Alle inzendingen over OR magie

woorden vol magie de lucht met schittertjes de echo's luisteren niet stilte spitst in tover neemt ogen mee steelt gedachten vraagt open maar de lach is een ontlading waard de hemel wordt voor eventjes met warmte geaard…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

waar volmaakt het eeuwig zoeken naar foutjes in schoonheid uitlokt speelt bij jou de lach van zeker weten een eigen spel schuift hemel weer een plaatsje verder is superglans net een verblindend stukje hel dat oplicht waar contrast het paradijsje ziet soms wolkt wat speelse magie aandacht kleurend boven de scenes waar jouw volmaaktheid…

ik zag je lichter worden intenser stralen alsof jij nieuwe energieën in jezelf had ontdekt je ogen leken te verdwalen in de nieuwe horizonnen die zich openden op een vroeger wat diffuse plek de magie in je lach reikte aan de mystiek in nieuwe sferen die meer bij het universum pasten dan bij de oude aarde van weleer…

zonder zichtbare oneffenheden pas met het fingerspitzengefühl lokaliseerden we het plaats delict een oneffenheidje in de kristallen structuur als exponent van een latente frictie begin of einde van de mega breuklijn toen deze marmeren compositie zich ooit heeft gezet in herstel zal de spiegel geweld worden aangedaan maar de magie…

ik vond jouw boek op de open plek in het bos waar de maan en het mos elkaar raakten feeën rustten nadat zij hun dansjes maakten sloeg het boek open en voelde hoe warmte en magie tussen de pagina’s lagen als bladwijzer om verder te gaan op het pad dat jij volgde want ik weet me anders zo alleen ze zijn allen bij ons gekomen…

jij hebt mij ooit jouw winkel van magie laten zien zonder mij de weg te wijzen de voorgevel wat teruggetrokken geklemd tussen twee andere blokken de bijzondere sfeer verbaasde mij door de uitstraling van talloze energiebronnen de toonbank met zijn vele aura’s die jou moeiteloos passen ons in kleur verrassen de vitrinekasten…

je beweegt de schaduw van je hand aan de achterkant vervloeien pigmenten tot harmonie die wereld een nieuwe kleur mee geeft waar twee componenten samen gaan kan in de optelsom onverwacht een nieuwe kleur ontstaan met een frisse eigen kijk op wat magie zo bereikt juist in het organisch gedeelte beloven passen en meten…

zweefde jij niet wel dansten je voetafdrukken op het zand in een choreografie van zee en een warme zomerdag die golfjes transparant het strand opbracht waar zij en passant de sporen wisten van wandelaars en mensen aan de kant je hebt de ruimte waar jij zeegezichten schrijft tot mystiek decor verheven ook schepping deelt daar de magie…

vingers door het lang blonde haar een schijnbaar achteloos gebaar de afleider als ogen op zoek gaan naar meer klaar zijn met uiterlijk vertoon want schoonheid wordt saai in een droom zonder ziel juist het unieke straalt onderscheid niet zoals bij anderen maar met jouw kwaliteit het is die spanning en aantrekkingskracht alsof magie…

ik ken de magie haar krachten hebben ons ongeweten veel sturing gegeven toeval is de naam die wetenschappers gebruiken voor zaken die zij voor zich uitschuiven ook in de mystiek liggen gebieden braak vaak in mistige lagen die andere waarheden dragen zij worden maatschappelijk uit zicht gehouden omdat je op hun resultaten geen…

jij was introduce ik nam je mee naar het bal der onbekenden je oogde naturel maar je verschijning oogstte wel een licht applaus waar we passeerden probeerden mensen een glimp van je op te vangen keken verrukt omdat in hun nabeeld een stukje magie bleef hangen het gezelschap ging totaal aan ons voorbij de avond was van jou en mij…

Vol magie is dit seizoen De kleuren oranje,geel,scharlaken rood Het ontdekkend kind als de dood Een paddestoel vol gif te plukken En stukken mos als bijna echt tapijt Waarboven laatste muggen dansen We raken alledaagsheid kwijt Verliezen ons in het sprookje: herfst.…

Delicate vingers Beroeren de enkele snaren Van het eeuwenoude Instrument terwijl Emotie ontspringt In de vorm van zuivere klanken Vormen tranen In de zwartste ziel Maar verdwijnen In de mysterieuze ogen Van de erhu-speelster Gekleed in brandende qipao Realiteitszin verliezend Begeef ik mij in Magische wouden Waar een glimp Nog meer…

de volle maan bekrast het zwart van spiegelend water schrijft in schemerig wit met trillende letters de nacht van zich af de magie is gedaan als de aarde weer dicht in het licht van de dag nog fluisteren golven over duistere krachten in hun rimpelend bestaan op brekend zwart spiegelt een gevaarlijke maan de wens om samen ten onder…

