Alle inzendingen over Christofoor OR zwerver OR elven

Bekend staan we om de onszelf verplichte gehaastheid Hoe we daarmee onze medemens geen stukje aarde gunnen Ik, ik, ik Me, myself and I Hoe een clochard zichzelf heeft bevrijd Van de razernij, van de maatschappij Dat jij van hem mag gaan en staan waar jij wil Jij, zij, wij Och, wat zou ik graag een zwerver zijn De tunnel waar ik…

Oude zwerver door het land der letteren hoor jij het vuur al knetteren waarin je spinsels hebt gegooid? Voel je je nu berooid of ben je blij? Alles op zij geschoven jouw letteren zijn nu voor de doven.…

stroomopwaarts in een drukke straat zijn woorden hoorde hij alleen hij sprak ze uit in zacht geluid en vielen snel uiteen als letters op een witte steen gescheiden van hun zin en zwijgend ging hij verder en dan stroomafwaarts kwam hij terug vermoeid maar bij de witte steen sprak hij ze toe en reeg ze weer aaneen en sprak ze uit in mooie…

Hij zat alleen. Hij had niemand om zich heen. Hij had geen huis. De straat was zijn thuis. Zijn kleren waren kapot. Zijn haren onder het snot. Mensen kijken naar hem. Ze roddelen op een fluisterstem. Iedere nacht rollen de tranen over zijn wangen. En vraagt zich af waarom zitten ze hem te stangen…

Door de lege koude akker Loopt een oude, arme stakker, Zoekend in de harde grond Of-ie geen petatters vond. Wroetend gaan de zwarte handen, Klapperend de zwarte tanden, Gulzig glimt de grauwe mond of-ie geen petatters vond. In de avond nog, bedrogen, ging de moede schim gebogen, kroop de zwarte schaduw rond of-ie geen petatters vond.…

‘Gevloden zijn de dromen eens bemind, Verdord de wondre bloemen der gedachten, De lach der dagen en de lust der nachten Zij zijn verwaaid als klanken op de wind. Ik vraag niet meer, mij kan geen vreugd meer wachten Mijn lijf is wond, mijn ogen zijn verblind, - Ik dwaal nu tot mijn leed de vrede vindt Wiens teêre streling alles zal verzachten…

Zwerver ben ik in Gods handen - Al heb ik geen huis, Geen woning of wat Daar op lijkt, Overal ter wereld Ben ik in Zijn handen En ben ik per slot van Rekening altijd thuis…

We zwierven, zwerven, hebben gezworven: "Wanderers" op deze aardbol. We zijn nog altijd zoekend en tastend, bijna wanhopig op pad, samen, alleen. Ik liep daar naast jou en wist, eens dit gedicht te schrijven moeten. Wij zwierven samen met elkaar, in elkaar op zoek naar warmte en geborgenheid, beste vriend, richting nieuwe vrinden om al van…

Hij zwerft eenzelvig op de werf kerft diepe krassen met zijn stem het scherpst van elke vlucht en trede breng de huivering in mijn lichaam het zijn de onbekenden op het erf, een zwarte kraai die schipbreuk leed. Mij met beide vlerken beet, in eigen ziel zijn thuisland meed, toen ik zijn gouden kooi open deed, het is de vogel vrij van naam…

bloedhete donderdag hij werd prompt de deur gewezen een glaasje kraanwater niet gegund wat een rotzooi wat een rund een man in armoede nooit geprezen nochtans moeten obers beter weten dorstige laven is barmhartig werk de Bijbel verkondigt dit heel sterk maar wordt zelden nog gelezen de wereld wordt stilaan te hard voor allerlei zwervers…

Ik ben vermoeid. Toch ben ik nog gestegen Tot op de heuvel in het late licht. En vóór mij kronkelen de duistre wegen van ‘t avonddorp, dat daar verlaten ligt. Is nu de wereld zoveel eeuwen ouder? Alles lijkt mij zo vreemd en toch bekend. Ik mis alleen een vriendelijke schouder, een lichaam, dat mijn lust voelt en herkent. Ik ben alleen voor…

