Alle inzendingen over OR rust OR storend

in het ritme van onregelmatigheid pompte jouw hart al enige tijd met moeite het hoofd wilde wel had nog zoveel plannen maar het lijf nu jouw ogen zijn gesloten ben je over naar daar waar wij geen weet van hebben nooit meer die guitige lach de Belgische ondertoon pretogen wanneer je genoot van het leven nu verhuis jij naar onze herinnering…

er is een ster geboren heel stilletjes en onverwacht ben jij van ons weggegleden in het donkerte van de nacht een vader uit duizenden niets was ooit te veel verslagen door een ziekte blijft het ondanks onze mooie herinneringen voor altijd stil…

hey lief vriendje ga je met mij mee wandelen in het bos wellicht vandaag naar zee hey lief vriendje kom eens hier lieve vent dan zal ik je eens lekker knuffelen weet dat ik je schandalig verwend hey lief vriendje is het nu echt gedaan met een gebroken hart heb ik je moeten laten gaan…

nooit meer jouw lieve stem te horen nooit meer jouw lieve lach nooit meer de kans om jou te bekoren nooit meer te horen ‘hallo’ of ‘dag’ nu jij jouw ogen voorgoed hebt gesloten is dat een groot gemis met zijn allen zullen wij rond Michael blijven staan, de lief van jouw leven nu is het moment daar, om jou, aan Moeder aarde terug te geven…

een jonge Cruijf in de dop speelde met anderen in een speeltuin in de buurt nog even balletje trappen afgelopen woensdagavond keerde jij op de afgesproken tijd niet huiswaarts, velen gingen opzoek in de hoop je te vinden verleidt door mooie woorden liep je te goeder trouw de verkeerde kant op slechts negen lentes mocht je worden…

of van het weer iedere dag liep zij een rondje wandelend door het Haagse kiekte zij wie zij tegenkwam keer op keer was er een feestje dan was Wally van de partij een grote zonnebril dragend daaronder een grote glimlach fleurig gekleed, ze was er altijd bij iedere dag opende zij optimistisch haar Facebook, ook de vele keren dat zij moest…

Woorden verwaaien, verdwaalde verhalen slingeren in de wind, dansend over regenbogen die vertellen over een heel bijzonder kind die in de nacht verdween zilvergrijze lokken, grote bruine kijkers een ontwapende lach zomaar is ze vertrokken, niemand weet waarheen van jongs af aan tekende zij haar eigen pad door een land vol fantasieën, nam daarin…

Stilte in jezelf. Alleen de ziel fluistert zacht. Dat geef je weer kracht.…

Hortend, stotend en gebroken zal toch eens ontgroeid, ontloken staan de knop, (vergeten) in ‘t verschoten gras, de zonden van het menselijk zijn Storend, stortend vloeit verscholen langs de midweg elke traan, verheven tot een vruchtbaar nat, gezongen vloeibaar hartepijn Hevig schijnend brandt de zon de droefnis aller jaren stom Verworven…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Zal ik de liefde nog wat ontwikkelen die smeulende brandvlam binnenin glans en schijn onderscheiden Engel Uriel, breng me licht Ik weet het niet breng alles door elkaar vanwaar die tomeloze drang op te gaan in het geheel ik wil een klaar beeld ontvang slechts storend geruis ik weet het niet meer red ik mezelf van deze mist waar…

nu jouw bed voor de derde nacht niet beslapen is wordt de pijn almaar dieper daar ik jou ontzettend mis mijn lief kleine mannetje zeg me waar ik je vinden kan schreeuwt mijn hart het uit lieve jongen waar ben je dan sinds het onvindbaar zijn van jou heb ik de dag verruild met nacht draai ik alleen nog maar in cirkels is het op jouw…

eens zal ik mijn oor te luister leggen op het harde staal me rusten de vogels zullen roepen de takken buigen, wuiven ik luister naar de verte het zingen dichterbij het landschap traag in stilstand zwijgt grijs in matte nevel het zingen zingt van warmte vol van rust en kalmte ik klink mijn angst aan bielzen en hou me verder stil.…

verbonden middels de natuur deelden wij de schoonheid die op onze pad terecht kwam met alle liefde ook al is jouw lichtje nu gedoofd zullen wij elkaar blijven ontmoeten in een bloem, een vlinder, een bij met alle liefde…

ontembaar rende je blootsvoets door de velden achter de vlinders aan honden dansten om je heen kastanjebruine haren omlijstte jouw gezicht wie jij was het beschadigde kind wiens huis geen thuis bleek verborg jij je in gedichten van vloeibaar goud…

