Alle inzendingen over AKKOORDEN OR ORKEST OR ZEE

. _________________________________ ZEGEN Ik dacht dat links en rechts niet meer bestonden Maar wel 'behouden' versus 'vooruitstrevend' Zelfs voor de schijn is dit akkoord niet levend Zo hoorde ik van links tot rechts verkonden Extreem 'rechts' presenteert met lef en trots Een schip van staat - maar zonder zegen Gods…

We stemmen voor, maar zijn er eigenlijk tegen 'T is geen bezwaar, het is een vóórbehoud Het is niet goed, maar daarom nog niet fout We keuren af, en geven ook de zegen We doen de tango en meteen de cha-cha-cha Dat kan in Nederland alleen het CDA.…

Maar sinds ik dicht Aquarelleer ik met woorden Schrijf ik met lichte toets Taalkundige akkoorden.…

Het is weer als vanouds ik sta hier mijn gedicht wel voor te lezen, maar ja , maar ja , maar ja , de rollen zijn weer omgedraaid Zag jij hem daar niet staan? met de föhn in zijn hand toen is het velletje met de gekrulde letters de andere kant van het toneel opgewaaid Is de zoete wijn te vroeg ontkurkt of hebben we gesnurkt…

ze moesten klankzuiver nog het laatste end of de noten nu nog leven is altijd geheim gebleven het orkest is op de fles gegaan…

slag het doek staat nu te drogen maar het bloeien moet nog komen als het orkest finaliseert met toekomstdromen…

Akkoord na akkoord, aangeslagen. En terwijl ze wegsluipt, mijn hart als opbrengst welhaast onzichtbaar onder haar trui verborgen, sis ik haar zachtjes na: ‘verlaat me niet.’ Het is te laat.…

te leiden na het afslaan van de laatste noot is ook de triangel stil tot het orkest in applaudisseren opstaat als heerlijke hommage aan hun eigen dirigente…

Eenzame cello zonder lied Bedolven onder duizenden stofdeeltjes Een hol hart dat weent van verdriet Strijkinstrument met weemoedige klank een strak viertal aan snaren haar welgevormde hals zo rank Vele symfonieorkesten heeft zij begeleid Wankelend op haar staartpen is zij almaar door de strijkstok gekastijd Zwijgende cello in de hoek…

Geeft antwoord Zonder woorden Speelt een akkoord Zonder akkoorden Je hoort geen muziek Er is geen publiek In deze enige taal Is het non-verbaal Je gevoel vertaalt Wat er in jou speelt Het hart verhaalt Je bent close in beeld… In liefde…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Om het nootje snel te kraken en aan lekkers te geraken rolde hij ze tot aan zee. En in de azuurblauwe baai kwam hij tot een soort van mondeling akkoord met een vriendelijke hamerhaai.…

Ze gooiden het op een Lente akkoord Oranje of Voorjaar werd niet gekozen En Kunduz was helemaal uit den boze Dat woord wordt door hen liever niet gehoord What’s in a name...’t akkoord bestaat uit noten Soms klinkt het zuiver en soms klinkt het kloten…

de horizon danst waar het land verstilt trillen torens in blakende zon nog zoekt de vogel in schaduw een schuilplaats zwijgt het gevleugeld orkest dat fluitend de zomer had ingezet stilte heeft een klein staartje in de roep om een bruid verstoren koren krekels de rust met hun paringsgeluid…

hij laat jou zacht de snaren toucheren met vingers in de juiste greep hun lengte vibreren zo op de juiste toon speel jij je partij in het groot orkest hij zwaait en wenkt geeft de pauken nu ruim baan laat geen instrument ten onder gaan na een lange symfonie kijkt hij mij gespannen aan ik mag de laatste toon op mijn triangel…

Het Metropole Orkest is weer gered Ze krijgen nu, dankzij een herverdeling Weer ondersteuning en daarmee meer speling (Tot aan 2020 strijk en zet) Zulk nieuws doorbreekt voor even het gefoeter Omtrent ons moeizaam marginaal geploeter…

strand gaan en naar de grijze zee en de verlaten branding kijken en dan met gave schoongespoelde schelpjes in mijn hand staan --------------------------- Uit: Verzamelde gedichten…

Ze zijn zalig, jouw woorden, die zachte akkoorden. Was alles in de wereld maar zo mooi zoals jij het benoemd. Jij brengt me troost, hoop, lust en inspiratie. Kom in mijn armen, ik maak je beroemd! Ik dank je, voor die mooie woorden, die zachte akkoorden. Maar één vraag die rest me: Wil je me alsjeblieft niet vermoorden?…

Metronomen tiktak tonen bladmuzieken heuvels Golvende orkesten spelen paukenslag orkanen. Opuswolken regenvlagen pizzicato dagen.…

soms haasten wij ons in winkels op zoek naar kilo's geluk van korte duur wegen wereldleiders heilige huisjes op een fragiel akkoord van eindeloze consessies lacht de clown zijn roodgeverfde lach naar het kind in ons dat zich nog onschuldig waant breekt een ijsschots in tweeen smelten tranen naar de zee waar het water stijgt…

Een dag zonder iets van jou te horen voelt als bruin brood eten, zonder enige volkoren, als een stadje zonder toren, als een zee, waarin een schip verloren, als een tandarts zonder boren, als mist 's morgens zonder ochtendgloren...…

De wilde dieren vindt men ongepast, Trapezewerk mag van de Arbo niet, De clown bezorgt de kinderen verdriet En ons orkest de buren overlast. En dus bestaat nu ons amusement Uit twee uur zitten in een lege tent.…

Trage golfslag in viool en orkest. Maar ook doedelzak en virtuoze schittering geven mij dromen van eindeloze einders.…

gelijk ’n periscoop baan jij je een weg door moeder aarde opzoek naar daar waar je gekust zult worden door haar stralende lippen op je aller hardst blaas je de lente aan het orkest volgt vanzelf…

Het vaartuig staat steigerend in de zee. De spelers verdwijnen; hun wijs zwijgt voorgoed. Toch geeft die vergane klank een boodschap mee: toonkunst, groots of nietig, is een druppel bloed, zwervend, zonder lichamelijke stee, bezoekt ieders hart, geeft sterkende gloed.…