Alle inzendingen over Festijn.

Mijn lief, we zijn lichtjaren zo ver van elkaar, als polen van de morgenster, dichtbij als het oude en het nieuwe jaar, op helderheid gericht, als twee profielen van een gezicht, tezamen smelten kleine smarten tot simpel doel, in beide harten te drinken van een zeldzame wijn, een volmaakte dronk, gegist in een rijp festijn.…

vlerken van de Tijd; zien, hoe de eigen adem-halen, klarend voor 't verbaasd gezicht, schuiven aan de zonne-stralen als een waas van schóner licht; proeven, in de diepe groeven die de roodste Lippe graaft, hoe het langst en wrangst bedroeven de eêlste en rijkste liefde laaft; — worde ik als de wees, gezeten aan een schoon en breed festijn…

Flink wat mensen slaan er een slaatje uit, want ze hopen op een winstgevend festijn, een gulle lach en veel dronkenschap, terecht. In Gouda roepen ze iedereen op om in het geel te komen, alsof wij zotte marionetten zijn, één oranje dag is meer dan genoeg. Zoef, zoef! en ze zijn uit zicht.…

stokoud scharen zich vandaag feestend om jou heen van klein tot groot dichtbij of verderaf staan zij even stil bij wie jij bent wat jij doet of laat tel de zegeningen voor en met anderen die jij hen betekent als een kind de sterren die hen ontelbaar weet wacht niet dromend over morgen na vandaag vier nu als wij vandaag het festijn…

Waarom is hier de hel en waart de dood rijkdom en armoede, slavernij en macht, ongelijke kansen, festijn van bloed en onmacht? Geworpen in het duistere met een einde als nood. Slechts een herinnering aan Herakleitos God kent goed noch slecht en is van iedere tegenstelling los.…

Waarom is hier de hel en waart de dood rijkdom en armoede, slavernij en macht, ongelijke kansen, festijn van bloed en onmacht? Geworpen in het duistere met een einde als nood. Slechts een herinnering aan Herakleitos God kent goed noch slecht en is van iedere tegenstelling los.…

Als mensen eens zouden beseffen hoe mooi bloemen zijn zo pril als liefde ontluikt in frisse voorjaarszonneweelde dan is iedere dag een nieuw begin, een fleurig festijn een ode aan de schoonheid die je altijd met mij deelde zie hoe ze pronken deftig en statig in het bedauwde gras glimlachend zichtbaar die vrolijke voorjaarsbloemen zo fris…

jaren komen nog Ervaring is met geen geld te koop Laat uw energie de vrije loop Want rimpels zijn slechts gezichtsbedrog Plan en doe vooral je eigen ding De lat moet echt niet naar omlaag Leef niet morgen, maar vandaag En breng straks deze dag in herinnering Hef het glas en laat de kurken knallen Smul van je verjaardagstaart Dit groot festijn…

zonnestralen op haar zijn gericht Zichtbaar genietend van het gedans Ondergaat zij het spel en ziet zij haar kans Als een vlinder die fladdert van bloem tot bloem Neerstrijkt naast een bij, met zijn gezoem Gaat zij de vrijheid tegemoet Die verandering doet haar duidelijk goed Als ik die vlinder eens mocht zijn Wat zou ik verheugd proeven van dit festijn…

I Ik heb u lief, mizerie mensen, Die geen genoden werdt Van 's levens blij festijn, Die te onverschillig zijt, om iemand kwaad te wensen Te bitter, om nog goed te zijn. Ge zijt een godslamp van de kerke, In wier karmijnen hert Wat olie wordt gedaan, Te luttel, om in vlammen op te vlerken, Te veel, om er van dood te gaan.…

zang en poëzie festijn met uitreiking der tulpen op mokums zoutkeetsplein dames diep in de magnolia heren van het klaproosblad in de olie op hun dichterspad terug weer in hun schulpen alleen ging schutter nummer één van Circus Variété Amour Fou goed voor gulden schot met clou ongericht zonder bij te vijlen liefde gaat publiek in pijlen…

Gelukkig startte het festijn erg vroeg. Begin september hoorde je hier al de eerste dreun, zo’n moordend helse knal. Van zulke bommen krijg je nooit genoeg! Ach, enkel watjes hielden hun hart vast bij onze jaarwisselingskanonnade; zij vreesden vuurwerkleed plus tonnen schade en urmden over grove overlast.…

met de maan naamloos omdat we zonder bezitten zand zijn in zandkorrels tellen schapen verdwijnen als wolven voor de zon die de maan beschijnt voor een gezellig praatje liefde ervaren in pure welzijn we blijven, we blijven wie we zijn geworden door haar organische orgasmen en mijn fragiele milieubewuste erupties in het zwijgtaal festijn…

lang wegen én wikken laat Imca ons een maand lang schrikken om het goede doel heeft ze JA gezegd met plakband worden plooien geslecht niet dat ze iets te verbergen heeft we zien allemaal wel hoe ze leeft ook Willeke Alberti is gevraagd ze wordt nog steeds door fans belaagd Willeke mag er best nog wel zijn maar haar zang is een groter festijn…

in mijn huis, tot die bijzondere morgen ik je met andere ogen bezag je werd 18 die dag je nam mijn juwelen en mijn liefhebbend hart brak het zorgeloos; vol pijn en onpeilbare smart zag ik je je kostbare jaren vergooien schaamteloos temidden van lichtekooien dronken van alle aandacht en vloeiende wijn je gebroken leven een en al goddeloos festijn…

de maand van nevel bracht jullie de liefde een zoon die als god is die bedwelmend als wijn proeft bij feest en festijn de derde loot aan de stam super leuk en spannend vraagt ook zo zijn zorg van papa niek net zo goed als van mama willemien de tranen op hun gezicht getuigen geluk en hoede opdat mika opgroeien zal tot een leuke jongeman…

