Alle inzendingen over OR pijn OR herinnering

Mag ik je dragen boven stormen langs de bliksem naar de tuin? Mag ik verzen met je vormen, asgrauw, stinkend als ajuin, maar ook vloeiend, méér vertellend tot de dag en zon weer schijnt? Mag ik verzen met je vormen, verzenstruik met bloementooi, verzen die de tranen smelten? Vogel zing, je bent zo mooi!…

Pijn als meiregen die maakt dat je groter wordt dan het jongetje, onwelkom bij verjaardag klasgenoot = boerenzoon, wegrennend: niet janken, niet janken……

een troost: gelukkig ben ik alle herinneringen vergeten……

Stilte en rust, gedachten, herinneringen, die op je wachten. Zien en horen, gebeurtenissen, bovendrijvend, niet te wissen. Voelend, aanwezig zijn, overheerst, alleen nog pijn. Vragend, onbewust, vind ik ergens, ooit nog rust....…

En weer die kille duisternis Zwaar drukkend op mijn ziel Nog even en dan Knalt hij in duizend stukken uit elkaar In elk stukje een reflectie Van verloren dromen Gemiste kansen Of simpelweg verdriet Dit was mijn laatste keer Geen liefde meer voor mij Nu heb ik Genoeg verloren…

Mijn wit zacht stukje pijn.…

Ja, je legt je hoofd tegen mijn schouder, wiegt ogenschijnlijk gedachteloos in het ritme van het tikken van de klok, nauwelijks hoorbaar boven het druppelen van de zondagregen tegen het raam. Nee, er zijn geen woorden op je tong noch in je hoofd, vermoed ik; je ogen staan hol, hoewel niet wezenloos, eerder berustend, aanvaardend omdat wat…

Het was het waard Voor wat het waard was Geen berouw of spijt Geen jankverhaal Vol medelijden Nooit heimwee Naar die rotte tijd Geen weemoed Of wat als? Geen bijna Of welhaast Ik knokte En vocht door Bleef toch alleen Op het laatst Het is het waard Nu te waarderen Die slechte tijd En hoe het zat Het moest er zijn Om van te leren…

De pijn van oude herinneringen…

Ik kan niet naar haar foto kijken De pijn te fel, de schuld te groot Ze zei: ik ben gelukkig en ga mijn doel bereiken Zes dagen later was ze dood Haar stem was vol van grenzeloze blijheid Haar woorden in een zinnelijk liefkozen gesmoord Nu is het een gedachte die ik angstvallig mijd Door die dag, jouw dood, de grond in geboord Waarom, lieverd…

wereld buiten iedere werkelijkheid omdat onze prille liefde nog moest groeien in de dagrealiteit samen zochten we de wegen in elkaar verstaan kwamen we de hemel tegen maar het aardse bleef bestaan ook daar moesten we gaan door kou en modderregen ik stak lente in je haar je ogen gloeiden maar in het samenzijn kwam weer die oude pijn…

Als ik weer voel de pijn van het eenzaam zijn laat mij dan niet alleen maar blijf dicht bij mij. Pijn die ik nog voel bij de herinnering aan toen als ik weer onrustig ben en er chaos heerst in mij. Zie je tranen in mij ogen sla dan je armen om me heen laat me voelen je hoort erbij ik wil zo graag gelukkig zijn.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Hoe erg de pijn kan zijn, hoe scherp het intense verdriet, hoe erg die eindeloze pijn. M'n hart krimpt steeds ineen Bij al die herinneringen die zo pijnlijk zijn. Het leven in soms zo gemeen en het doet soms zo'n vreselijke pijn.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Een dag kan somber zijn en een nacht zo droef gekweld door angst en pijn herinnering die men begroef. Niet alleen schijn die bleef van vreugde en geluk maar ook woorden die je schreef maakten zoveel stuk. Ook niet de dag dat je heenging ligt voor mij moeilijk en droef ’t is die ene herinnering dat jij voorgoed m’n naam begroef.…

Met mijn vingertoppen wil ik langs je gedachten strijken en langzaam over je herinneringen vegen totdat ze zijn vervaagd. Ik blaas de stof, die pijn doet in je ogen, weg, met één ademtocht en ik neem jouw handen in de mijne, zonder dat je ernaar vraagt.…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

Ik brak het niet. Vandaag. De stilte voor en in jou. Jij, van wie ik houd... we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros onder takken van zomerbomen. We roken de bloesem snoven nieuwe vruchtbaarheid. Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt voor juiste en zuivere inspiratie! We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels. En de…

zijn naam licht en broos koesterende omarming zijn leven aangeraakt en kil staat op een kier hoe veel ziet hij in het donker wie blijft achter in de leegte wie bevrijdt de gekooide nacht draagt het licht op handen hij balanceert op een gebroken toverdraad zijn lichaam in de sneeuw…

opnieuw valt er sneeuw mijn hoofd lijkt doorzichtig als glas alles is zo helder en toch denk ik aan niks herinneringen wat zijn dat eigenlijk zijn ze echt? als alles wit is vallen de verschillen weg…

Ik passeerde mijn ouders van veel jonger tot anderhalf keer ouder dan zij, serieuzer werd ik, grootmoeder werd ik Ervaring, mijn leven herkennen in vrienden en het terugzien in de kinderen en kleinkinderen Samen optrekken onze lichamen vertrouwd met mankementen, pijn en rommelige herinneringen En nu wil ik naar buiten weg uit het…

ook al is het lang geleden ongeloof, pijn en verdriet staan gegrift in mijn geheugen 'n tastbare herinnering heb ik niet nooit zal ik jou kunnen vergeten ook al was je nog zo klein je was nog niet levensvatbaar maar 't heeft gewoon zo moeten zijn…

Dagen vol pijn, zonder liefde. Daglicht een kwelling voor het hart. Ik tekende voor jou een vogel. Maar in de ochtend was jij gevlogen. Het koude bed, de lege kast. Harken naar de herinnering.…

Stil verlangen Naar iets wat niet meer is En wat nooit meer terug zal komen Wat nu nog hevig pijn doet Maar verzacht in de tijd die nog zal komen De herinneringen zullen ons langzaam aan leiden Naar mooie gedachten, aan vroegere tijden.…

De maan verschijnt en jij komt op bezoek, In mijn herinnering Zwijg je en lach je, Ik zie je weer voor even, Je verzacht mijn pijn, Tot ik weer wakker word, Met niks dan alleen Verdriet.…

Gevleugelde mooie woorden als stemmingsbeeld een herinnering die ik onbewust levend wil houden. Misschien nog als pijn om jou te voelen.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Sluit je ogen en val Volg die traan En glijd weg Op deze eeuwige pijn Voor de laatste keer Sluit je ogen en sterf Binnenin breekt je hart Een nog nooit ervaren pijn Neemt je in de macht Voor de laatste keer Sluit je ogen en voel De pijn stromen door je lichaam De gekmakende herinneringen Voor de laatste keer Open je ogen en…

het herinnert me aan jou de mooie herinneringen komen de liefde gaat stromen en zo is de cirkel weer rond…