Sardana

De flabiol zingt over het plein
in dartele dansende grillige lijnen
de babbelgeluiden van mensen verdwijnen:
een tik op de trom en daar is het festijn.

Het plein lijkt nog leeg in dit nieuwe begin
met zitjes van mensen in franjes van kleuren.
En rondom de leegte zijn klanken en geuren
een kind loopt er waggelend rond, middenin.

En langzaam begint ook het volk te bewegen,
een tripje, een pasje, een lachende mond;
de cirkel-sardana draait wervelend rond
en leegte raakt vol met de dans als een zegen.

De felle partij die het koper blaast
gaat over in zachte en droevige vragen
van twee klarinetten, ze lijken te klagen
ik kijk naar de dansers en blijf maar verbaasd.

Want leegte wordt licht in een lucht zonder zorgen
een vredige, vrolijke dans op een plein.
Muziek en wat mensen, het leven is fijn:
sardana, een dans die je draagt tot de morgen.

Schrijver: Jan J. Arends, 23 mei 2005

janosjterra.es

sardana flabiol klarinetten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 1.026