Alle inzendingen over Duinenkust OR duinen OR kuil

Een kuil gegraven door een ander. Maar je lette zelf niet op. Ik wil je mijn hand wel geven. Maar zo werkt het niet in het leven. Overigens, je viel te diep.…

Ontdekt u in 't bos een cementbast Met plastic takken en een stalen kruin Hij groeit niet, valt niet uit en wordt niet bruin Dan staat u naast een omgeklede zendmast U hoeft 't van Irene niet te leren Ook u kunt met een boom communiceren!…

De klok klinkt door de duinen de vlam die eeuwig brandt voetstappen op de paden een bloem in een hand... De vlag wappert in de duinen als teken van die strijd gefluister, dan de stilte even terug in de tijd... De klok klinkt door de duinen brengt ons in gedachten geeft het gevoel van dankbaarheid en vrede, in twee minuten wachten...…

Wat een heerlijk land Het Zeeuwse land Wat een golvend duin Het Zeeuwse duin Wat een prachtig strand Het Zeeuwse strand Wat zout de zee, zij kust Zacht de Zeeuwse kust…

Plots een kuil en toen een knal, een grote plas op de weg door de zware regenval. Je trapte hard op de rem, maar de slip werd ons fataal, we gleden langzaam van de weg af, zo in het Darmkanaal. Tot onze nek toe in de shit, een rit als dit was niet normaal. Hoe had het zo toch kunnen lopen? Wij waren twee verzopen, stoere jongelui.…

men moet zijn winter nog sneeuwen men moet nog boodschappen doen voor het donker de weg vraagt, zwarte kaarsen voor in de kelder men moet de zonen nog moed inspreken, de dochters een harnas aanmeten, ijswater koken leren men moet de fotograaf nog de bloedplas wijzen zijn huis ontwennen, zijn inktlint vernieuwen men moet nog een kuil…

Onverstoorbaar blijft de volle maan zwijgen boven hologige gedaantes die zich naast ons neerleggen we wisselen nog wat woestijnwoorden en graven ons een kuil naar de hemel.…

De SP valt verontwaardigd in dezelfde kuil...…

- ‘Ik graaf een kuil hier aan mijn voeten, En schep er straks de zee in uit: Ik wil het zien – ik wil het weten, Wat zich daar wegschuilt voor mijn oog; Ik wil die diepe zeekolk meten En hoos de bodem daarom droog.’…

Ergens ben ik misgestapt, heb ik niet goed uitgekeken, toen in een kuil gevallen. Ergens ben ik ingestort, neergestort vanaf boven. Ik weet niet meer hoe ik eruit moet komen.…

Soms denk ik het leven te kunnen doorgronden maar als ik weer in een valkuil trap sta ik met beide benen op de grond voor even en soms langer!…

de zee woelt kust de branding zo verzandt de schemer die nacht doet stranden de avond graaft kuilen in sterren tot diep in de ochtend om morgen te scheppen…

Pijnloos verder daar ieder hart zijn eigen kuil graaft.…

boven 't door mij gegraven gat; met olifantenkracht zuigt hij de drollen op: doelmatig, onomwonden Hier zit ik: moe, voldaan; hier zit de Trotse Graver Een kuil dempt moeiteloos een leven vol palaver…

De tuin een ravage van zand en knikkers in een kuil. De lucht kijkt grauw.…

Ergens in het duin een dal Waar lucht doordrongen is van zilt Wie aldaar elkaars echte ogen zagen Wat niemand ooit weten zal Ergens in het duin een dal Een mystieke plek van zand Werd grond voor grote Liefde Van hem en haar Dat niemand ooit overtreffen zal Daar, ergens in het duin dat dal In de middagzon op blauwe sprei Staarde zij…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

De bloemenvelden voor het duin bloeien als een fleurige bloementuin de kleurenpracht is zo machtig mooi een bruid in lentetooi De klim naar het duin is licht dan een prachtig vergezicht het witte strand met golvenrand de bloemen aan de overkant Een oog dat mij wil tonen in een geweldig land te wonen een briesje door mijn haren ik wil…

uitgelaten de duinen door banjeren mijn weidegang…

Een wervelende westenwind die maakt dat zand de duinen vindt Een golf die bruist en schuimt van lust en soms bij vloed de duinen kust De zee die zo het land bemint en pas bij eb haar rust weer vindt . . . www.deiningindordrecht.nl…

Dan krijgt hij aan ons strand zijn eigen kuil.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

het zijn niet de dagen die zo leeg zijn het zijn de nachten eenzaam koud daar waar jij ooit lag ligt nog je afdruk waar ik precies in pas soms krul ik me even op en laat me dragen door een kuil in het matras…

Overgang naar strand: plaats waar hoop en verwachting dwingen het fiere duin te trotseren. Duin: verzekering der duurzaamheid van 't achtergelaten land. De top is ver, het zand is los, slechts voetstappen zijn lokkende sporen, die de weg wijzen naar opwindend lawaai: spelende kind'ren die vrijheid doen horen.…

Vanaf het duin hoor ik boven wind het kerkhofhek kraken waar boze zielen walgend graven en onstuimig braken naast verse kuil van ontslapen ziel die zich ooit vergreep.…

de duinen behoren aan wie hen liefheeft voor wie ook bij storm aan zee is, is het strand wie ver loopt, weet wie er in de holen en de nesten leeft en kent de vindplaats van elke plant wie zo wandelt, is een rentmeester en geen recreant maar waar Natuurmonumenten het duin beheert wordt de ware wandelaar met bordjes en prikkeldraad geweerd en…

de duinen behoren aan wie hen liefheeft voor wie ook bij storm aan zee is, is het strand wie ver loopt, weet wie er in de holen en de nesten leeft en kent de vindplaats van elke plant wie zo wandelt, is een rentmeester en geen recreant maar waar Natuurmonumenten het duin beheert wordt de ware wandelaar met bordjes en prikkeldraad geweerd…

de klimop in mijn tuin vol bijen en vlinders oktober de dagen vliegen voorbij gedachten zit op de top van een duin en kijk naar de beelden die langzaam voorbijgaan groeiende halmen een vreemde stap in het donker je ziet het niet stapt blind over de duinen nachtblind we lachen de zee achter de duinen lichtjes schitteren op de golven…

En waar het duin verzandt Ontstaan om wrakhout, flessen, banden, nieuwe duinen, niet hoger dan mijn hiel, en tussen duin en water: wij, onze stappen ongeteld, het is de wind die ons doet lopen. --------------------------------------------- uit: : 'Een zwaluw vol zaagsel' (1973)…

zacht danst op een vergeten strand het zand wind speelt als een kind en hapt naar duinen verstuift in doelloos struinen het gehelmde gras ontbloot de wortels zonder zon om ze te bruinen de duinen wandelen verder in een vruchteloos zoeken naar uiteindelijk houvast…