Alle inzendingen over Eindeloos

Even scherp is de pijn, Eindeloos verdriet, Na jaren zou het minder zijn, Maar zo voelt het niet..…

Als de veer gebroken is staat de tijd stil en duurt sterven eindeloos.…

Lijkt wel eindeloos te zweven zonder vliegen de wind doet het werk…

het verhaal van mooie dromen wordt geschreven in jouw hart elke dag opnieuw gelezen laat het mij in liefde leven waar stille angsten verdwijnen in de gloed van zachte ogen en ik samen met jou de wereld laat ontwaken zal ons hartverlangen ontstaan in liefdesdromen elke dag worden herschreven in een eindeloos verhaal…

het verhaal van mooie dromen wordt geschreven in jouw hart elke dag opnieuw gelezen laat het mij in liefde leven waar stille angst verdwijnt in de gloed van zachte ogen samen met jou lach de wereld ontwaakt zal dit hartsverlangen ontstaan, in liefdesdromen elke dag worden herschreven tot een eindeloos verhaal…

Langzaam lost jouw gestalte op in mist De roep naar vergane tijden valt zo op Weet je nog, jij het meisje, ik jouw pop Jij was mijn alles of heb ik mij vergist Terugkijkend had ik niets te zeggen Blijkbaar tijd mijn gedachten te verleggen…

Strevend naar een relict bedwing ik mijn gedachten M’n zielsbevinding in conflict, kan ik eeuwig op je wachten Ontslapen in een bloembed onderga je sneeuw en kou Wat onze samenkomst belet ook al hou ik veel van jou Ik zal je altijd blijven missen Leg m’n hart hier bij je neer, want ik kan me sterk vergissen Maar ooit zien we elkaar…

rood In de verte raakt hij bijna het water ons bootje dobbert langzaam voort stil en ongestoord vormen we rimpels in het water langzaam roeiend het land steeds verder wind beweegt je haar je speelt met water in een lieflijk gebaar je gebruinde huid steek af tegen het wit van de boot samen roeiend de einder tegemoet deze tocht mag eindeloos…

als de vlucht van een zilvermeeuw zweef ik door dromen in een dans vol verlangen het zoeken naar mijzelf door het raken van jouw hart een streling, heel zacht tuimelen wij samen in die eindeloze val waar ik de wind zal wezen wentelen om jou heen sierlijk en gracieus in een dans zonder eind…

Mijn gevoel schreeuwt Niet gehoord op de open vlakte Niets dat het opvangt en verwerkt Alleen die stilte die het erger maakt dan het al is Het enige is dat ik jou mis Maar zie je mij wel staan, Wat weet je nou van mij, Voornaam en misschien achternaam. Je lijkt wel zo stug als klei Geen gevoel voor mij. Weet je wel dat ik besta, Geef…

Daar slaat de bel voor de volgende ronde duisternis stormt uit zijn blauwe hoek, in extase klapt de wolkendonder voor het flitsende voetwerk van de nacht. Daglicht haalt uit, vermoeid en gehavend, de rode handschoenen nèt iets te laag een klap, een draai met rollende ogen en plotseling wordt alles zwart. Stilte valt over de ring, licht…

Een steeds verloren vergezicht spreidt zich over torenspitsen heen spotlights op glas in lood gericht belichten helder het rijk alleen vergeten gras bij morgenlicht nestelt wild ganzenpas onder steen het platteland vergraasd, ontwricht verjaagt de zwaluwen uit het veen maagdelijk baart de wintertijd haar vorstelijke enig kind ondergesneeuwd…

Eenzaamheid Was alles dat nog bleef Toen jij zo stilletjes verdween Het cliché Van een gebroken hart Verscheurde de wereld met zich mee Ik ontkende Dat zielen zo gelijk Zo onvoorstelbaar mooi kunnen zijn Toch kwam Die allesverzengende hitte Samensmelting van ons twee Uit mijn hart Ontsprongen de eerste twijgjes Die mijn liefde…

je haar piekt weer zo eindeloos fotogeniek ogen spreken in het breken van licht dwalen door het vertalen van mijn blik woordloos lach je fluistert stil ja ik wil…

