Alle inzendingen over OR karakter

er was geen ontdooien juist het harden in zwart gaf onverzettelijkheid kracht met een glijdende schaal maakte jouw karakter ruimte in sociaal bewegen maar er waren limieten die jou niet toe lieten je wendde je af met een lach toch heb ik lente zien komen scheurtjes en barsten in het schier onneembare ijs nog komt de nachtvorst kruiend…

in één oogopslag waren de lijntjes in je gezicht te lezen lente maakte je huid veerkrachtig gevoelig en zacht we hebben samen de zomer geschreven verdiept in fronsjes en lach de eigen trekjes genoten het leven in schaduwvol karakteristiek nog oogst het licht schoonheid uit lijnen in jouw herfstwarme gezicht…

Van alle dieren houd ik, maar een hond! Tot in mijn ruggenmerg snerpt scherp zijn blaf. Trouw uit karakterloosheid, sluw en laf. Tot in mijn keel ruik in zijn stand. Hij piest tegen elk ding, ellendeling verpieterde proleet, verslapte decadent die Barzoi heet. En 't spijt me zo, dat ik me niet vergis en zelfs zo'n stinkend piesbeest Brahman…

zij brak het glas dat als cocon rond vorm en inhoud zat hij had nooit uitgeblonken leek transparant maar wie goed keek zag andere sculpturen in het geslepen voorkomen waarmee hij zich omgaf zij heeft hem de artistieke vrijheid terug gegeven zijn bloed bleef aan haar vingers kleven…

ben jouw storm niet uit de weg gegaan heb de buien laten komen in een paarse hemel knettert de ontlading rolt de donder zwaar striemend hagelen mijn woorden de pas ontloken lentebloei jouw regens vlagen door de takken die onze liefdesbloesem dragen tot de storm bedaart en alle warmte naar de heldere hemel straalt de eerste…

Het is niet jouw fluweel jouw verlangende orgaan je reikhalzende nachtkus je zelfgemaakte portret wat je continu blootgeeft Ik heb geen heimwee naar jouw dynamiek jouw extroverte attitude je onverstaanbare gedrag dat aan je karakter kleeft.…

heb de stoep weer schoongeveegd restanten van het feest in grijze afvalzakken mijn goede voornemens kreeg ik nog niet te pakken in opgeruimd flonkert nu iets meer dat sfeer geeft aan normaal het sprankje hoop dat dit jaar anders wordt het roer gaat om nu helemaal…

Met zeer hoge felle golven stroom jij net als een zee met bestormende kracht daarna verzacht, want dan komt je wat bij Je keert je om en ontremd in de nacht stoot je naar daar waar het zenit jou wacht, waar dromen die jij steeds meevoert leven, het perfecte is, dat nooit wordt gegeven, alles en niets heb jij daar in jouw macht. Telkens…

Haar karakter is oneindig veelzijdig. Voor mij van grote waarde.…

Jij stroomt binnen en ik waan mij in een roerige zee, raak daarin op drift, word van mijn verstilde strand gelicht. Heel gestaag kerft nu jouw branding rake woorden in mijn huid en almaar verder word ik meegetrokken door de golven, soms omhoog getild, dan weer bedolven, getroffen door een stilte, een krachtige storm en ik lach, er wellen warme…

jij had ook een rugzakje maar daaruit pakte jij nooit de geijkte zaken wel verrassingen die met een lach tevoorschijn werden getoverd jij wist precies voor de mensen om je heen de juiste sfeer te creëren waarin hun talenten weer op zouden bloeien om in samenwerking met anderen de mooiste dingen gestalte te geven jij deelde…

een woord uiten is vaak balanceren op een koord als vechten tussen waarheid en schemering tussen klaarheid en behoudzucht tussen zwijgen en opgelucht krachten bespelen mijn gemoed het karakter zal ten einde bepalen: is het woord hard of zoet…

een woord uiten is vaak balanceren op een koord als vechten tussen waarheid en schemering tussen klaarheid en behoudzucht tussen zwijgen en opgelucht krachten bespelen mijn gemoed het karakter zal ten einde bepalen: is het woord hard of zoet…

Speelse blikken, een leuk karakter en toch mis ik je Mooie ogen, een lieve lach en toch mis ik je Golvende haren, een gevoel voor humor en toch mis ik je Zoete klanken, een mooie naam en toch mis ik je Altijd vrolijk, een gelukkig leven en toch mis ik je Zelf heb ik alles en toch mis ik je…

