Alle inzendingen over Emoties OR Leven

ALS IK NAAR JE KIJK. Als ik naar je kijk dan voel ik me sterk met jou aan mijn zij voel ik me pas goed jij geeft me vertrouwen dat voel ik, van binnen mijn maatje, mijn vriend, ik blijf het zeggen: Wat een geluk dat ik jou heb ontmoet. BITTER EN ZUUR. Je proeft nu het bitter en je voelt nu het zuur maar geloof me dit gaat…

de wereld staat droog ondanks het stijgende water met een sahara vol onderhuidse emoties gespannen als boog wie schiet het eerst raakt en maakt contact met de ander ogen en handen die feilloos gevoelens ontvangen reageren op wat zij ontberen een arm om de schouder woorden als koele bron in een vruchtbare oase zonder zon…

De tijd verstrijkt in eindeloos veel zwijgen terwijl juist woorden nodig zijn waar zelfs één woord een wonder kan verrichten blijven letters binnensmonds in stilte verzuren de emoties tot steeds meer bitter tot de overvolle stilte ze tenslotte uitbraakt als verwijten zonder einde…

Gedragen als is het een rivier, een stroom van emoties, baant zich een weg, Zoals de golven van een zee, zo wisselend, schokkend af en toe, Toch blijft het maar gaan, niet te stoppen, niet tegen te houden, ik krijg het maar niet weg, Het is er, ik voel het, moet accepteren, maar weet niet goed hoe.…

het was jouw hand die woorden schreef de letters krulden jij smulde van details in bizarre emoties rechtlijnig vulde jij met spanning witte regels op papier die wulps grote lussen lekten van fysiek plezier het boek heeft nog geen uitgever bereikt het laatste hoofdstuk eist ontknoping in realiteit…

het lijkt op vluchten alsof de wereld achter hen vergaat men wringt door alle bochten een val kan de allerlaatste zijn er is geschreeuw de tijd stormt jagend aan nog weinig kracht in ademnood oranje kleurt de overhand na de nekslag volgen mooie kanten barstensvol van ongeloof golvend in emoties Een Sotsji- shock laat nog jaren sporen…

Omdat het landschap zich uitstrekte tot ver achter dromen die jij mij beloofde toen we in de achterbuurt sliepen had ik een boom in de oude stad om een gedicht over te schrijven toen het dromen begon te staken en in de wildernis van emoties wist ik mijn ziel te ontknopen uit de kluwen van devoties en altijd bleef ik hopen omdat de rivier…

Emoties vandaag Honderden mensen opeengepakt in de zaal voor het optreden voor hun idool. Bijeengepakt, zwetende blije mensen naadloos schouder aan schouder, buik aan rug, adem aan adem. Juichend, wuivend, glunderend. Ik keek het aan en een kleine droefenis greep me bij de keel. Ik voelde gemis.…

Aan het vervallen huis hangen nog de verveloze luiken en haveloze voordeur in verschoten donkergroen aan het gebint wapperen spinnenwebben in de wind de tuin ligt er chaotisch bij emoties hangen als druppels aan de struiken hoe vredig was het leven toen de notenboom draagt nog steeds haar vrucht door de takken kijk ik naar de blauwe…

ik hoopte in een paar penseelstreken jouw glimlach neer te zetten zonder karakteristiek het rake vast te maken door een stukje van jouw leven te verstillen in liefde waarbij de stemming bedding geeft om met tal van emoties je lach visueel te parelen in zoetgevooisde taal…

Hij weet het niet Dat hij alles voor me is Dat ik hem elke seconde mis Hij weet dat hij niks in me ziet Met dit moet ik leren leven Mijn dag zien goed te maken door de dagelijkse taken en maar aan hem blijven denken ik wou dat er een uitknop was Dat hij de emoties niet in mijn ogen las om me aan te kijken met een blik van medelijden ik kan…

ik leg mijn gevoel op flinterdun papier de pen ontbreekt evenals een vaste hand om te schrijven woorden verdwijnen voordat letters elkaar vinden als een aquarel kristalliseren emoties in kleur op het witte vel ik geef je een vlek om te lezen de neerslag van mijn leven…