EINDELOOS LIJNEN Tranen stroomden allang niet meer enkel pijn hing om het droevig hart Lichter was ze dan een donzen veer haar wereld zag zwarter..dan zwart Afslanken, mocht allang niet meer de artsen vreesden voor haar leven Haar bestaan deed haar echter zeer leed en pijn bleven aan haar kleven Vermageren mocht lang niet meer…

ik verpoos nimmer meer in een diepe gedachte dat gaat allengs aan mij voorbij een vierend touw slingert thans met eeuwige bewegende beelden of draagt een haast uitgerekte veer mij nu doorheen het verleden, de mij toegevallen wonden en weelde, doorzakkend naar een verlengde diepte en traag terug langs gestapelde ramen van verlangens en tranen…

al wat is draait om eendere ellende binnen en buiten, bollen en bellen in bruisende bubbels ballen kleinere samen ze dijen en duwen hun opgebroken golven krimpen ook weer in of spatten pats uiteen om vervolgens op te gaan in nieuw verband deels ontleed in een bad verhullend schuim laat ik deze samenhang een tijd verdrijven…

ik ken ze vaag hoor hun stemmen in een eindeloos dispuut de een is traag nauwelijks verstaanbaar maar lacht te vaak de ander een baas regelmatig afwezig in slaap of druk bezig op de achtergrond kreten van bijval gejoel in een warboel ik heb het lijf zij zijn mijn geest een leven als beest horen nergens bij zijn nooit vrij…

Jouw liefde is zo puur en mooi, zo teder en zo zacht Ik wacht tot jij er bent en dan zullen we eindeloos komen, Tot de dood ons wacht.…

heb je wegen gelopen de paden gezien die jij bent gegaan ontmoette je steels in een spiegelruit je zwaaide en lachte ik verwachtte je stem en verrassing in ogen maar herkenning bleef uit je danste lichtvoetig de lente bleef ongrijpbaar voor mij heb je adem geroken jouw warmte en liefde voelde zo eindeloos dichtbij…

Ik ben zo eindeloos moe. Maakt niks uit wat ik ook doe. Als het moment komt dat ik ga slapen en mijn ogen ga sluiten, Dan ben ik levend en sprankelend. Zo snel als de wind. Heerlijk dansend en zingend, Blij als een kind. De zon schijnt en ik zing je liedjes toe. Maar als ik weer ontwaak, ben ik weer moe.…

als ik niet meer ben mijn jasje heb moeten afgeven laat mij dan toch als je wilt de natuur beleven laat mij voelen met jouw huid neem me op je tochten mee aan de hand van jouw mond en ogen onderga kijk ruik proef en voel voor ons alle twee hoop dat we haar schoonheid als vanouds samen ervaren mogen ik weet ‘t is moeilijk maar het zal…

tussen de vele mooie foto's aan de muur van herinnering hangt een foto van de haven waar ooit wij herenigd worden In de innig eeuwige omarming van de eindeloze geschiedenis die wij samen maken mochten…

vader, geen zoon die het heldere daglicht kunnen verdragen bij het beekje, omdat zeelieden geen heimwee kennen er ligt een eindeloos landschap in jouw dromenland.  …

Komt tijd komt dood!…

Er ligt een eindeloos landschap tussen jouw verliefde droom en mijn verloren werkelijkheid de nacht maakt harde muren van waarheid die zich draait in het betoverende fluisteren van het inktzwarte duister Geloof niet dat de rivier een moeder is de golven van de zee zijn geen vader omdat zeelieden geen heimwee kennen bergen slijten…

Om te overleven Hier in de eindeloos grote zee.…

Ik weet niet wat te zeggen Wil de stilte niet doorbreken Met eindeloos gezever Over het weer Dat steeds meer vriest…

Niets is vitaler dan de tijd die op ieder moment op eindeloos veel manieren wordt gedood maar niet zal sterven alvorens niets meer is.…

Moederliefde is eindeloos Een warme deken om je heen In gedachten altijd bij je Daarom ben je nooit alleen…