Het lag aan de oevers van de lawaaierige rivier in dat onbeschermde land dat land van mensen en dieren waar hij zijn spiegelbeeld verloor in de wildernis van het denken hij gaf zijn bezit aan de armen zijn fiets ging naar een dokter zijn horloge voor een astronoom en hij had geen woorden nodig al zijn gebaren waren op het gras hij…

zwierf door stille straten hoe de daad van romantische liefde tot in diepste spelonken beklonken werd en niemand had er iets in de gaten hoe hij liefhad en van de eikel hield van zijn zaad in de grote belofte hoe de herinneringen lokten naar heimwee toen hij onder de regendruppels liet zien hoe het was om naar liefde te smachten zwerver…

ik ben ik ben van alles wat zwerver/huisvrouw 12 ambachten en soms verliefd ik wil (er) niet alleen zijn wanneer jij mij nodig hebt ik ik ben ik ben er niet…

Je voelt lijkt niets hetzelfde Behalve het loslaten van een ring Geen Santa Claus met elve Begrijpt het als een geheel ding Wat rijmd straft nimmer als paard Draag zand naar gracht Geen toverstaf als haard Vannacht was het gedaan met macht December in al haar glorie het westeinde Morgen kent geen Romeinen Tot dan tot sorry…

In zijn hart woonde een wilde geit die droomde van het paradijs dus besloot hij erheen te gaan en het was groter dan gedacht Hij keek wekenlang uit naar de allermooiste plek om te gaan wonen, tot hij op een dag de grens naderde, een muur van bergen, en hun gewicht vulde zijn benen, hij kon niet verder en bleef waar hij was zonder antwoord…

De zwerver kreeg van de pastoor bij de eucharistieviering een hostie. 'Wel fijn, maar klein', verzuchtte hij, 'ik zie toch meer brood in een tosti'.…

Vers breekt het brood Zijn we jonger dan de tijd ooit kan dragen Zwaanloos is de nacht In de binnenzak van een zwerver.…

Een kleine, verstoten zwerver, heeft geluk gehad. Eindelijk heeft een nieuw thuis, een verloren kater welkom gevonden.…

Zaagt ge immermeer, op d'Oceaan gevaren, Als de avondzon in 't koelend nat verzonk, De zeemeermin zich wieglen op de baren, Wijl 't deinend goud haar groene vlecht doorblonk? Zaagt ge immermeer, in 't somber woud verloren, Een droeve geest, die, 't stille graf ontsneld, Aan berg en bos haar weegeklag deed horen, Zolang de nacht haar schaduw…

Ik wandel door het bos Daar zie ik ze vliegen Zo mooi vrolijk en los De kleine elfjes fluisteren in mijn oor We gaan je niet verlaten, zeggen de stemmetjes, die ik liever niet hoor. Dan open ik mijn ogen Moeder zit naast mijn bed Ze zit daar onbewogen Te bidden, Opdat ik het red. Ik pak haar hand En hoop dat onze band Alle kleine…

Wie toch wijken in de eiken, immer wijken als wij kijken? Wie verschuilen zich als uilen in hun zwarte bomenhart? Zou ik dromen dat mijn lome voetstap gladde schedelkap boven hoge wenkbrauwbogen nog geen tel te vroeg verjoeg? Ruisen koel door bomenhuizen hun gewaden? Nauw verraden blâren met trage gebaren een bewegen, zó verzwegen…

Een aquarel van H. Hardeman een elf met vleugels staat glimlachend op het blad van een torenhoge plant naast de bloem die opengaat. Het laat zien hoe bloem, stengel en de totale plant passen met het beeld van de elf in haar glimlach verpakt zij kennen een gedeeld verlangen. Zij worden minutieus bijeengebracht door de kunstenares…

laat mij de oude zwerver zijn die door de straten gaat zonder herinnering en voor de luiken voor de Febo sluiten daar nog even staan HEB MIJ NU LIEF VOOR LATER…

Die ogen zullen vertrouwen horen zullen naar klanken luisteren ze zullen geluiden waarnemen en doen zwervers niet meer ontheemd vervreemden.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…