Alle inzendingen over Genode OR Joris OR Miedema

daar in 't vreemde pakhuis waar het overmaats geluk de overhand gekregen had was ik genode bruiloftsgast de toekomst liet er zich zo vrolijk soepel aanzien dronk uit de overvolle bolle glazen zo zelfgenoegzaam als zij was maar tussen mijn twee oren zette zich een ongemakkelijkheid vast die zich verspreidde als 't klamme zweet daarna nog…

Waar het land uit zee ontsproot, waar men niet de ogen stoot maar tot verzien wordt genood; waar de wind nog vrijuit waait, wasgoed aan de lijnen zwaait, zonlicht blauwe broeken aait; waar men ruimtelijk geniet, 't platste platteland beziet, 't allerhollandste gebied; waar nog menig monument als historisch element spreekt van vroeger…

Als een kind reisden we rond langs wilde bossen om te dwalen in de duimelotverhalen die verkleefden aan het hout Waar het stout ons niets kon schelen voor de takken die wij braken en de draken die wij staken met Sint Joris en de schout Nee - nog even zou de zon het zoete smelten ons besparen ook al jokten we de jaren voor ons uit - we…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Hij had een vrome moeder en heette Joris de Heus, Het bloed sloeg door zijn lichaam als het bloed van een watergeus. Hij zat vijf weken gevangen in een cel aan het Haagse Veer Bij luchten, iedere morgen, liep hij met mij op en neer. Wij zagen naar de wolken die kwamen van over Westmaas.…

grotere mobiliteit van het aanbod meer aansluiting op de regio Vondel deed nu het westen Slauerhoff het noorden Roemer Visscher het oosten Guido Gezelle het zuiden vrij invliegbare gastdichters waren Bredero Elsschot Kloos Luyken Paaltjens Klikspaan Poot Couperus Bralleput Potgieter Cats Vosmaer Tollens Bijns Maerlant weer niet genood…

Als we de steen mogen geloven Dan rust jij, Wim, vier lentes net, Hier haast een halve eeuw al met Je broertje Joris, dat van boven Boem! op je buikje werd geschoven Als veel te groot verjaarspakket - Geen toetertje deed rettettet, Geen wimpeltje werd rondgewoven.…

Een klinkerwerker uit Sint-Joris-Weert was het spellen ooit verleerd Hij was thuis niet te verstaan wat een gevolg was van zijn baan. Daag’lijks in de weer met klinkers, kwam hij ’s avonds doodmoe thuis. Sprak nog slechts in medeklinkers: nam zijn werk niet mee naar huis.…

Hij barstte van de commissariaten en werd genood bij vele plechtigheden. Door hem werd vaak een lintje doorgesneden. Hij mocht per fles een schip te water laten. Het leven was hem uiterst welgezind, want aan decorum was-ie zeer gehecht. Hoe vaak had hij een eerste steen gelegd? Hoevele malen ging-ie door het lint?…

heden, ben ik genood de toren van uitzicht te beklimmen reis met koffers vol vragen en gedachten naar de Vlakte van Inzicht teneinde de wijsheid te zien, te beminnen ik bestijg duizend treden elk bekleed met een zinderende spreuk doch boven, geheel buiten adem aangekomen stel ik de fundamentele vraag is zoeken naar de Heilige…

lenen Vandaag heeft hij iets, een bloedknikker Volgens hem is het echt bloed maar niet van mensen De knikker rolt in zijn hand Het is zwaar bloed, zegt hij je weet wel, net als zwaar water Er bestaan gemuteerde dieren die beter overleven met zwaar bloed In Nagasaki We willen tegen hem spelen Hij aarzelt, Joris…

App Thuisbezorgd was uren onbereikbaar Moet ik vanavond op een houtje bijten Waaraan heb ik dat ongemak te wijten Wie maakt er zo laat nog mijn potje klaar Daar komt mijn vrouw aan met een bord vol eten Mijn “thuisbezorgd”...hoe kon ik dat vergeten…

Bijl valt Hoofd ziet komen Te traag dit om te weten wat er om in gaat Het schijnt dat je doorgilt en doordenkt Even als je al los bent Omdat het denken een vertraging heeft -------------------------------------------- Uit: de Poeziekrant nr 3, 2004.…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

Onder de mat na de voordeur legt hij het luik naar de kruipruimte op zijn plaats De vloer dreunt boven mijn hoofd Ik volg zijn voetstappen naar het gat dat zij geboord heeft Langs de plint is slordig Tussen tuner en speaker moet snoer onzichtbaar zijn Het zand is nat en koud Mijn hand plet een zwam Ik vang rag vol verpopte spinnen…

