Alle inzendingen over Dansende zinnen

Zelden staan er hele zinnen. Je moet onthouden.…

Dansend loop je tussen hemel en aarde Met de sneeuwwitte wolken onder je Waar zul je heen gaan? Naar beneden naar land en zee Of zet je je voet op de eerste tree Van de trap die naar boven leidt Naar de post van de hemel? Twijfelend zoals je nu staat Besluit je dat je dansend de hemel in gaat…

Liefde is een ondergaande zon verblindende schoonheid kleuren dieprood maar in lichtwazig wit aanwezigheid van een zalige koude rilling terwijl het lichaam zijn sappen koken ononderbroken autonoom hartgedrag Franse cancan dansende charlatan ‘verliefd, verliefd!’ schreeuwt het ongecontroleerd dansend lijf.…

dromen in waarheid als mooiste illusie verdrijft de omklemming van verkilde harten schreeuw van bevrijding doorbreek die kilte laat liefde verglijden in eeuwig dansen dansend hart bezing dit lied mijn waarheid in dromen werd droom werd jij…

hoe wreed is het lot om mij vakken te laten vullen ik vul mijn dagen met het vullen van een vak heel de dag zie ik allerhande spullen van blikken en dozen van koffie met gebak mijn leven is zo schraal en bitter als dit bier mijn leven is zo zinloos als het vullen van vakken hier ik zie de mensen komen ik zie de mensen gaan ze maken alles…

Dansend dwalen kolibrie en coatl in Nahuatl Passeren helder zingend Volkoren bloemenvelden Als in een klein verdriet Van stille plassen Een porseleinen wiegelied dat zingt men niet dat wordt gezongen vals gezongen door een duo naakte dingen in de wildernis nectar en vergiffenis ik smeek je niet om breekbaar goud m'n vriend Cortez…

een onwezenlijke stilte toelichting: veluwse legende: de dansende bomen van drie…

het leed speelt - zingt - juicht het geluk kwijnt - stikt - zwijgt eindeloos vertraagde tijd tot aan de dood een eeuwigheid gevuld met dansend leed en dood geluk…

Alleen met de overschenen wemeling der golven, met die langdeinende bewogenheid alleen, onder de volte van het middaglicht bedolven, en met de bodemloze ruimte over zich heen. - met de onafzienbaarheid alleen, die van haar voeten tot aan de horizon onrustig is en glanst, en met de wind alleen, en met de wolkenstoeten rondom haar aan de lucht…

Dan grepen zij zich vast, en ik wou, als de wagen weer gang maakte, en zij hun haar achterloos in de wind losmaakte, dat ook ik ooit een van die dansende man zou mogen zijn. Dit ballet waarin ik me keer op keer liet gaan, en waarvoor ik zo nodig de school verzaakte; niets leek me belangrijker dan een dansende man te zijn.…

je streelde 't zonlicht dat kuste lief je wang verleidde je zo de lente dat duurde niet te lang bloemen gingen blozen bomen spontaan in knop je danste en vierde jouw schoonheid daar ten top je omarmde de zomer wat bruinde zij jou verlangend naar de herfst kwam zij toch al gauw daarna volgde de winter ijskoud streek ze neer betoverend…

Een ondeugende lach een schalkse blik even de verleiding die knipoog van jou maar nee toch maar niet een dag met een gouden glans nooit meer af te pakken gevangen geluk ik ben rijk klinkt mijn fluister in de wind en de echo van mijn woorden weergalmt in mijn hart en vingertoppen die op het toetsenbord dansen…

Zoals jij de metaforen kan laten dansen in het oktoberregenwoud van natte dromen wanneer je weer afdwaalt in onzekerheid en ontkenning, het enige dat wacht, wacht je op mij in een zomernacht aan oevers van alternatieven regeer jij over zinloze lethargie commandeer jij zinnen als sprakeloze koninginnen, diep in jouw horizon van zwijgend…