Emoties door het hoofd gevoelens in het hart met overtuiging van je laatste kansen. Herinneringen van toen door het gevoel van leven in vrijheid als vliegende ganzen. Nu een ongedwongen reis naar het zonnige oord als het inademen van frisse lucht.…

Midden in het leven staand echter zonder doel. Gespeelde vrolijkheid, het gelaat getekend. Emoties verscholen, de kleuren verblekend. Ratio voert de boventoon, de passie is onzichtbaar. De sleur niet doorbrekend, leven langs elkaar. De toekomst ontwijkend alsof die niet bestaat. De ander voor lief nemend, de woorden zijn obligaat.…

Gestapelde dromen ontwaken Mijn leven gaat weer beginnen Gedachtegoed vol van verlangen Om jou te koesteren te minnen Emoties kleuren in teerblauw Breken door elke barrière heen Steeds meer en meer voel ik jou Mijn lach smelt voor jou alleen Harten versmolten in tederheid Toen het lot… ons samenbracht Jij mijn ziel volpompte met liefde…

staren naar bomen verklaren onze dromen in het niemandsland staat een schaal met rottend fruit stilleven, vergankelijkheid verdriet in eenzaamheid wind waait emoties over het hart vreemde maan, vertrouwde wol om te verlangen in het leven.…

een beetje lachen is niet eenvoudig een beetje wenen ook niet een beetje leven of een beetje dood een beetje blij een beetje vrij de beetjes zitten vanbinnen aan de buitenkant zijn ze moeilijk te verzinnen…

ik zag een vuurgloed over het koperblad het streelde mijn emoties de tranen die ik had geuren roken minder rot van dat wat sterft het is het jaargetij de herfst die weemoed in de aarde kerft en och ik zou het moeten weten in een ritsel van de stille nacht onder de sprei van dauw daar is het waar nieuw leven wacht…

Zeven keer per Dag is het mijn Werk om een Mens te vertellen Dat hij niet Langer dan drie, Hooguit vier, maanden Te leven heeft - Zie de wanhoop, woede En onverdraaglijkheid In de ogen van Mijn patient Voel met hem mee, Maar mag niet huilen, Als de laatste Patient van vandaag Mijn spreekkamer Verlaten heeft Zak ik…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Woordenwaterval ongeremd klaterend in meer vol emoties…

Het liefst gewoon een pilletje Die alle pijn wegneemt En zorgt voor rust Rust in mijn hoofd Rust in mijn hart Zodat ik kan gaan leven Want dit is geen leven meer Dit is overleven…

In jouw nabijheid wordt het leven trotser door de rivieren je bent op papier niet groter dan ik die in een bladzijde leeft bij dageraad zal ik vertellen hoe het uitzicht mijn emoties schildert tegenover bergwanden met witte dorpjes zoek ik mijn wandelstok op een balkon onze gedachten ondermijnen geen vrijheid brengen alles…

Emoties Versterken de herinnering Verbanden aangebracht In het brein van scheiding Naar intuïtie Of het aangeleerde gedrag Tijd om bij te sturen In het systeem van het gezag Analyse van informatie Verbinding verliezen Scenario's bedacht In emoties die wij verkiezen... © MaWaStyle…

er is geen dood als leven groen weer takken voelt in een nog ongeboren loot zacht keer je terug naar de schoot waaruit we allen eens ter wereld kwamen daar komen de herinneringen samen er is geen tijd meer waar je bent, emoties zijn er ongekend alleen je as zal blijvend zijn wordt opgenomen door leven dat geven in zijn…

je leven in jou houdt de tijd zich niet schuil…

Zwevend tussen hoop en wanhoop in zeeën van emoties ben ik nog steeds op zoek naar het juiste pad maar moe als ik ben lijk ik geen meter vooruit te komen toch geeft het zicht op nieuwe paden me opnieuw de moed om verder te gaan ondanks de zeeën van emoties…

tranen je hebt het soms moeilijk en laat zomaar een traan emoties komen los met de beweging in het gezicht ook is er wel eens troost als het even mee zit maar als de zon schijnt en het is gaan regenen komen gedachten en emoties kleurrijk bij elkaar…

steile hellingen ingesneeuwde emoties bedolven harten…

liefde verzwolgen emoties blijven drijven aan het oppervlak…