Alle inzendingen over OR onzeker

als ik na zou moeten denken hoe er over mij wordt gesproken of gedacht wat voor leven heb je dan? bezig zijn met in te vullen zorgen maken en dom lullen argwanend leven, dag en nacht zoveel tijd aan niets besteden valkuilen, gebroken treden wat vermoeiend al dat denken om te zien en aandacht schenken hoe men nu weer naar jou kijkt over…

Te veel gedachten en onzekerheden stuwen mij Geef ik dan wellicht te veel om wat anderen vinden van mij? Alles gewoon nét ietsje minder…. dat zou misschien niet zo gek zijn voor mij…

naarmate ze samen verder gaan verlangt ze naar ieder weekend zijn lach , hun hunkering het enige wat ze niet goed kan verdragen zijn al die woorden die spreken van liefde. samen , hand in hand. stilte omhelst ze zeker ook, die vertellen soms meer dan complete verhalen. waarom echter altijd gevoelens benoemen ? liefde … ze is onderweg…

Om samen met mijn onzekere ik tegen mij te spelen. Alsof er iets is dat er word gezegd alleen wel in delen. Dus zoek ik daarvoor naar een realistische reden. Niet dat het iemand anders echt kan schelen. Ik ben dan ook de enige die dit blijkt te beleven. Want het is mijn gevoel dat me kwelt onder de leden.…

Zekerheden zal ik altijd wantrouwen onzekerheden wil ik het mee uithouden leven is dan een levenslang waagstuk en de brandstof voor liefde en geluk…

er is geen wereld om in te sterven een ouder of iemand die jij verkoos je was onzeker en dacht na een poos dat je wist wie wat van je mocht erven niemand begreep jou en wist wie je was en hoe jij daar alleen zat en bromde maar je was anders en verdomde dat iemand begreep wat zij zo net las je tikte op tafel en keek naar die ander en…

Die onzekerheid is men toch liever kwijt? Een van mijn grote wensen, is om die vooroordelen te verslinden. Ieder mens is uniek, met eigenschappen die hen maakt. Net als het componeren van muziek, is het maar net welke melodie jou raakt. Jij bent echter zelf de dirigent, die de noten op de juiste tel laat klinken.…

Onzeker heb je zekerheid gezocht. Angstig dat je weer zou falen in je gevecht met de Dikke van Dale werd je Ketelbinkie op het 'Kofschip' Woorden gebeiteld in je ogen vielen verbrijzeld op het meedogenloos papier. Tot je de pen in je eigen tranen doopte en je vloeiend je eerste zin neerschreef.…

Ik weet het niet meer, het is hier ook zo mistig -- Ligt het daar soms aan?…

Iedereen heeft een keerzijde hij een zij zij een hij en dat geldt ook voor alles!…

Wat enkel overblijft is onzekerheid en verdriet. Je verbergt het zo dat niemand dat ziet. Onzekerheden blijven malen in je hoofd Die toekomst waar je zo in had gelooft.…

niets is zeker behalve de onzekerheid van het bestaan…

Een gezelschapsspel: hij kijkt onzeker naar haar -- dus kijkt zij naar mij.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Als iets zeker nu is in de wereld in Europa in Nederland in de provincies in de steden, dorpen, gehuchten in uw eigen huis in uw eigen hart, ziel en zaligheid dan is het onzekerheid zeker is dus de onzekerheid dat is ook een zekerheid daar valt best mee te leven zeker weten!…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Droevige ogen keken mij onzeker aan een moederhart huilt.…

ik zie je hart in je gedichten je woorden kussen mij maar in de regels lees ik je onzekerheid je kijkt verbaasd als woorden niet meer zeggen wat je voelt als in de zinnen jouw emoties niet meer klinken je voelt je bloot kwetsbaar zonder tanden handen heb je vrij je hoeft nu niet meer terug te bijten in onzekerheid…

echte plicht en ook het verzwegene onzekere twijfel heerst hoe zal het morgen zijn?…

Winters onzeker zwermen in mijn groene hart duizenden ganzen.…

door regen en zon onzekere regenboog snel vervagend beeld…

een gevoel van leegte een gevoel van gemis het is niet grijpbaar er is niets mis een beetje onzeker een beetje verdriet het is even anders niemand die het ziet een gevoel van leegte afscheid nemen van een gevoel van gemis dus toch houden van een beetje onzeker straks weer voorbij niet meer alleen nee dan is het, wij…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Wanneer is al die onzekerheid voorbij? Nu wil ik het toch echt wel weten. Zeg het me alsjeblieft.... Ik heb al te lang met die twijfel gezeten Zeg.. "Ja ik ben ook verliefd!"…

De dagen komen op mij afgerold als golven die niet weten waar zij stranden. En ik…? Ik ben de kust, Ik wacht, en ’k vraag mij af wat brengt de zee vannacht?…

De dagen komen op mij afgerold als golven die niet weten waar zij stranden. En ik……………? Ik ben de kust, ik wacht, en ’k vraag mij af wat brengt de zee vannacht?…

ik heb stilaan je kleuren zien verdwijnen haren pieken waar ooit de zon zijn licht in blonde krullen heeft laten schijnen sferisch omhullen kleren het vroeger goed getrainde en gespierde lijf dat nu met wankele stappen onzekerheid schrijft je bent een schim van je vroeger extraverte persoonlijkheid die in bedeesd teruggetrokken…

heeft u dat ook wel eens dat je je belofte niet na kon komen omdat je net dood was gegaan, en dat je het jezelf ook nog kwalijk nam gisteren sprak ik met mijn dochter af, ik zet je huis in de grond verf je ongemakken strak in plint en deur poste restante veeg ik de vloer met mijzelf aan, want ik lig overleden onder een dekbed dat kun je…

Wij beiden zij aan zij voelt zo vertrouwd en als ik steels mijn blikken op je richt zie ik vol dankbaarheid hoe jij het zicht op het door ons te lopen pad behoudt ondanks dat naast je steil de dreiging ligt waarvan de ijzigheid mij diep benauwt ik zie je vechten voor je zelfbehoud na wankelen vind je weer evenwicht toch zal de angst mee…

ik schrok maar zag je ogen herkende nauwelijks je gezicht de tijd had in zacht mededogen de hardste lijnen al gewist in zoekende onzekerheid keek je me aan maar wat wij voelden kreeg nog geen naam ik streelde je hand wat ooit sterk en krachtig was had nu een zachte kant ik merkte dat de twijfels verdwenen in het even dat de…