Alle inzendingen over Bed OR Liggen OR Breekbaar

gelijmde fragmenten fragiele gedachten breekbaar als flinterdun glas ik houd ze tezamen met denkbare krachten opdat ik blijf weten wat liefde echt was…

De zon bebroedt de klei en aarde, stileert de schaal van eigenwaarde, in haar wolken speelt het kind wordt het bemint raakt het in gevederd licht, lichtend in het duister. Tijd verschuift met dons, bepaalt het gewicht van ruïnes, steelt vuur uit hemel en harten, waarin blikken zijn versluiert, golven vonken breken door vanuit de…

Praat er niet over Je zachte handen maken mij gelukkig Ik ook van jou fluistert het in mijn oor Praat er niet over Vandaag is vandaag…

Verbolgen stapte ik uit mijn weerbaarheid, zette ongenadig strepen door een asgrauw verleden liet het verdwijnen in vergetelheid werd broos en breekbaar als porselein ...en brak!…

er zitten gaten in mijn hart ze vullen zich met liefde -maar ze stromen leeg tot niets hun weg nog weet waar ik nimmer meer vergeet dwalen kinderen langs blinde vlekken uitgesproken klein vergroeit hun grote leven tot ze zomaar ouder zijn, vergeven aan wat ooit hun basis was buiten leeft de wereld mee, ze draait haar dagen rond de as…

ik leg mijn puzzel in het zand daar stukjes kleiner lijken vallen oneffenheden minder op dan waar de zon de evenaar kust lijken dagen roerlozer dan hier ebt gekozen tijd langzaam weg tussen gebroken vingers er is niets dat de maan niet helen kan…

Laat ons niet langer van weemoed spreken dat kun je wel doen maar het zal eens onze liefde breken laat ons van mooie dingen zoals vroeger eens een bard onder het raam kwam zingen van een tuin vol rozen we keken naar hem toe hij zou ons doen blozen maar laat ons nu onze lijven zacht tegen elkaar aan wrijven kom laat ons niet langer…

De zon staat laag schaduw lang als een pierlala Het ijs is broos en breekbaar 't kind ziet geen enkel gevaar loopt roekeloos de dunne ijsvloer ...........op Wie geeft 'n teken roept ho of stop kijk uit niet verder? Breekbaar...'t kind.…

Zonder breekbare fenomenen leven wij bruut en onverschillig, ontkennen wij onze eigen demonen. Kom, laten we ijlings helen wie schrijnend barsten vertonen: pubers, wezen, onze dochters en zonen.…

weer daalt de sneeuw als regen neer op wat geen mens meer kent het langgerekte pannendak de boom in kleine tuin een fiets beslaat de achterruit het kan me wat ik ga naar bed de sneeuw is weer gaan liggen…

In het lievevrouwebedstro–bed Liggen vruchten met haakvormige haren bezet. De stengel vierkantig, de bloemkroon wit, Het zijn de juwelen die de plant bezit, een welriekend boeket. Lig je in dit beddestro, Werkt het zeker op je libido.…

Ik ga naar bed Vol goede moed Ga liggen in het donker, lezen lukt me niet Knipper, mijn wangen worden nat Tranen beginnen te stromen Zonder dat ik er erg in had Ik ga uit bed Vol goede moed Neem vrij, werken lukt me niet Knipper, mascarastrepen op mijn huid Tranen beginnen te stromen Zonder enige vorm van geluid…

Het bed verschonen hoort daar bij, daar komt mijn knetter meteen voorbij, want wat je mij ook aan biedt, het enige waar ik pas echt van geniet is: wanneer mijn bed weer proper is, verschoond en wel, weet ik die avond niet hoe snel; Ik erin liggen zal, dus een beetje knetter, maar zo blij, met een simpel schoon bed....…

Studenten liggen graag heel lang in bed In Engeland hoort dat bij het studeren Je leert bij elke studie copuleren Dat is nou, wat je noemt, een pretpakket En door je op je vakdocent te storten Kun je je studie ook nog flink bekorten…