Verlamd is mijn lichaam, bij het nemen van de eerste teug. Mijn angst maakt een sprong, bij het weerzien van mijn vreugde. Deinend op het genot, van extase drijft mijn hart. Op de woeste zee van gedachten, dans ik alleen een duet.…

Met lego speel ik op schaal het ongeval een paar keer na Grote atomen gunnen het slachtoffer een zwakke zwaartekracht Zelfs in de ambulance lacht ze onuitwisbaar ----------------------------- uit: 'Grote atomen', 2001.…

Zottige koppe Slaan kupige vlotte Een holderlin volderin Mottige mokkel Gaat klungelig lummelig Op leuterkoek slungelig Kriebelorig balorig Recht op en neer Stroeiwoeiend speuls Met danseke sjanseke Ganzeke zwanzeke Friemele manseke Lanzeke speer Met zottige totteke Kom lotte totte mij Jan Joris vlot in mij Totte mij zotte…

I Ik heb u lief, mizerie mensen, Die geen genoden werdt Van 's levens blij festijn, Die te onverschillig zijt, om iemand kwaad te wensen Te bitter, om nog goed te zijn. Ge zijt een godslamp van de kerke, In wier karmijnen hert Wat olie wordt gedaan, Te luttel, om in vlammen op te vlerken, Te veel, om er van dood te gaan.…

bomaanslagen in bezet gebied steekpartij bij ruzie om nepwiet zondvloed van Atjeh tot Madras familiedrama in grote havenstad haat exploderend in Palestina aids slachtoffers in zwart Afrika KERST is…… gelukzaligheid pseudosolidariteit tranen met tuiten kerstboomkluiten consument op drift honger in de lift scherp contrast God (on)genode…

Kan op haar worden geboden in een ’huis clos’ waar de genooden rijk zijn en verflenst? Ik dacht dat ik voor haar op tafel een mooi blauw boekje had geschilderd met wijze spreuken tegen pijn. Ik zie nu dat het even goed een bankbiljet zou kunnen zijn.…

heb ik u genood? 'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd, wens nu dat rust mijn lijf wat laaft, hoe stoort gij mij zo snood? 'Gij hebt mij niet genodigd niet maar ik heb u iets te zeggen, iet, hoor 't aan, speel niet zo groot!…

‘Eerst schieten we geen deuk in ‘t pakkie boter Zodat ze denken: ‘ Wat zijn die van plan?’ dan Stefanie naar voren als het kan Je bent nu eenmaal vele koppen groter ..en nu de geniale meesterzet: Je kopt de bal al springend in ’t net’…

dan weet je ook heel goed dat hij nooit op tijd eens klaar is en ook nooit iets echt goed doet Hij is de allerslimste niet je moet iets steeds opnieuw uitleggen dat doet zijn moeder veel verdriet ze moet hem alles 10 keer zeggen Vader Joris Dromedaris gebruikt zijn hersens heel erg goed die is politiecommissaris en weet wel hoe je denken…

voor dag en dauw gaat dan d’n malle vent vorig najaar als vrijer in bijslaap thuis genood vandaag traant zij tere treurnis bij 't avondrood hij ging - zij werd nimmer uit zijn hart verwend blad’ren vallen bruin vaal van hunne takken op straat de mens kijkt naar donk’re luchten weg van den dromer wie ziet hem zuchten tergend traag zwaar…

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genoden aan rijke taaflen!…

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genoden aan rijke taaflen!…

swingend in dicht het exploot alwaar ik in zinnen werd genood voor algemeen dringend overleg in de jaarbeurshal van utreg we kwamen met drie duizend voor besluiten ver en breed in reik de kwaliteit moest groot dichterlijk met hertog jan verdicht bruisend men agendeerde als kwestie: “rij” in gebruik te vlak te plat te veel lijn in dispuut…

worden driftig speel ik door hun hete adem strijkt langs de weerloze toetsen van mijn ziel keurig opgelijnd in zwart en wit zie ik ze verschrompelen fis, bes en gis lossen op dan is daar het witte paard ze draagt me onstuimig voort rennend lip schuimend voor mij sneller dan de doorwoelde denksels naderen we de draken verstoord loerend Joris…

Gij legde mij neder, nooit kan ik dit beeld herdragen, Ik was de genode maar de dodende gast. En nu, later, mannelijk word ik u vreemd.…