Zon tovert tot in de kruin het blad tot blos het geel tot goud Het klatergoud valt op paden spelenderwijs Kinderen maken -zonder enig gevaar- een najaarsreis Door het land der dwergen-7 zo ze willen- het pad eeuwenoud Voert langs paddestoelen blijft begaanbaar voor schuifelende kindervoetjes Schuilen in verwondering onderdak…

er is geen roedel meer wel zijn er vele volgers maar niet meer van de lieve heer het is de hype met goud omrand magie en macht in digitale hand onzichtbaar in haar gulzigheid vreet zij de dromen op hangt eigenwaarde in de strop het is de massa in heethoofdigheid die nu met lege handen staat waarvan het uitschot grauwend terug slaat…

vaak mis je een slag de laatste penseelstreek het akkoord dat nooit was om je werk met magie te laden het te bezielen tot kunst in onderscheiding door de flits van schoonheid met ultiem contrasteren van kleur zij tonen de meerwaarde door het intense gevoel mee te geven dat danst op de rand van hemel en leven…

In zwarte magie zit vaak meer wit dan in witte magie. Beweer maar eens het tegendeel! filosofische prutsers! Toen ik wegliep en even later omkeek naar die bok, die zo zelfverzekerd op dat gouden ei vastgekleefd bleef, zag ik de wijze humor ervan, ik weet niet hoe maar het beeld maakte een dronken zot van me, wijzer dan God zelf.…

schoonheid met passie en flair nooit is het toeval bijen en wind zijn niet ver ook jij hebt je opschik en zwier is het jouw zelfexpressie of trek jij alle ogen van hier je lacht heel koket is het in warmte delen of verleid je heel schalks jouw man uit zovelen planten bloeien met reden hun bloem jij opent als vrouw een mysterie met de magie…

was het de eenling die moordde uit naam van allah en jezus die koning en keizer de doodsteek gaf en continenten in oorlog bracht het is de magie van de cirkel die hem het wapen geeft hij verzamelt de kracht van de schreeuwers weegt de emotie van stilte op de rand van balans doodt wat wij in ons hart al heel lang hebben gehoopt…

Ik lig verstijfd van al het denken ik kan de magie van het licht niet breken ik loop rond in de halo van de zon, stille lemen voeten door het Heelal. Geluiden keren zich af van mijn gehoor, het vergezicht dwaalt tot mijn ogen terug de tong verdroogd door de spijsvertering van de tijd in een lege hemel kan ik mijzelf niet vinden.…

jij zweeft beleeft het bestaan met passionele magie jouw ogen stralen een vitaliteit die het ongeborene wekt je lach danst op het oeroude ritme van liefde en samenzijn je zang rolt golven op het strand uit je warme woorden zee kom neem ons mee naar je mystiek paradijs toon ons dat hemels verblijf…

hadden elixenmengers leven en dood in de hand gebeurde koken van kruiden met magie en mysterie alleen in het oeroude land of zijn de zoekers naar cel en de genen de ontdekkers van heden waar alchemie ooit de weg voor bereidde lijkt het einde van lijden in zicht…

jij bent geen pluisje in de wind of speelbal van de tijd jij hebt alles in de hand denkt altijd de mooiste bloemen aan de overkant maar het is jouw magie die ogen trekt woordloos wordt de liefde in je schoot gelegd jij bent een sterke vrouw in het aan anderen geven maar vergeet vaak ook het recht op eigen leven…

jij hebt in je lach de stille kracht iets van verwachten het tikkeltje magie dat ondeugd heet en leeft in het mysterie vrouw benaderbaar in warme nachten je ogen raadselen het ongewisse een blijvend gissen naar het geheim van jou pas als het donker ons heeft toegedekt wordt het laatste puzzelstukje neergelegd…

zag je naderen op marmerwit een rode roos in het decor van blauwe lucht magie met lentelicht zonnig straalden donkere ogen het slanke halsje iets gebogen neusje in de wind je verschijnen was het dansen van een kind het is jouw lach die mij betoverd heeft mijn mysterie zo lang ik leef…

binnen maar er komt niets uit naar penselen taal ik niet de messen heb ik opgegeven het enige wat lukt is dat ik de verf spuit verdund met tranen banen lange slierten zich een weg omlaag nog dieper in de put ik schud het doek om meer houvast in horizon te krijgen de echte kleuren zullen altijd boven drijven dan is er weer magie…

jij bent niet echt de heer die over golven loopt zijn vinger doopt in water dat ooit wijn had willen zijn droogt langharig warm mijn voeten in je ogen mag ik zoeken naar de vonk van kennen in de tweedeling van pijn geen magie en tover ik ken het lover waarin jij bloeien zal de appel en een slang delen het paradijs helaas…

De waarheid, weet ik nu, dat is magie: al hebben dichters elke zin verzonnen, er is geen woord geen letter van gelogen –…