Alle inzendingen over OR mystiek

De ziel was zo schoon bleek en blijkt o zo schoon te zijn om haar schoonheid voortaan maar ...te laten uitkristalliseren... áls een grote en grootse waterval vol van glinsterende waterdruppels: met elk van ieder een kristal! De kracht van water dat alles schoon wast. De kracht van de ziel mijn ziel verviel niet met het verval van…

Aanzwellende stortvloed overstromend land schreeuw het uit dreunend galop dan machtige paarden verlamd van angst Aurora Kretenzers hoe lang nog Zwaard blijf je razen…

Ik ben in dit leven geboren en ik zal er ook in sterven. Mijn zoenoffer zal het laatste zijn, wat ik nalaat. Draadloos...…

Ik hang aan de lippen van 't tij dat van geen wijken wilde weten we stroomden heen en weer totdat ik me ontdeed van dat wat mij weerhield om vers geboren vleugels uit te slaan, me te laten vervoeren naar daar waar het leven nog puur en onaangeroerd was langzaam op zou gaan in het prille dat nog geen naam mocht hebben…

Ik ben een drager van het leven in en met mij gaan sterke krachten bestaan vele wegen en inzichten ben ik levend in dienst van veler lichten.…

Je moet de goddelijke krachten, die de goden bijeen dachten vertalen naar de aarde in alle aardse talen, om te genieten van kunst, aarde en zee, bracht je een nieuwe gunst met goddelijke daad mee.…

Ongrijpbaar als de tijd sluimeren gedachten door naakte vingers even fragiel als ochtenddauw na eindeloze nacht waar dromen op zich lieten wachten hoorde hij haar in zijn ziel ver vederlicht ver verder dan een fluistering kan dragen…

Duizend en één waxinelichtjes voor al het leed dat ik moest lijden. Duizend en één lichtjes om te verzachten, de pijn, het verdriet in mijn huidige bestaan. Duizend en één lichten die samen één worden met mijn licht. Licht voor lichten, om te belichten, wat beter kon. Eén zon, één straal, één verlichting opdat vele lichten opgelicht zullen…

En wéér zal ik over die drempel gaan, als eerst. Het Licht straalt me tegemoet, valt om me heen, tweemaal andermaal. Terugkeren: tweemaal tot de derde keer. Daarna laat het lichaam de ziel achter alvorens zij opstijgt, alwaar ze hoort behoort en vooral: toebehoort aan degene, die altijd voor en om mij zorg droeg: God! Mijn erkenning en herkenning…

Dit zijn geen tales Ik ontmoette een man uit Wales, die zich voorstelde Ik vertelde hem gewoon dat zijn naam die ook was van mijn overleden zoon. Hij leek het nauwelijks te horen. Een paar dagen later, we waren weer in gesprek vertelde hij, hij was ongewild, zijn moeder zei 't hem onverwijld, zodra hij wat kon horen. Hij had een meisje…

Steeds dichterbij de dood schuif ik aan; hij is mijn vriend, hij is mijn vijand maar ik ga nog niet naar zijn land ik ga naast hem staan niet tegenover hem en zo houd ik mezelf in deze morbide waan.…

In slaap vallen blijft een moeilijk, spannend en mysterieus moment, waarbij je een keuze moet maken om weg te zakken en je aan Klaas Vaak weet vast te pakken. Om naar feeën en fantasieën te gaan, nachtmerries ook te mogen en moeten... ervaren, zelfs bijzonder fijne dromen te gaan dromen, zo gaat dat zo zal je in slaap vallen lekker…

Dag dood, ik zie je wel, je kijkt naar me je loert naar me, je waakt over me. Je slaat toe als ik slapen zal, dan is het mijn doden val.…

Op je werk moest er geknot, ik vroeg of je nog langer wilde blijven dan je jaarcontract. Met dunne stem en aarzeling zei je wel van baan te willen wisselen, maar niet te weten wat en waar dan wel. Op de snelweg had je willen wisselen van baan, twijfelde door slecht zicht, deed iets, toen weer niet, en reed tegen iemand op. En waarom kocht…

Verkouden vertelde je over verlatingsangst, verlies. Die dag vroeg je ook of ik misschien de naad van je zwarte jas wilde dichten, en door je kapotte zak kon ik erbij. Met roze draad, nog op de machien, dichtte ik de gaten. Je verbaasde je over het vlotte herstel en bedankte me blij bij 't verlaten en ik verbaasde me over jouw vlotte herstel…

Ik droomde vannacht van haar het was geheim dat wij elkaar kenden zag dat ze ouder was geworden waarschuwde haar terwijl we aan een rommelig buffet stonden en bedacht later dat zij iemand anders was in mijn droom ik zal haar naam niet zeggen hoe graag ik dat eens wil openlijk ze was zelfs iemand anders maar terwijl ik droomde wist…

midden in het bomenland door groen gras omgeven ligt stil en haast verscholen mijn houten thuis, een stulpje met groei en bloei verweven de tijd heeft het beschutte lijf van pannen op gelaagde planken gevormd, het heeft zijn pracht aan wisselende seizoenen te danken in een verlatenheid, haast van mystieke aard, waar enkel de natuur…

