Alle inzendingen over OR spiegeling OR leven

De vrouw spiegelde zich aan het plafond haar twinkelende lach weerkaatste glas pareltjes als geluid De rijkdom in haar ogen was haar stille kracht Hét meesterwerk dat geen schilder in kleuren kon vatten Spijt bij het verdwijnen van die eigenwijze lach kwam te laat zelfs de foto kon de lach niet meer laten zien…

spiegel gebroken onthutst klautert mijn gezicht tussen de scherven in een vergeefse poging strijk ik het weer spiegelglad…

en tijdens de scheerroutine nat met schuim gekletst etst hij jonge wonden opgewonden bliksemsnel trekt hij de kam reflexen van een jonge man mei spiegel weerspiegel mij `t slappe feest voorbij en lente leert mij wild Latijnse dansen.…

Wanneer we leven in goede tijden Waarin we gelukkig zijn Is het nauwelijks te vermijden Dat ons plotseling de angst overvalt Gelijk een man zonder ballen En een vrouw zonder kut Geluk kan nooit lang duren Wanneer wij in de spiegel gluren Zonder enig nut…

Ze had beelden fragmenten in haar hoofd foto’s in haar hand wonden die diep sneden pijnlijk op haar netvlies gebrand Afbeeldingen – zo vaak bekeken, bestreden gepuzzeld door reflecties aan de wand levend als spiegelbeelden gespijkerd aan onzekerheden de mooiste gelukkigste van het land? Aandachtig keek ze naar dat…

Vandaag heb ik de dag teruggelezen in een wanorde van een steeds weer terugkomend iets al zijnde hangen de trossen aan lome witbeige wolken waarvan het geluid mij de dagdromen steelt en ergens iemand een piano probeert te stemmen met klanken van het valste gejank dat ik nog nimmer had gehoord…

verwilderd kijkt ze me aan waziger als nooit te voren vragend, zoekend ze knippert haar ogen ik zie een traan voel warmte op mijn wang…

in het slaapvertrek staan rode rozen zij staat voor de spiegel het weten dat zij daar is terwijl de kleur hier schijnt decoreert de ruimte in een buitengewoon uitzicht…

Ik kon niet slapen vannacht dromen vervaagden als een spiegel in de nacht verloor waar het om gaat en wat ik heb verraden onbereikbaar dichtbij voor een dag als morgen…

leef als haar geluk als een bloem die de winter overleeft het water koud en bevroren ontdooit groeit en daarna weer bloeit teder groen haar kwetsbare blaadjes opent ze traag een licht brandend hart als een vraag middenin haar leven als mijn spiegelbeeld in jou zoek ik vind ik haar evenbeeld…

De spiegel daar aan gene wand meldt zonneklaar elke dissonant. Wie haar passeert blijft even staan soms gepikeerd soms ook voldaan. Misschien een haar die men ontdekt een vast reportoir voor men vertrekt.…

Mijn reflectie stoort mij en met verbazing kijk ik naar het terugkaatsend licht. Ik voel mij te klein om groot te zijn, te groot om klein te zijn maar de duiven blijven terugkeren naar het nest waar ze gevoed worden. Het kompas van mijn gevoel daarentegen, slaat soms wel op tilt, alsof de wereld magnetisch is, en mij express wil doen…

Bijziend in veelheid van weinig verziend in meervoud van veel niets zien je vergapen in de spiegel blind de achterkant daarvan in bange hoop dat alles waar is.…

Toch zou ik niet meer willen herbeginnen al zijn de jaren te zien wat het leven mij heeft gegeven, zit bewaard in mijn ziel…

waarom als ik omkijk zie ik geen open deur of is het een spiegel die niet is maar lijkt op elk beeld dat jij graag ziet jij die ik lief mijn hart verscheurd door een hand die alles biedt in al het verdriet dat jij verstoort is dus toch die spiegel daarnet gebroken weer mijn hart met ijs doorboord…

reizen over wereldzeeën en mijn permanente deficit Ik wilde hier eigenlijk ook niet meer ijlen over liefdes en wat daarna, van veel beloven en weinig geven van veel I love you’s en geveinsde tralala Beter zou ik hier nu kond doen van mijn nieuwe, frisse wind, al was ‘t maar voor even, -het is tenslot de hoop die steeds maar weer doet leven…

