Alle inzendingen over Dijen OR vol OR vuur

Het boter bloemt opnieuw vol tederheden op heden waar de zon geduldig licht penseelt en in koffers vol vakantievreugd het vuur ontsteekt van zaligheden. Heerlijk zomert nu een glimlach in de avondstilte. Het boter bloemt opnieuw vol tederheden.…

de laifde dij zij veur mekoar vuilen is gruit heur leven laank, joar noa joar zij binnen soamen aine worden dat ging nait vanzulf, mor over horden de allergrootste test kwam wel toun heur zaikte kwam in t spel ain zaikte dij nait weer over gaait en altied noast joe staait laifde is staark bleven zij zellen soamen dij zaikte overleven…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik weet nog steeds niet wie je bent, maar onze ontmoeting was vol vuur.…

Een kaars die brandt met kleine vlam schijnt zoveel als wordt waargenomen in eigen glorie en vol vuur aangewakkerd om meer te tonen…

De kus van het leven De kus van de dood De kus van de liefde De kus in het vroege ochtend rood De kus vol met passie De kus vol met vuur De kus van het afscheidt De kus van het laatste uur De kus….…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

jouw dijen hijgen amechtig na na de volkomen penetratie letterlijk had ik je liggen ik rook nog even na…

jouw lippen beroeren mijn mond zo zacht zo intens compleet afgerond zinderingen komen door lichaam en geest ik verdwijn van de wereld ik ben er geweest! Metske,2016…

mijn lichaam staat in brand; ik ben volkomen week en machteloos, feen god, geen mens, nee niemand kan ooit dit vuur nog doven…

jonge Medusa zeewier om je hoofd oeverloos lijkt nu de zee waarin zich glanzend spreidt je lichaam, naakt verjongd door iedere golf die langs je dijen glijdt je rilt, de koestering van 't zilte water maakt je week en vol verlangen ik schreeuw je naam en even lijkt het  of je aarzelt maar als begerig mijn handen  om jou reiken zwijgt…

Ergens wacht een melodie zo schoon van kelk en kroon weerspiegeld op een lenteblad een portret van bloeiend vuur en levenskracht een hart van tijd zo teer, zo zacht maar vol van leven vol van pracht in wind en onder sterrenlicht een lofzang op papier gedicht.…

in een wereld vol water zindert de hitte van het vuur dat ondoofbaar brandt mens en dier sterven laat verteerde verbrande karkassen achterlatend als stil schreeuwend protest getuigend van onvermogen 't vuur woedt voort onstopbaar onblusbare angst achterlatend holle woorden worden gesproken zalvend sussend maar het vuur in het…

zoals de weg liep tot over de heuvels en de huizen in het dal was voor haar de angst voor mij een melodie toch beide hoofden even vol maar zij droeg dan ook het water en ik speelde met het vuur…

niets (Vogelveren dorsten haar dijen niet te dragen zo zeer zijn dun haar dunne dijen) dit pampeluner meisje dat te Honoloeloe woont ken ik niet Priez toujours pour le pauvre Gaspard Il n'est pas encore mort ce soir…

Door je porie parfumeer je mij van trillingen geen sprake Wang versmolten op de naakte dij ruimte bedingen voor de twijfelaar in deze bedstee…

een droom waarin het licht in het midden is je rent vol hoop om te krijgen wat je zoekt het lijkt alsof je niet verder komt dan dit alles is groter, hoger dan jij je kijkt omhoog dan weer naar het licht in het midden van de ronde vol vuur ren je door, de hoop van alles is daar…

Lopend in de vrije natuur kijkend om me heen ruikend aan de struiken voel ik me niet alleen Mijn rugzak heb ik bij me onnodige ballast zit erin jaren en jaren opgespaard vanaf een heel pril begin Ik heb besloten voor mijzelf de rugzak in het bos te legen dat is best een hele stap je komt jezelf dan wel tegen Maar het is mooi geweest…

de maan is weer weggegaan nu jij de stilte leeg naast het janken van de hond legt ik draag het gehuil uit armoede omdat mijn handen en ogen moe zijn en ik geen andere slaap kan vinden voor deze besmette dood doortrokken in de grond zinkt het braaksel naar zilte nachten zelfs de hond ligt aan mijn voeten overdag…

De ochtend gloorde boven het land in een oplichtende mist Zij stond stil in een graanveld vol met klaprozen Een vrolijke bries plakte damasten jurk tegen fragiele lichaam Haar zeeblauwe irissen schitterden in het licht van dageraad…

Kan hozend plenzen Kan gieten zonder grenzen Het meer raakt nooit vol…

Al tijden ben ik inspiratieloos. Geen woord, dat iets te zeggen heeft; geen zin, die wat verhaalt. Losse flodders en loze kreten; niets van betekenis vult hier en daar ’t papier. Mijn geest dwaalt steeds naar elders, ergens te ver van mij en deze wereld.…

't gewapend glas verdwijnt 't marmer, hard en ongenaakbaar verliest langzaamaan elke herinnering de muren bewegen onder het nieuwe gewicht van hedendaags licht en wat de tijd niet dragen kon wordt in aanwezigheid van de zon nagejaagd door de wind verhalen raken bekneld tussen puin en achterwege gebleven gesprekken 't huis maakt zich klaar…

ik adem mijn eigenwaarde in een bos waar ik de bomen met de holen van de virus voglen in de corona nevel niet kan zien en zuig mijn longen vol met 't licht de adem van zuiverheid vol van poëzie dat mij uitdrijft naar degene zonder uitzicht op genezing waar ik de kleuren van leven en hoop voor schilder om je te troosten nabij te zijn in je…

Haar negerend wast hij zijn handen Grof misbruikt ligt zij na te branden Verminkt besmeurt zo gevoelde zij Zijn passieve lust wederom voorbij Mat ziet zij hem in de beslagen spiegel Ziet zijn hardheid en kreunt van genot Haar borsten pijnlijk hard en gespannen Voelt haar dijen vol intens verlangen En als zij dan gelaten zijn slip aanreikt…

Plots spert ze haar ogen open, ziet de gouden honing lopen langs haar zonbeschenen dijen, zoekt verschrikt naar wilde bijen, maar beseft dan vol berouw: ze is een zedeloze vrouw.…

Een pluimpje hasj verlaat mijn strot terwijl Camila in de hoek naast het bed met een komodovaraan ligt te paren en de stank van het beest de kamer vult Drink je wijn en denk niet aan de morgen word je wakker naast een nest vol padden met tieten en dijen of staat ze haar eigen eieren te bakken Ik kook wel vaker in mijn eigen brouwsel verdorven…