Alle inzendingen over Eden

Onder het uithangbord met de adder Hield ie eerste spreekuur in Eden. Een klokhuis zit sindsdien in de appel En de ratelslang rijdt door de steden. Vermomd als Dokter, Zandloper en Joker Brouwt ie in zijn kolven de zwarte loper.…

Waar heb ik het verloren, toen ik omkeek en vele jaren ouder was, vergeleek me toen ik werd geboren, ben ik levend dood of begint het pas een gedreven duel in een tweegevecht, lijken beiden helften even echt, waarvan de waarheid verder reikte dan het toekomstig pad, zocht naar de kwaal in het hof van Eden, maar wist niet wat, waarschijnlijk…

Wat zijn mijn zinnen opgejut Hoe gaan ze weer hun gangen En je bent er zelfs niet opgetut Als ik al aan het plafond ga hangen Ik zweef dan heel de kamer door Duik joelend naar beneden Mijn lieve schat ik ga ervoor Wijs me de weg naar Eden Maar mijn duikvlucht spat uiteen Als je heel afwezig zegt nah schat misschien een andere keer Je…

mantel hangt nog een winter van toen) nu vorst de aarde dekt- wit en stil rond vogels waadt, laat ik niets na de ijsdans van een glijdend paar draait achten boven water sierlijk als een kleinood in vergeten glans hun wals smelt weg waar ik herinneringen leg, leg jij het beeld van nu zwierend, zwevend tot bevroren lof de Hof van Eden…

Was 't meerder weelde, Dan lentevreugd, Die Adam streelde, In Edens jeugd? Of breidde de aarde, Toen de Eerste Bruid Haar bruidkans gaarde, Zich schoner uit?…

opengehaald aan de scherpte van uitgestulpte rotsen kijk, zeg ik daarginds verwaait de nevel boven de vallei daar droomde jij het kind op bonte bloemengolven daar speelde nog de naaktheid in trouw beschuttend groen totdat de erfenis van eeuwen noodlottig onschuld smoorde en ook jíj de zonde slaafs beklonk die jou uit Eden…

borstrok naar het heden Van brabbeltaal en rijm naar grote mond Van kind naar man en naar een echtverbond Vol Calvinisme, kerkgang en gebeden Ik wist niet wat me nog te wachten stond Toen ik de moederschoot was uitgegleden Steeds vaker strooide God zout in de wond Op zondag heb ik trouw het vlees gesneden Toch ging het mis in onze Hof van Eden…

Aemilia Aquarel mijn evenknie Dat is te zeggen ooit desanderendaags Verwaardigde zich in het quouterwaals Haar alter ego stevig te placeren Zij emitteerd' een lied in sms Hetwelk in haar sacoche was weggemoffeld De hof van eden lag er aangeschoffeld Om zo in deemstering te glariëren Alwaar mijn paladijn zou visiteren Met in mijn…

mijn wereld verraden geslagen en vastgenageld langs de krachtlijnen van golgotha we zitten heden in de tuin van eden waar groei in natuur2 de stikstof van de huizenbouw zal neutraliseren zoals geweren het geweld waar de drone de held is van de onpersoonlijke dood in de strijd tegen hun zusters en broeders om verborgen roots…

Mijn hart verliest zich in de kleuren, Zinnen bedwelmen door de geuren, De geest zweeft even vrij… De hof van Eden is binnen mij.…

Wim van der Voort die Knut versloeg Hilbert die op een poepje zomaar uitgleed Atje die ze er op de korte baan al af reed Jan Bols die een wissel over sloeg Kampioenen gehaald en gebracht boeren nog goed met hun verleden geen Kees Broekman en Jaap Eden Zij worden in stilte herdacht Op karakter wordt alweer gemist Rudie Liebrechts de gaafste…

Oktobernacht, nimmer vergeten, verzacht vandaag nog mijn hart: poort van een eeuwig Eden. Herinneringen verjagen iedere smart, Troostende wijn voor altijd, mijn woord gegeven. Oktobernacht die nooit verhardt.…

Kent een van u de oudste taal ter wereld die in de hof van eden is ontsproten die door de eerste mens nooit werd gesproken maar in het vogelparadijs gemereld Kent een van u het koor der vogelzang der rozevingerige dageraad pastel in ruimte waar geen maat op staat het lumineuze feest der zonsopgang Dat amazonereuzen groeien…

We krijgen je wel plat We maken je tot een Hof van Eden Met onze immer vooruitstrevende rede Vergaarden we macht en middelen zat Er komt een stop op toxische pesticiden We leggen gebieden aan voor wilde bloemen Voor de insecten die we nu zo zeer verdoemen En gaan onze wegwerpcultuur verbieden Slaak het luidkeels van de daken Er is een uitweg…

een pril seizoen is aan het ontluiken de lente ontwaakt uit haar winterslaap bloesem omrankt het malse groen vlekkeloos kleine vogelkelen kwelen o zo zoet verleidend dit beroert, ontroert en verblijdt deze luister aanstroomt naar m’n hart ik sta roerloos te kijken naar dit landelijke "Hof van Eden" (dat mij tot poëzie dicht kleurig uitgespreid…