Tussen de zwarte lijnen en de scherpe pakken is er soms een ontmoeting, jij bent ergens net als ik maar de metro raast ritmisch door en ik ben niets dan storende harmonieuze pretentie Gebouwen proberen god te raken, in arrogante lelijkheid zoals de regenboog van staal met aan het einde China in een loods, Frankrijk en Italië…

Geluiden zijn er, maar niet echt storend, echter, vlok na vlok dreunt neer en overstemd mijn gesnik … Waarom.. waarom ben je niet hier…. Tranenvries op mijn wang… knispert Ik blijf hier zitten tot je langzaam ontstaat, ontstaat uit de vlokken die vallen en nu nog mijn weemoed versterken.…

Doorheen de drukte De drukte van de dag Snel en ongeordend Vliegen minuten voorbij En dwalen Mijn gedachten Even af Naar hen Diep in mijn hart…

's ochtends de zon kleurt het water zilverroze ik ruik de natuur het doet goed de innerlijke rust…

Het ruisen van de regen hoor ik niet Door het ruisen van de Zee. Ademloos luistert mijn Lied. Soms ruist de zeewind mee.…

Dat jij zelf eens rust verdient, die heb jij nooit genomen. Bedankt voor alles wat jij deed, voor alles wat jij hebt gegeven. Je vrije tijd heb jij nu verdiend, geniet nu maar eens van je leven.…

Het klotsen van de golven, op de eeuwig zwijgende stenen. En ik zit hier. De warmte van het zonlicht, de stralend blauwe lucht. En ik zit hier. De wind speelt met mijn haar, rukt aan de papieren in mijn hand. En ik zit hier. Overal mensen. En ik zit hier. De wereld bruist en leeft, en ik zit hier, en denk...…

je hart het kost bloed, zweet en tranen om te kloppen een schittering van zonlicht treft jou de voorgrond ligt voor je open maak je passen rap voor de schaduw komt en je wachten moet op nieuwe kansen normaal een kus, dan weet je dat ik om je geef nu die angstaanjagende stilte wat zo kraakt woorden blijven uit, daar waar je ze verlangt rust…

Vanuit een wolk zwevend in de kringloop van het leven val ik als een sneeuwvlok in alle rust , op mijn plaats.…

Gemoedsrust is als je gemoed rúst heeft, of je hebt een rústig gemoed. Zielerust is als je ziel rúst heeft, of je hebt een rustige ziel. Gemoeds- en zielerust sámen, tja, da's een heel ánder verhaal. Gemoedelijke rústige zieltjes zijn we met déze temperaturen toch állemaal?…

de boodschappen gaat halen Tussen de grote hoge bergen, verscholen en heel klein Krijg ik het gevoel, dat ik daar voor altijd wil zijn Ik denk er zo sterk aan terug,even lijkt het erkelijkheid Maar dan open ik mijn ogen en ben ik terug in de realiteit Niet meer de stilte, de bergen en de mooie kust De vakantie is voorbij, het is gedaan met de rust…

De rust..? Wedergekeerd....nog een zucht Tranen worden nu niet meer gedroogd Zacht pak ik weer jouw hand Nu voor echt altijd hand in hand Nu voel ik geen muur meer Alles is afgebroken..voorbij Het is weer gelukt!…

beminden 't geluk is hier, de toekomst ver Zittend in het gras vol bloemen de warmte van de zonnegloed Om me heen het zachte zoemen van de adem die me voedt Zittend bij het kleurig water in mijn hand een regenboog Zonder een gevoel van later mijn lichaam licht alsof ik vloog Zittend ver weg van het leven de stilte klinkt in alle rust…

In mij -Een lege hoek Een lange boog Een rode lijn Een groot wit vlak Beschenen licht Als zonneschijn Een ronde vorm Dat warmte zoekt Langzaam verglijdt Een open raam Levend groen Verdeelt evenwichtig Trillingen in rust Gedachteloos De geademde lucht- Sust alles stil…

Hier sta ik dan, met angst en beven Een nieuwe confrontatie tegemoet Rust wil ik, niet voor heel even Leven!… niet omdat het moet Laf? Neen zeg, ben je mal! Heb genoeg het hoofd geboden Confrontaties, velen in getal Maar, ook ik heb zo mijn noden Ik vraag niet veel, slecht één verlangen Rust!…