589 resultaten.
Dichterspijn
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 165 Dichten doet soms pijn
als wij, zoals nu,
zolang gescheiden zijn.…
Ontsnappen
gedicht
3.4 met 135 stemmen 35.072 In de kunstkooi,
in de kooi van het weten:
Sta op, grijp de tralies,
haal de diepste adem en
scheur je hart uiteen.…
Als ik in mijn kooi zit
hartenkreet
2.7 met 14 stemmen 1.738 De tralies zijn er altijd
tussen hen en mij
ik voel mij ongelukkig
waarom ben ik niet vrij?
Al was het maar een uurtje
dat ik mijn vrijheid kreeg
dan voelde mijn leven beter
en niet zo erg leeg.…
Als ik in mijn kooi zit
hartenkreet
1.5 met 2 stemmen 724 De tralies zijn er altijd
tussen hen en mij
ik voel mij ongelukkig
waarom ben ik niet vrij?
Al was het maar een uurtje
dat ik mijn vrijheid kreeg
dan voelde mijn leven beter
en niet zo erg leeg.…
Als ik in mijn kooitje zit
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 947 De tralies zijn er altijd
tussen hen en mij
ik voel mij ongelukkig
waarom ben ik niet vrij?
Al was het maar een uurtje
dat ik mijn vrijheid kreeg
dan voelden mijn leven beter
en niet zo erg leeg.…
Seksbelasting
snelsonnet
2.9 met 14 stemmen 1.120 De overheid wil zich nog meer bemoeien
Met ruziënde paren die gaan scheiden
Maar kan de staat niet beter begeleiden
Vóórdat er ergens weer een kind gaat groeien?
Eerst een vergunning kopen voor het zaad
En dan pas seks, ons land stelt hier een daad!…
Stormen
netgedicht
4.4 met 15 stemmen 693 Een hand bewoog tot schreeuwen
de tralies van de schorre lucht
het golfde over meeuwen.
Over leven over de wind
die koppen telde en de nacht die
plotsklaps langs haar vele monden snelde.…
Gevangenisgedicht 1
netgedicht
2.7 met 6 stemmen 497 Als ik de zon zie schijnen
door mijn tralies heen
en ik denk dan aan God daarbij
dan ben ik niet alleen.
We zijn dan met zij tweeën
heel dicht bij elkaar
dat is voor mij dan mijn manier
waar op ik God ervaar.
Al is hij dan niet zichtbaar
hem voelen doe ik wel
hier in deze eenzaamheid
van mijn kille cel.…
zwijgrecht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 er was ruimte tussen tralies
een vogel in opengesperde lucht
ook waren er geduldige woorden op vezelrijk papier
enige betekenis was er niet
er was ook niets nodig, alleen een geest
die buiten zijn schedel treedt
alleen adem die verhuist, een ongetemde droom
meer viel er niet te zeggen…
Alle hoop in eclips
netgedicht
3.6 met 11 stemmen 598 Bleek licht,
aanschouwer van de pijn,
vallend tot aan het oog
dat opkijkt
naar de tralies van zijn onvermogen.
Bleek licht,
omgeven door het donkerste zwart,
dat de geest van een gevallene bloedt
en haar mistige ziel laat dolen
op de gronden waar het haar leed heeft genoten.…
Alleen
netgedicht
3.6 met 13 stemmen 1.498 1 voor-, 1 hoofd- 1 nagerecht
één vork, één mes, één lepel en
ik heb ze op een rij gelegd
Het bord. De man die ervan eet
Alleen. Geen tweede in zijn soort
De stilte rekt en duurt nog voort
Ik heb mijzelf nog niets gezegd
Geen vrouwenhand, alleen de man.
Aan tafel klinkt geen tweegesprek
Niet eens een pril begin ervan…
De Moeder Het meisje
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 4.324 We zijn gescheiden.…
Weg
hartenkreet
3.6 met 8 stemmen 989 Weg, gewoon verdwenen.
Alles achter gelaten, jij nam de benen.
Laf, dat vind ik er van.
Ons leven overhoop, zeker voor je kroost.
Maar we zijn er niet aan onderdoor gegaan,
We zijn er weer boven op, vergeven je besluit.
Terug naar je vaderland, je wou weer naar huis.
Nu heb je niet gevonden wat je zocht,…
Afvallige
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 278 Ik laat je in de steek, want ik
verwacht, dat ik gescheiden afval.'…
Laat me met rust...
hartenkreet
3.7 met 7 stemmen 1.754 13 jaar
13 jaar liefde, geluk, vertrouwen en vooral veiligheid
Laat me met rust..
In een dag weg
Nu komen de jaren van pijn, onzekerheid en angst
Laat me nu met rust..
Hou op met schoppen
Zie nu eens je fout in
Laat me nu maar met rust..