Langs Klein Zwitserland en het Canadapad kwam je over vuurland in het hofje van Eden. ------------------------------ uit: 'Buiten adem', 2001.…

door vuur en vallen de tranen op de zwarte aarde die millenia lang de mensheid baarde nu krijsen stemmen fel het verscheurd gemoed en de rozen bloeden wel en kleuren rivieren rood in de glans van de dood de gouden kleur van het stof en de haat aan de rivier de Eufraat zweeft overal en kust de doden een laatste maal wat rest er van Eden…

vertragen Hoe kerkklokken oorlog en vrede luiden Ik zag de wetenschap de dingen duiden Ik zag de lege en de volle magen Ik zag de bataljons hun levens wagen Vereenzaming van vele verre bruiden Mijn nest is af, ik ga het nu betreden Ik weet het vuur zal snel en krachtig zijn Ik ben het moe, het wrede mensenras Ook feniksen willen een Hof van Eden…

Om de tuin van Eden. Taal die mensen vervreemdt, van hun aardse paradijs. Vervreemden van elkaar. Waarom we kwaad willen spreken. Waarom een dichter dichten kan. Toon ons dan het misverstand, van dat we geen dieren zijn. Dat we niet beseffen. Wat pijnlijk is. Wat echt is. Wat waar.…

. ----------------------------------------------- Uit: 'Hotel Eden', 2013.…

maar de echte breuk en scheuren komen diep van binnenuit waar rot en putlucht heersen over leven en gebroken glas geen perspectief gaat geven jij was erbij toen grondstoffen en magie een huis bouwden waar alleen voor de eeuwigheid plaats was vormgegeven door de mens met als buurman de hemel en het paradijs als tuin van eden…

Ik sluit de Hof van Eden voor altoos.” Verloren was het paradijs, omdat een vrouw, die toch de vrije keuze had, het klokhuis boven ‘t klokkenspel verkoos. ---------------------------------------------------------- (Uit: Plectrum et Emergo, Liverse 2003)…

oude mens verlaat u op mijn dragende troost voel mijn warme hand het verzacht uw pijn door scheiden overmand houdt mij nog even vast dicht mij uw gedachten toe ze worden nog enkel gedragen als een angstige last ga nog even mee langs mooie levenslanen ik weet u bent stervensmoe doch laten wij nog even dralen en ons in de hof van Eden…

hier is de sleutel van mijn hemel het stukje Eden in mijn achtertuin waar vogels vrolijk flierefluiten tot schemering hun snavels dicht daar klimmen maagden in de palmen verschuilen juffertjes zich in ‘t groen zet de leeuwenbek zo’n grote mond op dat bange rozen rimpelen in de wind maar als het botert tussen de bloemen smeert de klaver…

nacht waar de zon in kim verdronk de herfst nog werkte aan haar pracht van talrijk' duizendkleurige bladeren lichtend als parel'n in schuwe zon die bij dageraad steeds lager stond waar onze liefde aan kracht won groeiend, regen en storm doorstaand overwinterend koude, sneeuw en ijs bloeiend in stil ontluikende lente vruchtend als in Eden…

Het wuivend helmgras op de duinen ruiste zacht als een oneindig lied en in de verte aan een groene einder lag nog veel meer schoonheid in 't verschiet want daar lag in een zoet herinneren de tuin: zijn eigen kleine hof van Eden de katten kwamen mauwend aangelopen begroetten hem aanhalig net als in 't verleden.…

Zie, dit is weelde: wandlen zij aan zij In 't bloeiend Eden onzer liefde, loom En stil van 't groot geluk, met teedre schroom Ontvangen en gedragen, bang en blij.…

Het scherm door stroomdraad en luchtwoorden geleid duidt alles aan wat wereld en mensheid in zich houden en geven deze nieuwste boodschapper van schier vergeten oudheid opduikende gebeurtenis en zegenrijke raadgeving wordt omkranst door lover van de Boom uit Edens hof waarvan de eerste mensen ondanks Gods verbod toch aten heerlijke…

ik leef de droom van Eden bron van stromende liefde het maakt mij zwevend in het heden zie de onmiskenbare schoonheid kom, ga met me mee naar de glimlachende blijheid…

Kent gij 't land zo rijk gezegend, Kent gij 't weergevonden Eden? Mensen zonder vijgenblâren Wandlen daar naar de oudste zeden. Vroeger was 't een warlig Babel Door het onding: Revolutie, Ieder school er, ieder huisde er In 't gebouw der Constitutie!…