Alle inzendingen over Dijken OR water OR kijken

Kijk eens aan hey! Die planeet bestaat voor twee derde uit zee! OK, laten wij daar dan eens gaan kijken! Misschien hebben ze wel behoefte aan dijken… Oh, ze hebben ze al, zelfs kunstmatige eilanden! Is er nog wel reden om te landen?…

‘Ach vrouw ik laat hem toch nog even staan, als ik naar hem kijk zie ik me weer fietsen over de smalle dijk. Gun mij toch dat kleine beetje hoop op dat het ooit weer beter met mij zal gaan.’ *…

je duikt uit het water op beeldschoon ik kijk je aan net als boven water ben je onder water alvast even mooi helaas ik zwem niet daarom kijk ik onder water je nooit aan maar met ogen blauw als water kijk ik boven water je als Aphrodite aan.…

Ik zag je staan Langs de weg het weiland de dijk het strand het water Ik zag je liggen Op je bed grasveld op de grond Ik zag je zitten Op een stoel een bank een barkruk de trein ... Vijf minuten had ik nodig om eeuwig bij jou te kunnen zijn…

de vogels vlogen laag die dag ik liep naar zee droeg een zinken jas een paslood in mijn hand een tent stond op de dijk ik dacht een feest maar zij was leeg het was voorbij of nooit geweest met de vogels streek ik neer strekte mij uit over het water…

Ik ben wel een illusie rijker: jij hebt mij vandaag verlaten, en dat terwijl ons leven samen sterker zou zijn dan de Nederlandse dijken.…

Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water Een gestalte Met grijs en grauw gelaat Die eeuwenoude eenling Die kromme reuzenrug Hij gebaart de golven Vlug te keren terug Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water…

Een dijk van een vrouw ben jij Geen zee gaat je te hoog Jij bent eb en vloed het 'Luctor en emergo'.…

die ik nu helaas dicht moet draaien het is een probleem van ons allemaal ik geef niet op, van een lek wil ik niet de eigenaar zijn de dijken moeten dicht…

Om met een hoofdletter te beginnen Ben ik iets te klein Deze legendarische band Ze stoppen en dat doet pijn Als een rode draad In gekleurde klanken Door het leven Laten we ze bedanken In een schouwburg genezen Van een krankzinnige tijd Het is voorbij Het kent geen spijt Elke dag valt iets te vieren In het klein en in het groot Geschiedenis…

De houten zee schep ik in blikken emmers drenkelingen worden eruit gezeefd sloepen en boeien werp ik terug op de door eb schoongespoelde bodem een zwoele bries blaast de kleuren droog dolle meeuwen storten zich op een zeekaart zonder water duinen en dijken kijken werkloos toe in het stuifzand dolen de schippers er valt vers licht op eeuwenoude…

Een gevonden steen uit verveling in het koude water gegooid. Als dijken hoog boven water staan verbreedt de rivier zich tot zee. Schepen komen en gaan maar nemen niemand meer mee.…

Ons water komt van Maas en Rijn en regen De stoere dijken waken als soldaten De dijkgraaf houdt elk gaatje in de gaten Wat nooit gebeurt…ik kwam zo’n kerel tegen: Hij zei: ‘Ik heb een goede vraag verzonnen. Wie heeft er in uw waterschap gewonnen?’…

De zon in z'n element speelt in en op het stromend water z'n koninkrijk.... 'Nu' wordt niet later het uurwerk in de klokkentoren staat zelfs stil Alleen de rivier houdt z'n monoloog deze zondagmorgen geen sterveling op de dijk.…

Toch wel, want zover als ik kijken kan, reiken dan de dijken van de walen, niet veel verder kwam het einde nooit in zicht, tot eindelijk te zien was tot nooit, toen zag ik mezelf pas; ‘ooit, je zult zien,’ zal tijd sterven en bovendien, wij ook, zij aan zij.…

laat het voorjaar komen met de bloesem alle vogels het gras in flauwe ochtenddauw de witte nevels over velden fietsers fluitend over dijken mens je gaat anders kijken je klamme kater wordt een roes in de Katzenjammer Blues…

Dat wij van Hindeloopen naar Stavoren zijn gelopen jij vergeleek mij met de dijk waaraan wij lagen stonden te kijk met onze kussen zonder vragen ooit eens rijke dame hoonde: wat moet je als vrouwe die in de bedelstand vervallen is en hier al eeuwen woonde…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Bovenaan de dijk zit het leven rustig wachtend op wat komen gaat de groene bank geeft geen krimp biedt plaats aan herinneringen maar wijkt niet meer voor gewicht over zijn schouder kijk ik mee en door jarenogen ziet alles er schielijk heel anders uit rimpels tekenen hoofdstuk na hoofdstuk mijn hoofd stuk was ik adem ik zou schreeuwen…

dit strakke land met akkers stug en stevig en sloten als een streep tot aan de horizon vermoedt het kabbelende water waar schapen wollig grazen aan de dijk zachtmoedig en onwetend van deze volgepakte veerboot die 't wolkend eiland meer en meer in zicht brengt op de vaart van wind…

De kim daalt neder uiterwaard het spant strekt zich uit de stand van de zon het moment kromt uit willekeur en zo is mijn vel versneden tot daar is het leven twee meeuwen vinken de horizon af het velijn van het zijn zout' 't water tot een zilte lijn de golven klauwen aan de dijken het zand geeft zich over bergen naamloos zonder getal…

Wil missen, en dan de dijk op Naar het groene gras waar ooien Hun lammeren zogen, en zij niet eens boos Zijn als wij tussen hen door Voorzichtig de dijk oversteken naar Het duinland met zo veel verschillende Bessenstruiken, grensland tussen Oud en nieuw, zand en zout water, En dan het orchideeënpad dat Ons kilometers door het landschap…

Zij droegen róse hoedjes op roodgeverfde snoetjes en voeren langs de dijk. De sleepman had een zweepje, slap, en zweepte 'hurt' bij elke stap van 't paardje op de dijk. Zij hadden gouden zon gehuurd, en 't tuigje was zo blank geschuurd dat voerde over de dijk.…

In volle vlucht door de vroege lucht als jachttoestellen in een formatie vliegen ze in het vredesteken elke vleugelslag met een gratie die de kribben doen verbleken Het kale water weerkaatst gesnater de sonar van de ganzengroep de uiterwaarden liggen leeg langs de rivier een groene stoep de dijken als lange rollen deeg Eén schamel schot…

de zon ging onder maar wij bleven staan op de dijk in het gras aan het water verloren we elkaar in de ogen was het blauw nog dieper en de wereld ging voorbij terwijl we toekeken en de tijd verdween niet was blijven plakken de horizon was daar terwijl we groeiden aan elkaar…

Vertekening van de werkelijkheid Verbeelding van de waarheid Verdediging van de trots Veroordeling van de onschuld Verspreiding van het slechte Vernietiging van het eigen Wij, die zijn ondergedompeld in het onjuiste Verdrinkend in de de diepte van het vloeiende Water als normaliteit Doorgebroken door de dijken, om de mensen te bereiken Onwetend…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind.…

in de woeste, bezeten kop teistert het spookhuis van de kindertijd basaltblokken houden onwrikbaar de wacht aan de dijk onstuimige kleuren spatten uiteen gaan over in het wijde water woeste verfstriemen belagen het doek golven slaan in dikke klodders op het strand alle remmingen kwijt…