hoor ik de golven zachtjes zingen herinner…

ik heb kastelen en paleizen gezien rechtstreeks uit een sprookjesland films met luister en festijnen de koninklijke ring aan smalle hand ooit heeft de romantiek gebloeid waren mensen door muziek geboeid dansten volgens protocol en brachten toch elkaar subtiel het hoofd op hol hoe kil en stil is nu de transparantie in een maatschappij met…

De rode zon schijnt laag in onze tuin je hoofd schuin, ligt op mijn schouder we kijken maar we zien niets, alleen gevoel onze ruggen tegen het nat beschot van ’t bad de bellen van lucht ploffen uiteen, druktemakers je borsten dansen op en neer door de speelsheid ervan het warme water omhult onze lijven als een cocon druppels glijden als roze…

Herinner me oeverloze liefde onstuimige lijven aan de kust schaduwen van treurwilgen blauwe reigers loerend naar lust midden in de vakantiezomer de zwanennacht onze nachtelijke oertooi zelfgemaakte liefdeswapens van eenvoud verstrooide ratio in regenjassen toen de maan achter een wolk dreef zoals dromen wolken manen doen schuilen nam…