Alle inzendingen over EENVOUD OR ZUIVERHEID OR RIJKDOM

Als arme rijke keek ik reikhalzend naar de rijkeren onder ons, tot ik besefte dat rijkdom niet reikhalzend bekeken hoeft te worden, want pure rijkdom zit in mijzelf.…

zeeft oneindigheid en door de lagen gedragen eenvoud weerklinkt een antwoord door het vragenvuur het oog bevestigd door vensters van het landschap haar bestaan…

Licht is waar jij gebleven bent en ik verdwaald mijn schaduw zoek. Kijken is waar ik zie en weet wat ik zal verliezen als je gouden ogen mij vergeten en ik mijn levenloze schaduw vraag wie ik ben en weet waarom jij nooit zult antwoorden met de naam die me zonder gebeden altijd gelukkig maakt.…

ze schrobt zorgvuldig schilfers balsemt ritueel nieuwe krachten met het oog op de maan als bondgenoot van het leven ze wenkt naar de zon nodigt haar warmte uit zonder schaduwspel van heden of verleden schrijdt verder door de tijd drukt elke voetstap in het zand en vormt een spoor ze noemt het hoop…

Als de twijfel een lijf heeft van botten spieren en nieren een tweede wezen in je hoofd dat gedachten kapot denkt van zal ik kan ik en hoe zal die ander (die vermaledijde ander) als longen vaker aarzelen het hart een slag wacht de ingewanden weifelen de lever niet vergeten kan en zelfs de blaas het verleden niet loslaten wil –het lijf kortom…

zonlicht maakt haar sterrenlicht vol straalt in haar gezicht komt samen in haar ogen en straalt op ieder die haar ziet haar aankijkt in haar ogen onverstoord en het lied dat ze zingt echt hoort zo zuiver luister maar….. en huiver…

creëert verwijdering in plaats van begrip mensen kleuren zichtbaar blind onttrekken zich van het luisteren naar daar de voile het uitzicht troebleert laven zij zich aan gefingeerde waarheden tot in het avondrood…

(haiku) de zon en de maan waar is je hart is je schat zie de lelie aan…

als korrels zand glip jij langzaam tussen de vingers van mijn hand spoelen jouw laatste woorden weg als de zee vervaagt in 't zand zoek jouw ogen in de sterren vertroebelen wolken mijn zicht regent het tranen uit de hemel hoe het in de verte weerlicht reinigt water al mijn zorgen dralend spoelen ze in de zee zie ineens de sterren staan…

[Haiku] in modder gegrond reikhalzend naar het zonlicht twee lotusbloemen…

Ik weet dat de winterkou mijn keel beslopen heeft, dat aan mijn lied een rafeltje rouw kleeft, liep te vaak de innerlijke stem voorbij, dan werd het moeilijk ademhalen voor het wezen dat samen met mij leeft, in de rollende wind zonder einde, in wat vervoering brengen zou verzamel ik de ontroering, toch spreekt het zich niet uit, zo…

jouw nummer staat nog altijd in mijn mobiel evenals onze berichten zul je eten tot straks love you love you more ik kan ze niet verwijderen en lees ze soms weer door om even te ervaren hoe het was die laatste dagen een liefde puur en zo intens…

Vannacht sluipt zij de trap op de treden kraken onder haar gewicht De deur van de logeerkamer staat open zij hoort zijn ademhaling, diep en licht vanaf de gang die naar hem leidt Voor de eerste keer onder haar dak met de instemming van haar moeder drogend wasgoed aan de lijnen Op een uitklapbaar bed, in het schijnsel van een bleke maan ligt…

voeten om de haard bij lieve drentse moeke die bewaart de appels van de pluk de boontjes uit de tuin herinneringen aan één stuk zij laat de kippen scharrelen voert het zwijntje in het hok en brengt de geiten bij de bok laat de herfst weer dwarrelen het voelt nog zo vertrouwd voor wie mijn generatie kent ik die in nieuwbouw woon heb deze rijkdom…

Opzij, opzij! Voor jou geen tijd, de bolide brult wanneer zij rijdt. Zonnebril op, een wegwuivend gebaar, zij moet naar de fitness, dat akelige mens met dat geblondeerde haar. Opzij, opzij! Zij moet er door met de Iphone tegen haar oor. Opzij, opzij! Sorry madame, U vindt bij mij geen enkel gehoor. Tuuuuttuttutut…

