Alle inzendingen over OR ode

Ton doorzonwoont op 't Hoogt bij Overloon Oom Otto doopt zoon Onno Otto's zoon Zo'n ode houdt nooit op, zo monotoon O zon, o loofboom op ons rood gazoon... Doch hoop gloort in het kooiloos vogelkoor…

Tjikker de tje tje de tak: K ka-doe-da oem pa-doe-da oem ta-doe-da tjikker de paf Onweer in zijn ooghoek gebald gesloten ogen openen met scherpe tong en keiharde lip geperste lucht opeenhopen Zijn zinnen op een noot gezet waar adem gaat ontladen spettert meteen de juiste toon die zijn stemming heeft verraden Vlugge vingers zoeken…

Als medicatie die mij Zo zorgvuldig door mijn Artsen is voorgeschreven Niet meer in staat is Mij te bereiken over Die verre oceaan van Totale onbereikbaarheid, Als gedachten die eerst Met me op de loop waren Gegaan onzichtbaar aan De einder zijn verdwenen, Is het uitsluitend nog Jouw schitterende kop Met prachtig glanzende…

Onbaatzuchtige Vriendschap, grenzeloos, haast eindeloos ondanks vaak hopeloos Meest kleurrijke sterretjes voor me van gigantisch hobbelige en torenhoge hemelen plukken, magisch grandioos. Spirituele moedgevende dialogen over bloemenpracht, welgemutste vogeltjes en smakelijk bereide kippenbouten, het mag Steeds weer strak in het pak als hoogstandje…

Meisje friemelt aan haar tas en drinkt koffie op Eindhoven Centraal. Kijkt, knijpend met haar ogen, de hal in, terwijl ze haar brillenglazen poetst. En poetst. Tot ze ineens omdraait. Haar bril nog in haar handen. Gehaast of opgejaagd de hal uit loopt. Verlaten kartonnen bekertje.…

ik zag haar op een podium staan haar schoonheid straalde magistraal ze zong, haar stem was niet normaal zo mooi, zo lief, Mariska was haar naam ze heeft het, ja, ze is het wel schat, ik ben jouw grootste fan voor jou vlieg ik in vuur en vlam ik wil je hier nu op mijn bloemenbed haar wapens zijn haar kristallen ogen daarmee maakt ze iedere…

wandelen over het Lago van d’Iseo een Italiaans water-wonder op drijvende vlonders van het vasteland over water lopen naar Monte Isola en Isola di San Paolo twee eilandjes in het meer nooit eerder wandelden mensen over water naar isole Christo en Jeanne-Claude: zij geloofden ze fiksten het!…

Zwevende oogjes om je te lezen, duizenden bellen van bewustzijn en in iedere ademtocht wil ik je kleur bekennen je weet de naaktheid van het blad naast elke voetstap weg te leggen een overlevering van kracht wanneer het maanlicht samenvloeit met het hemelwater in je hart dansen de vlinders een ode van sierlijkheid.…

Van kindsbeen leerde ik al van mijn tante Klassiek en romantiek, van alle kanten, Een serenade, liefst van Trio Dante, Geen operette van Joost Belinfante Maar strijkmuziek, het tweede deel - andante - Van Mozarts Sinfonia Concertante Ach leefde zij, dan bracht ik pede stante Die nachtmuziek als ode aan mijn tante…

Leiderschap schept geen leven Al is het alleen om koffie Het gaat om geven Succes heeft geen datum Je geld Komt heus wel later Ondernemen kijk vooral Niet richting mij Reizen geeft lust Alleen de tijd gaat voorbij Dit is de code Geen ode Alleen maar tekst Levensecht…

Vannacht kus ik de maan en doop mijn pen in room, schrijf een liefdeslied Ode aan muziek zo vurig als de rode roos Teder wit de orchidee tussen Brussels kant en zilver Blauwe seringen tortels zingen bruidsboeket op bed De tirannie buiten spel gezet…

Precies de drukste week van het jaar sneeuwt het en is het spekglad Toch komt alle post op tijd aan huis bikkels glijden dag in en uit van pad naar pad Één van die bikkels is mijn man zeurt en klaagt niet, doet 't met plezier Ode aan de postbesteller... waarna ik samen het hem het Kerstfeest vier…

Klaarblijkelijk heeft de dame, tussen Den Bosch en Nijmegen, hier op een stukje vod-papier een ode aan de prins geschreven. Ik las het tussen Nijmegen en Deventer en wist niet te bedenken hoe de vrouw en wat de vrouw, maar wist nu helder dat de vrouw, met pen al starend in het donker, tot dichten was gekomen.…

Hier klinkt de belofte dat het gloeiende zand een waterplas wordt en ik veranderen zal in een bron van inspiratie ------------------------------------- uit: 'Ode aan de ooievaar', 2003…

ode u aan de niet kleur als geen licht wordt teruggekaatst alleen de nacht welke zich bekleden laat zwart gedragen wordt geraadpleegd past in alle tijden veelzijdig zijn de blikken zie rondom verheugenis daarna de dood in rouw gekleed hoe trouw tooit het huwelijksfeest in onderscheid naast wit…