Ik hoop op Hem roep op tot de strijd beef van angst gord je wapens aan het verbond zal nergens toe leiden wees niet bang voor wat angst aanjaagt de Rots waarover ontzag struikelt Hij houdt zich verborgen Die op Sion woont vraag de doden om raad voor de levenden nacht overal…

zon rust voldaan Willem recht zich nauwelijks hij wacht op nachtlucht hernieuwt zijn krachten draagt wat hij liefheeft en bouwt verhalen als Babylonische tuinen van hem leer ik fluiten maar zingen mag ik niet Willem houdt van wrakke woorden van schimmig tussen lijnen van bibberaties op vreemde huid met glans verslaat hij zijn…

Thuis dacht ik aan het strand en aan ons verhaal dat onder 't zand verborgen had gelegen. De mensen die er wandelden... hoe kon het dat niemand het zocht of het opmerkte, zelfs ik was er aan voorbij gegaan! Toch liepen we er tenslotte weer tegenaan. Bij eb zagen we krullen en groeven het op, hingen de halfvergane papieren te drogen.…

Ga terug naar jezelf naar de diepte in jezelf maar wees gewaarschuwd over wat je zult vinden rancune en jaloezie teleurstelling en argumenten zoek nog een beetje verder naar de vredesbellen van religie en constateer dat je dat nooit meer kunt geloven wat dan wel? de vogels vliegen het water stroomt onwetend van een horizon…

je merkt het aan de lucht een rust van licht in late dagen zo lenig voor het vuistje weg hijs ik mezelf in narrenpak en in de leegten tussen regels kom ik gedichten tegen een sterveling met koude woorden verliest gezicht aan zwaartekracht hij spijkert donkere kamers kiest de vlucht vooruit breekt zijn breekbare pootjes maar hier…

de speelman zit nog op het dak hij knipt de maan mooi middendoor het blauwe licht zal blijven de trouwerij gaat door buurmans kater zit naast zijn staart hij vraagt de bruid opnieuw ten dans en na het liedje Yesterday mauwt zijn hart in diepe smart: nooit waren ooit die goeie Beatles in ons lieve vaderland de speelman klaart aldra…

Vandaag waren de waslijnen bezet in mijn tuin met heel mooie webben, dikke spinnen middenin 'En mijn wasgoed dan', zei ik, 'wat moet ik beginnen?' Ik keek naar de maaksels, zo perfect, wapperend, licht zwevend, 't was toen of mijn natte was, ondergoed, lakens, handdoeken, weefsel geschiedenis was, door wie onder geslapen, door…

zo ligt zij, sunny side up, door god geraakt, starend naar sterren. als vaandelvluchtige breekt zij lansen voor een woord van liefde. ze huilt naar een te hoge maan, ze dooft haar sigaret. ze zal haar lichaam schenken aan hel of hemel. onder haar huid leeft Galatea streeltjeszacht, hard als glas. (ik wou dat ik haar troosten kon…

Van Tarot trok ik de toren. 'k Wist niet eens dat ik een toren had gebouwd, laat staan dat hij ingestort is. Zo onwetend. Ik zal een nieuwe toren bouwen desnoods op strand met zandkastelen, hoe die dan bij vloed weer instorten, één worden zal met dat waar alle gedachten vandaan, en hoe elke gedachte opnieuw een bouwsteen, edelsteen, misschien…

Er is één groots ondergronds omarmen één diep, altoos verlangen door te geven aan nieuw leven helpen, leren, ondersteunen, in elkaar grijpende systemen, wortelend en ongezien om te groeien, rijpen, evolueren, processen die, als begrepen, ons hart, ons hele wezen alleen maar willen voeden, warmen.…

Regelmatig besluipt mij de angst dat ik je nooit meer, zoals ik mezelf ook ooit nooit meer... maar waarom vraag ik me af want uit niets kwam jij uit niets kwam ik, ontwaakten wij, vervolmaakten, waarom dan bang voor het niet meer zijn als ooit. Voor verandering, kentering? Alles kenterde naar hoe het nu, dat goed, naar een jou en mij…

Onwetend of de tak nog levend, dood, dan bultje op plek die niet verwacht zwelt zomaar in de nacht door bast eerst als kast gesloten, opgeruimd, dicht, kiert plots, wil uiten laat, laat me naar buiten ik ben een nieuwe loot, wij wisten niets van je komst wilt nu ontspruiten zo heel langzaamaan tot leven daar kijk ik tegenaan. Nog…

deze morgen, het is nog vroeg, eerder dan andere dagen is daar een engel die naar licht komt vragen; of ik voor haar het aardse kan verklaren ik breng haar vurig verlangen in een tijdrovende stilte tot bedaren immers zulk een wezen die dat wenst is veelal de weg kwijt, heeft de zin laten varen ik kijk haar in de ogen en zie ze voorbij…