Alle inzendingen over OR water OR alleen

Mijn gevoel, zo leeg, zo eindeloos alleen. zoals een golf glijdend over water. hopend ooit de kust te halen.…

Gehongerd heb ik, Gedorst naar de Gerechtigheid die Jezus alleen mij Geven kan - Hem kom Ik vanmorgen tegen Langs de boorden Van deze kabbelende beek Waar het water zachtjes Opspat van vreugde En Hij mij met Zijn water Het eeuwig leven geeft Geschreven op het Pinksterfeest 2013.…

lege rivier vol boten stoom in mijn hoofd waar is het water alleen het water is waar kranen zijn geen reigers meer kades niemand legt er aan doelloos dwaalt een meeuw het land in leeg zo leeg de maas zo oud en zonder zin als ik…

Gedreven door de wind die achter me waait, door de zon die boven me schijnt, en het water dat onder me stroomt, drijf ik naar de monding. Die ligt daar alleen maar en biedt toch duizenden richtingen die ik op kan drijven. Totdat de wind gaat liggen, het water stilstaat en de zon ondergaat.…

Zeg klompenmeisje met je houten been, Als jij twee emmers water op gaat halen Hoef jij die voortaan niet meer te betalen - En ga ook langs de bakker maar meteen. Hij dient je ook een gratis brood te geven, Want wij zijn arm, maar hebben recht op leven.…

Voor mijn buren NATUURLIJK GELUKKIG Zo mijn ziel verlangt naar roerselen Zo verlangt mijn lichaam naar water 70% van mijn lichaam laat zich graag verfrissen Door het drinkwater uit de kraan Ik zie geen verschil met de natuur Onze binnentuin smacht naar water Wie de kraan daarvoor open draait De slang over de schutting gooit…

ik herkende je stem in het geluid dat het donker druppelend gesteente maakte in de kou vlood het water sissend langs eeuwenoude beddingen en rotsen het is geen murmelen dat de tantra’s als leidraad kozen uit de prehistorie alleen hun scherpte is verloren in de zachtheid van het kringloopse water uit de laatste gletsjers…

Door langsstromend water op pad gestuurd, regelrecht over de zongele kronkel van het leven. Ervaar ik het geluid van de vrijende bladeren, niet als iets wat alleen mijn leven duurt.…

doet je goed Je blik wordt weer helder gericht Het water toont je een ander gezicht Je kunt alles weer duidelijk plaatsen Weet dat je niets hoeft te overhaasten Je staat op en loopt er vandaan Wetende dat het altijd zal blijven bestaan Het water zal er altijd voor je zijn Wachtend op je volgende pijn.…

Water vluchtend Een levenswolk Stromen mensen Dood leven Slapend Onder Dekens van zee Huilende golven Smekende Lucht Het regent…

rimpeloos stap ik op water aan de kust is storm op komst…

Ik schreide me het water uit de wereldzeeën na de eerste zere weeën waarmee u ten tonele kwam en later, toen mijn veel te idolate voelen me nog droever maakte, dichte vriend van mij, bleek ik, te week voor enig leven, opgeschreven als ultiem ten dood. U moet leven, ideëel in mij en blijven bloeien. Of moet u sterven nu? Bent u zo ziek?…

Zonder water is er geen leven Zonder water gaan we dood Zonder water sterven planten Zonder water word je niet groot... Daarom kunnen wij niet leven op een andere planeet Daarom kunnen wij op Aarde leven Zonder water kunnen wij niet leven daarom leven wij op deze planeet...…

Het water stroomt over onze gezichten heen, tranen zijn niet langer meer versteend.…

Aan het water, in het water groen van bomen blauw van lucht, zit ik rechtop neergebogen met mijn ja en nee Met mijn nee en ja tenzij, half welwillend in verzet tegen postmodern vermanend tanend achteruitgangsgeloof…

Onder water grif ik je naam in de granieten bedding van mijn stroomgebied. Tussen de wieren van het verleden flitsen pijlsnelle vissen als messen voorbij. Alleen in de diepte mag ik je voortaan ontmoeten: mijn warme tegenstroom, mijn lief. Het staat vast dat je dood bent. Maar wat is dood?…

massa’s water om de hel te blussen die zij gaat…

De wolken gleden door het meer En boten sneden spetters rond Een eendenpaar zwom op en neer Verenigd met de avondstond Verankerd aan de waterlijn Bedacht ik slechts dat wat ik zag Te denken aan het samenzijn Met wie dan ook, op welke dag Gevoel van ontoereikendheid Verstarde daar de avond En wolken vlogen in de tijd Die mij haar tranen…

Ik zwem in het water omhoog en omlaag, maar wat ik zie is nogal vaag. Plotseling doe ik mijn ogen open en zwem niet meer in de zee. Ik lig terug op mijn handdoek, maar ken nog steeds de droom.…

Ik sta in het land dat ik ben Op een straat vol droge plassen Ze vullen zich met stof Er is niets meer dat kan groeien Al wat dood is doet alsof Alsof het heeft geleefd Alsof het niet meer leeft De lucht voelt leger dan mijn adem Wat prachtig heeft bestaan Raasde veel te snel voorbij Er staat hier slechts één boom De bladeren kleur ik…

zacht beweegt het water en zingt een lied het hoofd niet meer gebogen belast door het verdriet de zon als meesteres verschijnt en laat zich gelden het water zingt niet meer nu ruist het in de velden er komt ander weer…

Samen aan het water hecht ik mij aan 't wonder van je kus bemin ik de streling van je ogen en verzink in de tere boezem van je hart je spreekt woordeloze liefde en voegt de tempel van je lichaam naar de mijne Ik wist niet beter dan dat 't altijd zo geweest is…

water, overal water, water van gevoelens, water van zorgen en dan is er die storm, die storm met hoge golven, zwem!…

een anekdote uit 1958 uren hadden mijn ooms staan dreggen in de trekvliet langs het jaagpad tot eindelijk na een heleboel niets opa's fiets aan wal werd gebracht er ontsnapte een zucht van verlichting die golfjes deed opwaaien over het water...…

De regen die mij, in augustus van het jaar dat ik jou zag, verregende Maar terstonds ook mij verdronk, zomert nog door tot eind december…

de geur van dopheide en droog dennenhout beweegt met de wind die goudgeel blad ritselt de zon staat in gloeiend stof in een koperen nevel van hitte grasklokjes trillen in de schaduw van lome verdorrende struiken diep onder de verhitte bossen stroomt levend bronwater straks zal koele regen ruisen voor een eeuwige kringloop…

ik ken een holle weg waarin ik duik als ik ontsnappen wil links in een rij staan jonge eiken die naar het weiland de handen reiken aan de overkant een ongerepte zee van turkooisgroen waar wilgen zeilen en als de zon tegen de avond zwemmen gaat duik ik kopje onder wij stoeien dan ketsen op elkander en blussen onder water…

Water Bron opwellend ontstaan geklater Luister ruisend druppels pletsende schittering van zilver Bruisend fris frissend verfrissend Dorst verkwikkend vormenloos speels sijpelend Oase lessend blessend groengerand levensgevend bevruchten Erosie uithollende woestheid glad polijsten spuiten spelonkerig nauw Kringende uitdeining rimpeloos…

Golven en water Van hetzelfde gemaakt Water staat stil en een golf die praat Maar de golf slaat op de branding en vloeit rustig terug Een kleine rimpel, heel kort en vlug Uiteindelijk is het water meer is het niet Tot rust gekomen tussen het riet…

over het water loopt zij ijlings van mij weg - minne de meerkoet…