ODE AAN DE BEDE Als je in letterlijke zin vecht tegen kolkende waterstromen van het wisselvallige leven voert de bede naar wie of wat dat ook in volkomen rust en ontspanning zolang vertrouwen boven water staat blijf zoeken naar het gewijde of daar waar je zelf voor kiest het licht tilt op met affectie © Laurens Windig…

De eerste zonnestralen Die mijn gezicht verwarmen Wil ik binnenhalen En heftig omarmen Zij verwarmen mijn huid Zij verwarmen mijn geest Zij geven geen geluid Maar zeggen mij het meest Een nieuw begin, een nieuwe dag Maar ook een dubbel gevoel De zon schijnt en geeft een lach Zonder zon is 'n dag kil en koel Wanneer de zon er niet…

Zoals jij voor me staat Vergeet ik je woorden en Zie ik je dansen en Golven uiteenspatten Zoals je kijkt Hunker ik Vraag ik je Voel je mij Zoals je ligt Droom ik je Laat ik je Vergeet je me Zodra je wakker wordt Ben ik weg En je danst op zonnestralen.…

De mooiste en tevens de ontroerendste gedichtjes zijn door hem op papier gezet. De woorden kregen bijna gezichtjes, 't was warempel bijna net of 't over je eigen leven ging. Ieder kon zich erin vinden, vond ze mooi en dat zijn ze ook. Je hebt de wereld wat gegeven, je nalatenschap is groot. Zou er ooit nog iemand komen die jou evenaren…

Oh hemels orgaan rechtop staand in stijf gelid uw paarse helm glanzend in een kraag van gevoeligheid veelal misbruikt voor beledigingen naar uw hoeder omdat ze de pik op hem hebben hem klootzak noemen of voor lul laten staan O machtig zwellichaam ik zuig u mee in mijn liefde mijn lippen trekt u zich niet terug naar af gelijk…

Je naam, Swmyborszka, is welhaast onuitsprekelijk, maar je muzikaliteit slecht elke grens. Wat ze ook zeggen mogen over die 'verrekte Polen', jij hebt mij gered, met jouw grote talent. Verdronken was ik, in drugs, drank en dromen, bang en angstig, zo alleen. En toen ben jij gekomen. Wat een geduld heb je betoond, toen je mij weer…

Ode aan jullie die openen warme handpalmen voor ontvangst van het woord ..en kijk!…

Ook daarom dit gedicht de woorden zijn gericht en pronken zij aan zij als pauwen vol van kleur als rozen zwaar van geur. Marieke, neem dit boeket van zinnen laat je beminnen ranke benen,lieve geest ik was er 100 jaar geleden en zal er over duizend jaar kabbelend over de wereldzee nog fluisterend zijn.…

Het is pleziervaart verboden toiletwater in vaarwater te laten lopen; overtreding is lastig te bewijzen, schipper moet op heterdaad betrapt worden bij het lozen. Martin lost het op met dolfijnen, getrainde snuffelaars; het dier ruikt en volgt de sporen tot aan de bron, een kastje neemt watermonster en foto van de scheepsaars. Door waterdichte…

De route die ik nam was niet om zijn muziek gekozen, koffie en sigaren wachtten mij aan het einde van de straat. Van de versuffing. Zeker, het uur van de muziek als enige waarheid breekt ooit eens aan. Een man op straat, net uit zijn bed, is dan de ideale, van branie gezuiverde prooi. Maar nog dwingt muziek niet haar pijn in hem - de dag…

Vanavond droom ik niet meer van jou Niet meer over je zoetgevooisde stem Je bruine krullen en je gulle lach Die leuke kuiltjes in je wangen En hoe graag ik jou wel niet mag Jij weet dat Maar gelukkig met een ander ben je Ver hier vandaan In een wereld zo anders dan de mijne Ik mis je Weet je dat? Leven wil ik, leven Zonder jou, dat is een…

op z’n Mondriaans vullen tulpen de vlakken tussen voren en zilversporen zon en zegen zaaien het land dat bol staat van de kleuren ik weet het zeker geen schildering is mooier dan dit werk van boerenhand…

Al word je van het gezang van een nachtegaal kierewiet En doet een synthesizer je denken aan de zee Dein je mee op de golven vol met noten Al sta je te trillen op je benen Al slaat je hart een slag over Het is het ritme dat leidt Je voelt je daardoor bevrijd Soms wordt het ritme de muze Het neemt je mee Mee naar een andere wereld Je…

De zee overstroomt ‘s winters ‘t Hoogeland laat klei achter en zou Waddenzee geworden zijn als in de eeuwen de boeren het land niet hadden behouden met dijken en afwatering. In gevecht met de zee breidde elke genera- tie z’n privé polder uit, schiep de hoeve waar anders zee zou zijn;…

Als een die nooit zijn straf uitzit, hoor ik de regen achteloos-eentonig vallen op het huis; waar, in welke haven, heb ik zo gelegen, liggen luisteren, reedloos, naar het zeegeruis? Hopend, dat een vrouw, wier onvervulde leven, aan het mijne korten tijd zou zijn verwant, tot het wéér een sleur werd, bij mij was gebleven, mij dan gaan zou verlaten…