Alle inzendingen over OR dood OR traan

wanneer ik jouw tranen raak kleurt al het grijs waar niets wat het lijkt in duister verdwijnt donkere tinten zichzelf hernieuwen gesloten ogen mij roepen in de nacht ga ik op zoek naar licht in vergane dromen laat de nacht haar tranen kleurt zij mijn dood…

Hij is dood Weg Voor eeuwig en altijd Spijt Van niet willen luisteren Van niet willen praten Reden Om te huilen en te denken Hoe het had kunnen zijn Tranen Van woede en onmacht Leegte Na vannacht…

Huil maar even mijn schat ik moest je verlaten het aangezicht van de dood verwachtte ik niet en alsjeblieft zwart niet jouw lieve wimpers het maakt de tranen langer.…

Als langzaam de staaf van genot slinkt Tranen vallen als regen Een slaak van pijn weerklinkt Als langzaam het vocht der vruchtbaarheid druipt vermengd met bloed Een rust opkomt als de dood Sterft het slachtoffer duizend doden en ontbeert het genot voor een hoopvolle toekomst.…

zei de Dood…

Een windvlaag, een knal tegen het raam, kijkend naar buiten zie ik nog net, het beestje zijn laatste klap wiek slaan, dan stort ie ter balkon. Geen terreur maar domweg de storm.…

Na de uitleg, van de ondernemer, werd het eventjes stil, of er nog mensen wilden spreken? Ik zei: ja ik wil. Opnieuw werd het na geschuifel wederom heel stil. Ik keek de zaal in, waar drie mensen zaten slechts drie, die haar wegbrachten. Opzij kijkend naar de kist, zei ik: 't geen niemand wist: ze hunkerde naar aandacht, toen ze die niet…

Ik vraag je, blauwe lucht, met een diepe zucht En jou, volle maan, wat heb je met hem gedaan. En u, fonkelende ster, hij is weg, zó ontzettend ver. Ik vraag jou, mooi leven, wil je hem terug geven?…

Dood is gevoelloos dus zonder gevoel, snap je wat ik bedoel? Bestraling zorgt voor dood weefsel en dat veroorzaakt pijn, snap je dat ik niet begrijp dat de dood zonder gevoel moet zijn?…

Ik moest mij ontkleden, zei ze in tranen want hij dreigde mij te doden door slaag Hij begon mij evenwel direct te slaan en had nauwelijks oor voor al mijn geklaag Ik moest mij ontkleden, zei ze in tranen want hij dreigde met lichamelijk geweld De enige getuige scheen wel de maan en die verborg zich achter een wolkenveld Ik moest mij ontkleden…

In verlaten vlaktes verliest de eenzaamheid haar verzwolgen echo Verloren in stervende ogen ontstaat er uit haar tranen een ontzaglijke stilte In schamende nachten verspreidt zich haar donkere vrees Kolkende schreeuwen druppelen door haar vingers naar een langzaam einde In harde tranen sluipt de dood in haar kreunende handen…

Als ik dood ben zal er niets veranderd zijn de lege straat het warme asfalt je naakte schouder de jeugd van mijn zoon zal eeuwig zijn en hoe ik aan mijn zachte wang je tranen weet er zal niet veel veranderd zijn berust in mij.…

Er is geen leed, er zijn geen tranen meer. 't Is al door Uwe liefdebrand verslonden.. De dood is als een schaûw voor u verzwonden. Wij zien slechts licht, wij zien alleen de Heer!…

het loden leger draagt de dood op handen hamert de dood in het tedere hart in de vlijmscherpe, vlamrode zee van bloed wordt de mond tot stilte gekerfd woorden breken doof en zonder tranen staart ze in blinde duisternis nooit meer zal ze op zichzelf lijken het licht in haar ogen gedoofd…

Soms zie ik sneeuw in je ogen vallen tranen vermengen in de diepte van jouw zwijgend hart herinner ik mij gesmolten liefde een warme moeder bij de witte dood.…