Geen gezeur over karakter of over de kleur van je huid. Je spreidt je vleugels en waait mee met de wind. Als ik nou een vlinder was, denk ik niet dat je me nog vindt.…

Woorden, gesproken of geschreven Uitstraling, spontaan of gespeeld Structuur, open of hierarchisch Karakter, bescheiden of bepalend Vertrouwen, uitgesproken of vastgelegd Een mens is en blijft een mens Communicatie is en blijft een kunst De manier waarop siert hem of haar Waarvoor dank!…

Het leven Heeft je van je gevoel beroofd Heeft je karakter getekend Heeft je hart verwond Mijn handen beven Terwijl ik denk aan jouw leven Ik huil al jouw onvergoten tranen Omdat ik jouw hart niet kon verwarmen Ik weet Je had me lief kunnen hebben Maar je bent misvormd Misvormd door het leven…

Kleine, dappere leeuwin, jij trotse Koningin Je sloopte lachend mijn onzekerheid en gaf mijn bestaan weer zin Je eerlijkheid, jouw recht door zee perfect gecombineerd met een karakter voor mij zo zoet als honing, kroonde je mij, zo enpassant, ook nog tot jouw Koning.…

Voor Jan Haan Roet dat moeizaam Naar beneden glijdt Onbeschadigd zijn gelaat Vreedzaam z'n blik - De mens die toch zijn Medemens het liefste mijdt In herinnering buurman Jan Haan, karakter in J.J. Voskuils romancyclus Het Bureau, deel II…

Mijn karakter gaat op wilskracht het gevoel wat ik voor jou schrijf. Teder hoe ik mijn woorden kies hoe je taille in het licht verschijnt. Mijn droom die een brug kan slaan van energie die leidt tot jouw geest. Het geloven in de straling ’s nachts dat wonder blijft voor mij een feest.…

zeer laat op mijn levensavond ben ik mij vaag ervan bewust dat er misschien een dichter in mij woont toch volhard ik in een bepaalde toestand van bescheidenheid en rust de vormen van mijn grenzen zijn nog vaag help mij Erato bij mijn wankele schreden en stimuleer mijn fantasie behoed mijn karakter voor arrogantie…

Zie ik hoe jij de zomer een hemels karakter geeft jouw sierlijke zweefvlucht hoog in strak blauwe lucht bedenk ik de lange reis terug naar jouw Zuiden dans ik even om te leven jouw droom hoog boven mij.…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Het hoeft niet zijn karakter te zijn. Daar hou ik juist van, zijn karakter is fijn. Maar zijn manier van doen en laten Ben ik naar verloop van tijd gaan haten. Anderen gaan altijd voor. Maar onze relatie gaat óók door. Hij ziet mij niet meer staan. Ik voel me zo alleen en eenzaam. Eenzaam met een hoop verdriet.…

Met mijn vrolijke karakter En mijn woeste gedrag Ziet niemand mijn tranen Alleen maar mijn lach.…

zal ik haar eens bellen onze liefde kent geen ringtone zal ik haar een smsje sturen onze liefde kent geen karakters zal ik haar een mailtje sturen onze liefde kent geen bits zal haar een kaartje sturen de post komt die dag te laat dus denk ik aan je lieverd en weet dat je me voelt…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

De natuur is guur en echt striemend knoploos net als jaren terug voelen dagen uitgerekt kerst- achtig in hart en hoofd al versierde hulstkrans. Elke polsslag snakt naar ogenblikkelijk zon en ja hopen dat de wereld kan horen dat het ijs kraakt foto's ziet van Sleat een mahoniehouten staartklok Snits 't scoreblok en oranjekoek dromen…

Van kinds af aan, zelfs nog van voor Ik geboren werd, is mijn leven Gedragen door de eeuwige kracht Van muziek die altijd in mij is, Was, en zijn zal, die mij draagt Als ik zou vallen over de doornen Op mijn levenspad - En toch meende ik het conservatorium En mijn geliefde altviool te moeten verlaten Om liever met andere hersenen…

Phillippe.. Mag ik even naast je liggen ik zal je niet aanraken want dan verbreek ik m'n diepste emotie m'n diepste gevoelens: opgaan in jouw stem! Mag ik, even maar?…