Alle inzendingen over OR landschap OR Daan

0, verre beemden, draagkracht mijner vreugde. Er staat een reiger met mijn blik te staren: Een visser schrijft de lijn der piramiden En knielt voor zoete Boeddha, nu hij inlegt. De Griekse krekel des te luider roept, Nu 't christlijk vesper de avondkerkklok luidt. Eens leg ik af de oogopslag der ziel.. 'k Reik u de hand, mijn allerschoonste…

vogelgeluiden in vreugde de leegte van dat landschap vullen stap voor stap…

-------- -------------------- grutto waadt door groen in de verte woedt de stad onhoorbaar vliegtuig -------------------- --------…

onder slapeloze wolken kermen de takken van twee oude eiken over blauwe velden roept een bange vogel ik denk aan de zachte sporen van woorden die jij naliet in het landschap van mijn hart…

losgekomen van de wal word ik zoveel zachter geen kind zo aanwezig als het kind dat er niet meer is betoverd door het licht het diepe blauw altijd het geluid van water en wind losgekomen van de wal alles glanst als ik loslaat geen landschap eerder een visioen als ik loskom van de wal…

Je hebt altijd muziek in je oren en je ritme past zich aan aan je loop ontspringt geen dans Zoals je mij vergeet als ik je rug kus en streel slechts de zon gaat zoals jij…

De rest raad ik Dan moet je woorden verspillen aan een daad Het ging als volgt: Een versneld kluwen diep in het landschap. Verstrengeld gescharrel. Schuimlippen. Een blozend gevecht. Hoeven knarsen. Zweet dampt in kringelende slierten. Versmolten vlees dat zwenkt en kantelt in een lijnenspel.…

hier en daar, jij en ik gisteren en morgen gekend we deelden hetzelfde moment maken ons andere zorgen snoepvrouw, blote delen geluk schuilt in de hoeken van suikermoleculen en op rode, rubberen nippeltongen dus dansten we maar de pijn weg uit onze harten, plakkerig de buiken dicht tegen elkaar…

het doffe van haar droeve ogen beloven weinig glans zodat ik steeds haar blik ontwijk en met mijzelf dans mijn voeten vegen strepen op hout als schuurpapier ik dans, maar volg haar ritme niet ik dans, maar zonder zwier…

Laten We Dansen... Maar Wals Niet Over Me Heen...…

Ik dans door het donker op weg naar het licht zo geef ik aan mijn angsten een heel ander gezicht. Ik dans door het donker ook al trillen mijn handen 'k zal angsten gaan overwinnen en leg het aan banden. Ik dans door het donker bekijk het door een roze bril want eenmaal die angst overwinnen is alles wat ik graag wil.…

er hoefde niets te gebeuren hij belandde vanzelf op een plek aan de rand van vergetelheid hij danste met Aphrodite een lichtvoetig leven tot de muziek verstilde en Chronos hem wenkte hij draaide zich om en reikte de hand van de gevederde dood voor de laatste dans aan de rand voorbij vergetelheid…

Een vijfkoppig orkest serveert aanhoudend fortissimo-tonen Een heer en een dame laten zich statig en sereen doorheen het danssalon meetronen Ritmische ballades verstrengelen hun harten in een vorig leven ooit in Buenos Aires verloren Improvisatie dwingt hun stappen in een omhelzing intenser dan nooit tevoren Zij vullen de lege plaats op…