Een geluid Een snik verraad Een gevoel Een emotie te veel Een gehuil Een traan te veel Glinsterende ogen Er is licht te veel Happende tanden, die verscheuren willen Er is geweld te veel De stilte van de dood Er is stilte te veel…

Hij ontvlucht zijn huis en zijn heldendaden: stromen van tranen en rokend puin. Niet wetend van falen stapt hij in het vliegtuig en laat zijn doden alleen met hun dood...…

Je zou kunnen gaan denken, dat ik er nu aan wennen ga, mijn tranen zijn verdroogd, maar diep geworteld vloeien zij mijn lot is uitgezet, ontkomen doe ik er niet aan, en staat de dood dichtbij mijn bed, om steeds weer toe te slaan zou het soms nijd zijn van de dood, dat ik hem als wezen nooit geschilderd heb, alleen maar via lijken die door…

tranen, tranen, levensdans bleke mergtranen liet je na oorlog was je naam die dag of het sterven zonder doden kan natte woorden, inkt vermengd met het gif van roemloze daden kinderen huilen nog wanneer zij boeken openslaan daden, daden, held waar was je toen die dag dat vrede had moeten zegevieren of geboorte zonder leven kan…

Nu is zij dood ze was van mij, ze leefde jaren aan mijn zij en kende nauwelijks mijn taal; haar leven was een vreemd verhaal. Zij kwam een avond met een lach en bleef ook na de eerste dag; zij is mij met een lach verschenen, na vele tranen ging zij henen; ik gaf haar meer dan kleed en brood... Nu is zij dood!…

dood bemint…

Ze kijkt nog steeds hetzelfde De angst is niet verminderd Mijn tranen evenmin……

Ik laat U los Oh, moederziel Om tot mij te komen Hardvochtig strijd ik tranen Oh, moederziel van weleer Laat mij los om waar te maken Waar een moeder zich verliest Strijd niet voor zoons en dochters Die u voor zijn gegaan In de nacht van donkere tranen Strijd dan voor bestaan Help mij moeder om te leven Laat mij leven tot de dood Woon…

bittere smaak van tranen de verslagenheid is groot stel mij duizend vragen hoe zacht is de dood waarom nu dit scheiden toekomstplannen gesmeed vrij van al het lijden is jouw leven nu geleefd…

De dood van 's werelds alleroudste vrouw Was reden om nog even na te praten, Maar niemand heeft een traan om haar gelaten En Hoogeveen was heus niet in de rouw. Wij hielden van haar om haar ouderdom, Maar wie zij was, daar malen wij niet om.…

wanneer gelatenen met langgerekte schaduwen de dood met een vleugje tederheid lijken aan te raken hun spraak tussen de oude grafstenen verwaait draagt heersende stilte de tranen van herinneringen…

Ik hield mijn handen open voor jouw tranen en wiegde je zachtjes als de zee en op de toppen van het duin stond de dood te grijnzen we liepen er voor weg wij twee ik hield je hoofd gevangen aan mijn borst zodat je niet kon gaan het zout van tranen prikte op mijn huid we hadden nog een lange weg te gaan en achteraf was het…

Nu hij het islamitische walhalla Na twee of drie keer doodgaan heeft bereikt En door een kleine kier naar binnen kijkt Roept Arafat: u kent mij wel! Ramallah! Maar de portier, die toen naar buiten kwam Zegt: Allah heeft genoeg van dat geram…

Reactie van manlief was supersnel trapte op de rem, sapperloot zag je wat dat was, een valk, die reed ik bijna dood! Maar met een flinke klap van de vleugels ging 't beest er levend vandoor!…

Met tranen in mijn ogen lees ik de zinnen, bijna vier jaar na zijn dood. Het rollen van mijn tranen zal zo beginnen, al ben ik nu groot.…