Vandaag mag ieder voorgaan om daar de dood te vinden die mij werd toebedacht. In het witte land van wolven beschermd door louter liefde draag ik de talisman, die mij slechts toebehoort, en ben zo vrij te komen naar wie dit teken gaf. Het zwaard achter de boom tweesnijdend als het is hoef ik niet mee te dragen het baant zijn eigen weg…

Zijn is het bezweren van de leegte die het wekken van de dansende slang belooft het leven dat geen tijd kent, slechts beweging draagt wervelt tot de strelende zinnen van het binnen vandaar begint het ontginnen van de toortsen van verlangens slechts getuigen zijn zij, afspiegelingen van het grote inferno tot het laatste uur van het laatste…

bijna dansend gaan ze hand in hand de straten door vreugde en velerhande tegenspoed tegemoet…

Ze is eigenlijk heel normaal Eigenlijk valt ze niet eens op Ze is wat verlegen Misschien ook een beetje bang Als er niemand is En niemand stiekem kijkt Dan doet ze haar ding Een beleving in haar hart Iets van passie en veel kracht Ze gaat dansen Midden in de nacht Het meisje danst Haar voeten komen van de grond Ze zweeft in de lucht…

bijna dansend achter de lijkwagen aan de kinderen je witte ballon wil wat wil naar boven wil los…

Alleen met de overschenen wemeling der golven, met die langdeinende bewogenheid alleen, onder de volte van het middaglicht bedolven, en met de bodemloze ruimte over zich heen. - met de onafzienbaarheid alleen, die van haar voeten tot aan de horizon onrustig is en glanst, en met de wind alleen, en met de wolkenstoeten rondom haar aan de lucht…

Nog voor de herfst komt de rust De bescherming van 't nest lijkt ineens lang geleden nu het laatste kind is uitgevlogen En terwijl de bladeren zachtjes neerdwarrelen in de laatste zomerzon, komt ook een bloem tot bloei Vrijelijk dansend in de wind…

In het dansende bomenbos loop ik gearmd met de ballerina die ter inspiratie wil kijken naar de ultieme slow motion Een oude grijze man omarmt een boom en fluistert wenkt me dichterbij Ga staan, wordt een boom en dans Ik spreid mijn wortels in de grond en plots voelt alles los Blij roep ik naar de grijze in een volgend leven wil ik…

Zijn het mijn dansende vingers wel, die worden voortbewogen?…

Laat woorden springen, dansen in ritmiek de poëzie door alle zinnen klinken en leef in droom van werelds melodie De aarde draait om zonneschijn en muziek de zon laat zelfs de wolken zilver blinken geef ‘t ritme weer swing in pure poëzie.…

op de beslagen ruit schrijft ze het wilde ritme van haar dansende herinneringen ze wordt overspoeld door de snelle klanken van haar verleden met oneindig geduld probeert ze het wilde tempo te veranderen in adagio uiteindelijk cirkelt ze rond in een langzame wals één twee drie één twee drie ze pakt de hand van haar verleden…

Het is zo fijn je klein te voelen een zandkorrel in de woestijn een stofje dansend op een windvlaag om er zo-wel als niet te zijn…

In golvend water weerspiegelt het dansend haar als een filmscène met een eend in gezelschap drijven herinneringen.…

Gegrepen tussen dood en leven Tussenin daar waar licht en duister spelen Zij zijn eenzelfde rol aan het uitvoeren Samen, dansend om ons heen De een waar een angst voor aanwezig is De ander die gewenst is Eenieder die ze verwisseld Een ander die ze wenst te wisselen Lichaam bewegend Dansend op het oerritme Laat het zich begeleiden Zoals…

Met de dansende kou in haar zachte ogen lacht ze naar het ijs dat alleen met haar onverstoorbare liefde bevriezen wil…

Mee drijft een dansend scheepje, Mee stroomt vrij mijn ziel…

redeloos die opgelaten woorden dansend in de lucht ik zie ze dalen stijgen ontsnappen aan mijn zicht…