Wij zijn, mijn lief, twee werelden zo ver uiteen als aarde en morgenster en zo tot eenheid omgedicht als twee profielen van een gezicht En samen zijn we van de kleine smarten tot in de zeldzame festijnen van ons beider leven wat valt er nog te geven?…

zon-zee-strand-gigant bedwelmt ons met mooie oorden, Laat ons los op menig vreemd land met paleizen en glooiende togen, Maar wie rust nastreeft kan gemakkelijk zonder het spenderen van een godsvermogen, Desondanks is het wonder bijzonder, Aan het strand, Zonder gedonder op een houten vlonder, Lichtjes verbrand, Zoete pijn wekt ons uit het valse festijn…

lichtjaren zo ver van elkaar, als polen op een oude planeet, een stap zo dichtbij, als het oude – en het nieuwe jaar, duidelijk gericht op twee profielen uit één gedicht, versmelting van parallelle gedachten, verschrompelt tot een doel van beider harten, drinkbaar uit de poel van klare wijn, een volmaakte afdronk, gisting van een gerijpt festijn…

Oude wijn van vreugd gekelderd, Die, mijn late lust en lied, Daaglijks op mijn tafel heldert In verkristallijnd verdriet - In het goud, dat 'k had gedreven Tot uw dronk aan jeugds festijn, Heb ik aan mijn mond geheven and're, zware, purpren wijn; Maar de lange, stille jaren Dat een god mij u onthield, zijt gij door bestendig klaren…

zinvols van ons leven of lieten wij onze dagen tevergeefs vergaan hebben wij ons aan Zijn geboden gehouden moeten wij ons niet schamen voor Zijn aanschijn hoe barmhartig zullen Zijn ogen ons aankijken en zeggen: voor Mij hoef je niet volmaakt te zijn door Zijn kruisdood liet Hij zijn liefde blijken opdat allen kunnen genieten van ‘n hemels festijn…

Nee, het is niet altijd gemakkelijk een mens te zijn soms roept het angst op soms doet het pijn Nee, het is niet altijd gemakkelijk een ander te doorgronden er zijn al zoveel mensen geweest die zichzelf niet eens verstonden Nee, het is ook niet gemakkelijk heel de tijd gelukkig te zijn de wereld is nu eenmaal niet altijd een festijn…

De flabiol zingt over het plein in dartele dansende grillige lijnen de babbelgeluiden van mensen verdwijnen: een tik op de trom en daar is het festijn. Het plein lijkt nog leeg in dit nieuwe begin met zitjes van mensen in franjes van kleuren. En rondom de leegte zijn klanken en geuren een kind loopt er waggelend rond, middenin.…

Hij zei: ' 't Wordt een hemels festijn' aan de ober, 'want wat ik bestel, is twee nectar en twee ambrozijn.' Hij kreeg echter nul op 't rekest en de hel barste los tussen beiden. Wat elk erin had, was de pest, maar ze werden het eens om te scheiden. Een wereld ging zo voor hem open. Z'n ex-vrouw deed niet meer zo nukkig.…

in het weerzien hameren gedachten als slagen op het aambeeld, roodgloeiend is het ijzer en toch vormt het zich als water in de positie van waar het moet zijn ach, deze zinnen beslagen het festijn van toen, allerlei gebeurtenissen tonen in mijn hart nog het pure broederschap dewelke wij ervoeren doch, het weerzien had geen “ statement…

mijn hart danst van verlangen in het ritme van onzekerheid het jaagt mijn warme bloed in al mijn verliefde cellen gedachte aan dit erotisch festijn vult de nachten met dromen droomt de nacht die gaat komen laadt mijn passie met hartstocht vage contouren van zilverdraad in een web gevangen geraakt glij ik langs de ragfijne banen naar de…

Op het hoogtepunt van dit festijn slaakte Sjeng de hartekreet: “Wat is het toch fijn een bokkenrijder te zijn.” “Oh, Kapitein, ” riep Sjeng in het boetekleed onder de galg op het Herzogenraths plein vlak voordat de strop dicht gleed, “het is echt niet fijn een bokkenrijder te zijn!’…

Dan kwam hij binnen, niet alleen, had een heel gevolg om zich heen, wat een festijn zou moeten zijn, werd een avond met haast een tik venijn. Doodsbenauwd zat ik onder de tafel, banger kon geen mens ooit zijn, van die vent daar met zijn mijter, staf en al die pieten om hem heen.…

ook zonder ramadan, ja óók zonder dit groots festijn proberen jullie goede mensen te zijn. suikerfeest, het duurt soms wel drie dagen lang maar het hoort erbij en is voor ons van belang. dans en eet en och ja, de baklava is weer mierzoet, maar zónder is een suikerfeest niet goed. tijd van bezinning is voorbij voor jou , voor mij.…

Dag op dag een maand na dit werelds afscheid, enorm festijn Mama en papa vertelden me: we hebben het hier zooo fijn. 'k Verloor hen even uit het oog- zwarte wolkenhemel - Om weer zo in-tevreden te beleven wat me werd beloofd.…