Voor een cursus communiceren Werd dit paard van stal gehaald Om als spiegel te fungeren Waarvoor de man had betaald. Wat wil die man toch insinueren Paardje denkt ben ik even blij Ik spiegel me niet aan hem Maar hij doet dat wel aan mij.…

glinsterend tegenvlak met de vraag of er nog gemorreld moet worden stoppels gekortwiekt lippen in glanzende lijnen wimpers zonder klontjes geur, kleur en fleur avonduur tegemoet een avontuur in spiegelschrift…

Dit spiegelpaleis lijkt heel gewoon omdat het alles breekt in googol wezens en objecten en nog meer weefsels enzovoorts enzovoorts Ondoenlijk het geheel te zien Alleen met gesloten ogen kan het, een geheel denken van losse mensen en zien dat ze niet los bestaan maar in alle spiegelstukjes leven en bewegen, ook wij - alleen blindelings…

‘k heb nu nieuwe lenzen, ‘k voel me vrij, ik zie de bloemen weer bloeien, het groene gras weer groeien, maar de spiegel … die maakt mij niet blij. De oogarts heeft me bevrijd, maar die spiegel … die wil ik kwijt.…

Ze vroeg of ik een westerse leermeester had Ik dacht en zei: ja hier, gewoon dichtbij Een vriendin die wat evenwichtigsstoornisen heeft zoals ik, maar die altijd over Krishna begint En één die me covid wenste, later corrigeerde met een ervaring van covid En die twee vriendinnen, voor wie ik weggevallen ben, omdat ze een man vonden Een…

De wereld is een spiegel Elk mens een spiegeldeel Soms gaat er eentje stuk Die krijg je niet meer heel De scherven missen stukjes Het spiegelbeeld is raar Er is geen dan herkenning meer Contact over en klaar Er komen nieuwe spiegels Rond, rechthoek, ruit en heel Die laten je jouw zelf weer zien Ieder een ander deel…

Kijken naar elkaar De wereld is een spiegel Dus spiegel je maar…

Wat doet daar deze woede, wat dit gevecht op leven en dood, wat dit stuurs gezicht, wie is hier nu eigenlijk de leugenaar? Is het waar dat ik een gevecht met spiegels voer? De oorzaak van de strijd, dat gezicht van mij, zal ten slotte, dat weet ik, mij tot dichter maken. Waarom dan, o waarom heb ik toch steeds dat stuurs gezicht?…

hij geeft een vertekend beeld de spiegel niet zozeer om wat ik was maar wel, om hoe ik was wie ik was komt niet in vraag omdat ik karakterologisch veranderd ben nogal logisch hij geeft een vertekend beeld de spiegel omdat mijn uiterlijke jeugd onherroepelijk achtergebleven is verzadigd van het intense snelle leven vol emotie…

jouw leven ‘t is ontwricht dus wacht een eetkliniek met spoed Mijn spiegel ligt nu in schervenglas Ik heb hem daarjuist kapot geslagen Samen met een meisje van mijn klas we konden het niet langer verdragen Mijn spiegel is nu alleen spiegelglas; hij ligt in vele stukken, op mijn vloer Ik ben dun en besta louter uit karkas eten?…

de spiegel bedekte…

Descartes Sinterklaas keek in de spiegel. Hij twijfelde aan alles: zijn baard, zijn mijter, zijn tabbert, zijn staf. Alles een groot vraagteken! Toen ging hij zitten. Een oude wijze man keek in de spiegel van zijn ziel. En hij zag dat hij bestond: een oude wijze man die nadacht over het leven. 12-11-2006…

De spiegel was rond, zo was ook haar evenbeeld. De spiegel was rond, zo dacht ze, de spiegel was rond, zij zo broos, zo bleek. De spiegel was rond, in haar gedachten. De spiegel zo breekbaar, ... net dat ene tikkeltje te veel, te weinig scherven van verdriet want... de spiegel was hol, maar...…

Als ik in de spiegel kijk zie ik meerdere gezichten vermengd met die van mijzelf een gezicht met verdriet één met zorgen één vol vragen en een speelse lach een gezicht vol verwachting van wat nog komen gaat misschien deze dag als ik in de spiegel kijk zie ik mezelf open voor het leven wat de dag van morgen ook geven mag…