Alleen maar bezig met geld
Zie dan in dat het voor hun is en niet voor mij
Laat mij met rust..…
In memoriam
poëzie
3.7 met 7 stemmen 1.602 Maar God zal samen wakker maken,
die Hij gescheiden tot zich riep.…
Omschakeling
netgedicht
3.9 met 29 stemmen 584 voor even toch die mond hervonden
en de warmte was weer daar
wij blijken nog innig verbonden
al verblijven we niet bij elkaar
jij bent een nieuw bestaan begonnen
en op afstand kijk ik mee
wij hebben aan ruimte gewonnen
want we leven nu verder als twee
gemis was slechts een donker denken
en de knop is omgezet
je gaf wat je mij had te schenken…
Illusie en belevenis
netgedicht
1.6 met 10 stemmen 701 Honderden gebeurtenissen van
dezelfde aard, waarvan de herinnering
een gevoel is, een illusie bijna
De dochter, die haar gescheiden vader
ontmoet. Het haar al zo ver over de
ogen heeft laten groeien, dat het
verdriet maar enkele seconden lang is
om daarna ze uit haar gezicht te zwaaien.…
Schisma*
netgedicht
4.3 met 11 stemmen 2.335 Gescheiden leiden wij een eigen leven,
verbeelden we althans. Een stoelendans
onthoudt de ruimte, opgevuld bij kans
met leegte. Niets blijft over van het streven
de twist te breken. In de lucht de lans
die ongebroken tastbaar voort blijft zweven;
op de grond zwaarden, die met angst en beven
inslaan op parels van mijn rozenkrans.…
Parasolde lunch
netgedicht
3.7 met 10 stemmen 496 ik at schaduw
toen jij zon en zee
koos als ontbijt
gegarneerd met stilte
de lege stoelen
kaatsten eenzaamheid
parasolde lunch
temidden van de
zonverbrande lijven
nam drankjes die
de hitte en wat kou
toch niet konden verdrijven
donkerde jouw tafel
met de zomerzotheid van
je aangeschoten vrienden
ik had het wel gehad
eindigde…
onzichtbaar vrij
netgedicht
4.8 met 8 stemmen 2.025 ook zij moet de was buiten hangen
te drogen, als elk ander
maar wel met stoffen tralies
voor ogen, van top tot teen
omhuld in vrijheid
en dat zal haar gade nimmer slaan
ze draagt haar sexy lingeriesetje
alleen maar tijdens haar maandelijkse feestje
verborgen vrijheid is hem niet aangedaan…
Vogels in mijn hoofd
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 164 Er wonen vogels
In mijn hoofd,
Ontelbaar veel -
Allemaal, een voor een,
Gekooid achter tralies
Van onnuttige gedachten
En voorbije toekomstdromen -
Hunkeren doe ik ernaar
Ze los te laten en
Ze vrij door het
Luchtruim te laten vliegen
Om mij op weg te helpen
Naar mijn voorgoed
Herwonnen vrijheid…
tussen leven en dood
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 186 ze stopte het verdriet
dat onmeetbaar was
niet in een doosje
het kon daar
niet ademen
versteend zou het
stikken van ellende
verdriet moest leven
hij kooide het leed
als het dier dat hij
temmen moest
het gromde sprong
tegen de tralies op
razend vond het geen
weg naar buiten
verdriet moest dood…
Met stilte als publiek
netgedicht
2.9 met 7 stemmen 270 zag je vingers
van mijn handen glijden
als tonen uit een melodie
zinnen braken
woorden stokten
in het lied zonder muziek
weer gescheiden wegen
in de zaal van leven
met stilte als publiek…
Gezinshereniging
snelsonnet
4.8 met 4 stemmen 153 Families, door de oorlog wreed gescheiden,
zet de partij zich daar speciaal voor in?
Gaan zij gezinshereniging bespoedigen?
Integendeel, hier gaan ze het ontmoedigen.…
mensonterend
hartenkreet
2.8 met 4 stemmen 475 tralies verbogen,
de haat ontketend,
het beest is los
losgeslagen in vrijheid
houdt het de wereld
in vrees gevangen
onschuld zoekt handen
waar, steeds vaker,
klauwen worden uitgestrekt
pandorabel memorabel,
deksels, Pandora onafgedekt,
het kwaad is uitgelekt…
Opgesloten
hartenkreet
2.8 met 5 stemmen 807 Als ik door de tralies
van mijn kooitje tuur
dan wil ik even vrij zijn
zelfs voor korte duur.
Een lekker stukkie vliegen
met anderen om mij heen
er even tussen uit zijn
heel even niet alleen.
Maar dit zal nooit gebeuren
ze laten mij niet gaan
daarom bestaat mijn leventje
uit op mijn stok te staan.…
Duivelskind
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 600 In de verte klinkt gelach
geschreeuw van ruzie
geluiden van de nacht
zij telt tralies en stenen
voelt de scherpe pijn
van haar geseling die dag
waar blijft toch de tijd
die zij met haar haren verloor
in oneerlijke strijd
slechts een kind
klein, mager
onbemind…
Verschroeide ziel
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 215 mijn vrouw zijn luistert
naar de verschroeide ziel
stilt tranen die inwendig schreien
en voedsel zijn voor het innerlijke in mij
ik laat los zo lang opgesloten
gekluisterd aan de tralies van mijn zijn
aangekomen op het punt van het verteren
pluk ik nieuwe vruchten die verlangend blozen
en zich nestelen in mijn opgekuiste ziel…
tot leven lezen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 51 een deur opent zich
in funeaire tijden
ik blaas nieuw leven
in mijn oude huid
draag ik fabels en feiten
en tralies tegelijk
nu ik amper weet
opent stilte de ramen
naar een verre blik
ik open boeken
die aan de wereld knagen
zelfs aan mijn gelijk…