Netgedichten

netgedicht (nr. 24.733):

He toog

Door de vale lens van ratio rimpelt
een levende reflectie
het bewustzijn van een landschap
in adagio

door het oog van de vulkaan
keert materie zich naar buiten

er is geen regen die vertroebelt
of overspoelt
slechts de ruimte is omarmd
door de ogen van weerspiegeling

de zin van het doorgronden
wordt overstemd door zuiver stilte

essentie zeeft oneindigheid
en door de lagen gedragen eenvoud
weerklinkt een antwoord door
het vragenvuur

het oog bevestigd door vensters
van het landschap haar bestaan