Wakker liggen in je bed, de maan beschijnt het duister... De wekker hoeft niet meer gezet, vooruit vogel ik luister.…

het wiegt je in slaap om bij je bed te kunnen staan en de waardigheid van het vlees te bespotten. Het steekt de draak met je gezonde zinnen, Legt ze als breekbare vazen in dons. Voorwaar de begeerte naar gemak vermoordt de hartstocht der ziel en loopt dan grijnzend mee in de begrafenisstoet.…

je was een scheetje mijn kleine cacteetje als was het gister zie je nog liggen in het schap supermarkt aangeboden, de prijs was knap verpakt in blister zo prikkelend jong nog jouw wereld werd mijn vensterbank zon van oost naar zuid, geweldig toch bolronder dan ooit stak jij mij in de flank je bent groot gegroeid heb je, zelfs breekbaar…

zoals ze daar ligt in het steriele hoog-laag bed oogt ze bijna breekbaar.…

van de deken Het bed moet weer naar de winterkant Mijn tijger blijft liggen en draait zich nog eens om De droge tranen trekken aan mijn huid, vooruit, eruit er zijn bramen geplukt en ruik, ruik het verse brood Ik raap mezelf bij elkaar streel de stroeve onderdelen en pak me mooi in als de tijger die ik was…

Jouw denkbeelden verscholen achter de gordijnen van onuitgesproken woorden maken mijn lijf krachteloos Op het groene bed van mos daal ik neer Kom naast me liggen laten we samen naar de maan huilen…

Tobbers tobben in bedden. Ze herkauwen er problemen, met een kop die veel te vol is. Onrustig wakker liggen ze. Koffiedrinkers daarentegen, genieten in koffiehuizen. Ze komen er tot zichzelf. Tot andere gedachten. Tot elkaar. Problemen lossen ze op, in volgeschonken koppen, die leeggedronken worden.…

Ik zag je staan Langs de weg het weiland de dijk het strand het water Ik zag je liggen Op je bed grasveld op de grond Ik zag je zitten Op een stoel een bank een barkruk de trein ... Vijf minuten had ik nodig om eeuwig bij jou te kunnen zijn…

te groot voor servet heerlijk was dat toen die tijd, jeugdjaren ik heb de boeken nog ze liggen ergens in een doos lig ik hier nu nostalgie te fluisteren in mijn bed…

Van liggen in ons bed. Vannacht werd ik vanzelf wakker. Ouder zijn wordt jonger, denk ik. Vandaag wordt morgen gewoon weer gisteren. Voor later is het veel te laat geworden. Mat staan we bij lange na nog niet. Zie! We zijn nog steeds aan zet! Vanmorgen kreeg ik spontaan zin om op te staan. Vanavond pas duik ik opgewekt in bed.…

De twee zijn dagen aan het overleggen, Want één partij houdt aan het standpunt vast, Dat Nederland een ongenode gast Zelfs al het minimale mag ontzeggen. Niet vreemd dat als je zoiets denken kunt, Je ook je kabinetsgenoot niks gunt.…

Het bloed had aan je lichaam een metaalachtige geur gegeven krachtig, ijzer Als een barometer stemde mijn lichaam erop af Vier dagen liggen we afgedopt in bed aan elkaar te ruiken Zelfs het zweet dat ik uit je hals lik heeft de smaak van roest…

Meegevoerd door de wind die zich laag en traag beweegt langs muren deuren ramen en via bewegende gordijnen tot stilstand komt bij de rand van ons bed. Daar liggen wij. Samen. In verdwijnend licht.…

op het laatst leefden we jij en ik op verschillende planeten jij verhuisde naar de ziekte-planeet en ik bleef maar liggen in mijn bed het verliezende lichaam de herinneringen aan wie we waren de onbereikbare planeten alles ging teloor het moest zo zijn misschien toen de tederheid uit de hemel viel…

ik heb het reuze naar m'n zin lig in bed, verroer geen vin laat de wereld verder draaien ik haal haar strakjes wel weer in…

Ik zie de lijnen van je leed je als kind reeds aangedaan. Hoe je niet gewenst was in een veel te druk bestaan. Maar ik voel ook de lijnen die ons verbinden, kijk keer op keer naar het toeval dat geen toeval meer kan zijn. Waar wolken verscheuren, stortregens ophouden te bestaan, dáár breekt onze zon door, in wel duizend kleuren. Kom…