Mannen aan de top spelen met hun macht, ze denken aan niemand en doen verdacht. Ze trekken aan touwtjes, spelen met geld, en krijgen hun zin, al is 't met geweld. Mannen aan de top kennen geen zorgen, of houden ze al hun angsten verborgen? Hou ze klein, die miljoenen kleine mensen, want straks breken ze door de grenzen. Mannen aan de top…

Rijkdom zit in gezondheid, geld in de knip, zegt niks, geld op de bank nog minder, maar gezondheid op de bank, welke bank dan ook, daar wil iedereen wel op plaatsnemen of een rekening openen!…

Broos, breekbaar en fragiel is het nieuwe huidige geluk Een prachtige verbondenheid kan immers makkelijk stuk. Porseleinen pop, een rode roos in volle bloei Peuter kan zich flink verwonden in opwindend gestoei. Angst voor het zand dat tussen vingers ten gronde valt Zo bang dat het meest waardevolle stilletjes stuk knalt. Fata morgana blijft…

Het goede leven: er is zoveel eten voor – de varkens gegooid.…

Zij laat haar liefde bruisend stromen zuivere parels uit haar hart en Hij gaat haar belonen met een liefdeskroon voor haar bedacht. ‘k Hou zo van een roze ‘k hou zo van haar hart ‘k hou zo van een roze die bloeit in stille pracht.…

barbaars: omgekeerd leven brood op de plank handen even vouwen bij het licht van een kaars in een gebaar van dank gebed: ingetogen woord in Godsnaam niet weer onverhoord een smeekbede op rijm gezet als gedicht van verdriet patroon: schuw de materie een beloning in mysterie vol heilig licht als een icoon een klooster als woning…

dichter dichterbij de woorden die ik schrijf dat ik blijf dichterbij dichter verder verderaf de woorden die ik vrees dat ik lees verderaf verder eenvoud eenvoudig de woorden die ik bedoel dat ik voel eenvoudig eenvoud…

Het was een zonnige dag en ik wilde erop uit, maar eerst even rusten op bank En toen was er mist Toch verrekijker mee je weet nooit, ik die nooit een verrekijker mee als ik op pad, zelfs niet in de Oostvaardersplassen liep ik daar in dichte mist met verrekijker zag ik een mol, die zich wentelde in het gras als een hond, als een…

Ik heb de eenvoud van het leven lief het wuivend riet langs de waterkant slierten ochtendnevel over het land een nieuwe dageraad breekt aan 's avonds als de zon ter kimme neigt de schemering met zijn zachtheid de scherpe kantjes verhuld voelt het leven aan als bevrijd de nacht is als een schilderij gekleed in zwart fluweel laat ik de…

klein is mijn gedicht in alle eenvoud zonder gewicht immers wat men schrijft of maakt slechts het uiterlijk van het wezen wordt aangeraakt…

ik wil voor jou gewoon wat zachtheid en warmte zijn maar eenvoudig is soms lang niet zo simpel als het lijkt want zelfs de mooist gekunstelde woorden kunnen geen uitdrukking geven aan de wonderen van een hart…

een eenvoudige witte kist alsof hij bijvoorbaat wist hout is maar vergangelijk een eenvoudige witte roos alsof hij bijvoorbaat koos geen boeket maar één per stuk een eenvoudige witte vrouw alsof hij zei ik hou van jou want jij bent voor mij geluk het eenvoudige witte doek alsof het wacht in een hoek als staat 't er per ongeluk…

Ik denk veel aan het meisje uit het kamp in Guantánamo ze is een bloem tussen de bloemen een berg in de bergen, ze leeft en hoeft nooit ergens heen Daar zingen vogels in de palmen een beek stroomt door het dal het water blinkt zachter dan goud en zij is een witte roos in juni en in januari Van haar wil ik zonnenstralen dichten in het…

Hoe mooi de eenvoud soms kan zijn, hoezeer zijn kracht mijn hart beroert, dat blijf ik graag bezingen. Hij die me keer op keer vervoert naar 't hart van alle dingen...…

Ik kwam voor jou, niet voor het hout dat je me laat betasten, gladgeschuurd met hier en daar een scheur goudgevoegd -- de eenvoud-schoonheid van het lied van de tijd op de luit van het leven, jouw leven Je laat me de kiekjes zien en rekt de avond, je rekt je uit tot het welterusten in de gang In het logeerbed streel ik het hout van jouw…