Of, wie weet, was de eerste dans een vorm van gebed, om aandacht van een hogere macht, nog voor de mens de spraak had bedacht en volgde muziek uit het stampen met de gezonde voet. Zeker is dat jij in mijn armen een Argentijnse tango danst de boze geesten in ons bloed het vacuüm in jaagt.…

je bloesemt je ogen heel even open wanneer de lente zich in je slaap beroert met een wolkjeszucht van onvoltooid verlangen kom ik tot jou en denk aan morgen want waar, mijn lief ga ik nog dromen vinden die mij als symfonieën tillen naar het zomerlicht blijf nog even liggen en stil mijn pijn want waar mijn lief kan ik nog dwalen…

zijwaarts omhoog rijzen zien zij handen strelend even naar de verte wijzen vinden hoofden in andante elkanders wang en stromen zij beiden op de golven van lyrisch gezang hun frêle benen iets gespreid tot paar geworden steunen op een glazen vloer het spiegelbeeld ontmoet slechts een gedaante zo innig zijn zij in deze dans…

Jouw handen krullen, dansen als kleine engelen en mijn lijf huppelt op bokkepoten rond het jouwe, heel even het mijne, heel even, tot jij me lost, je vingers doorzichtig worden als het vlies op mijn ogen en jouw ogen, waarin ik verga, vluchtig oplossen en jij, verlost, vlucht…

Gebruik alleen zwart Dan zie je de kleuren van het leven niet Diegene die slechts wit ziet Wordt verblind voor alle diepere nuances Dans tussen zwart en wit De kleuren daartussen geven ruimte en kracht Relativeren eerlijk zonder verlies Maken het bestaan Maak zelf deze keuze Gun altijd de middenweg ruimte Dans en beweeg erin Mooi zwart…

Wat kan men nog zeggen zwerven tussen de straten van letters wat kan men nog zingen de sterren te dwingen nooit te stoppen met schijnen in de nacht te spreken met haar licht o zo zacht.…

Dans met me, al kan ik niet bewegen; kus me, al weet ik niet waar je mond is; spreek met me, ik heb al zo lang gezwegen; slaap met me, al wakker ik de hele nacht; lach met me, al moet ik huilen. De hond is uit. Onze kinderen slapen nu wel zacht.…

De hals geheven wachtend, als een concertmeester op de stilte dirigerend naar de sierlijke dans. Wuivend en wiekend gaan vleugels draaiend als pirouette, om zich op te maken voor de volgende schranspartij.…

nog wel lokkende blonde lokken, bedwelmend voor altijd wilde ik die dans met jou…

spiegels tonen geen gezicht maar een stem zong zie mij... voel hoe ik verander ik word jou en jij wordt mij toen vond ik jou weer in die ander een gestolen dans voorbij...…

warmgolvend ademt de muziek in haar bloed woorden zijn meer dan alleen maar zinnen ze voelt ze danst ze droomt heupwiegend met haar 't fluisteren van de wind het ritme van de regen de schaduw van zon en maan…

Vlinder vlieg maar zoek de kleuren dans in de zon gelukkig.…

De laatste tranen op mijn wang Verwoeien in die rondegang, Mijn polsklop, eerst zo luid en bang, Vond hart bij hart ten beurtgezang; En 'k wist heel blij, voor altijd, gáns, Onder mijn wilde-bloemenkrans, Wijl goudgloed opsprong aan de trans Dat alles goéd wordt in de dans.…

vind van zinnen het gekleurd gezag dat gestold in woorden aan de oever lag met het rijmende rhytme van de tijd die de diepste letters uit de golven snijdt…

geef mij je arm leen mij je rug geef mij je schouder en voel verrukt ik luister naar muziek tussen ons en beweeg met eeuwigheid in de tijd verwaait het sterven tot een traan in ons hart open zal ik zijn en ik volg jouw voet door alles heen geef mij je oog leen mij jouw hart geef mij je oor en hou me vast en beweeg op de…

Dans licht om mij heen Bevrijdt blij de gevoelens van jou en van mij…

in begin het horten en stoten ontstond totaal geen mededogen had ik van achteren maar ogen achterover teruggefloten kletterend op gevoelige stuit alsmaar ruggelings pijnlijk duiken Michael een poepie laten ruiken daarna is het echt over en uit de laatste keer was me een zeperd het leek wel een salto mortale zoiets krijg je als Jackson…