Alle inzendingen over Gestold verlangen

Nachtelik vliegen vogels van de wilde wingerd weg Schrikbeladen klapperen vlerken dof in deemstering Knakgeluid van takken veelvuldig kort ontsluieren vlerken éen ogenblik niet-herkenbare ruimten de ruimte is van knakkende vlerken vol Plotseling zijn vogels schrikgeschud ons tot-dingen-gestolde Angst…

Gestolde tijd noem jij het moment waarin alles samenkomt waarop te lang al is gewacht, waarin al wat beweegt tot stilstand komt - Maar tijd stolt niet, Loopt als duinzand tussen mijn vingers door, Een zandloper die nooit ophoudt met lopen, die ontelbare korrels laat voortbewegen op de golven van de altijd aanrollende tijd…

ogen zien wat handen ooit tekort hebben gedaan voel met vingers waar het bloed in warmte is gestold los de greep voordat er ooit geboeid werd vastgehouden pijn verdeelt het feest is al geweest, te weinig voor het leven nu glimlach voor je later hemelt harder slaat het hart, roder en apart…

Als jij in mij baadt als je in mijn wateren waadt; vergeet dan niet dat ik je niet laat verdrinken je bij mij niet vergaat ik jou níet zinken laat, maar ik breng je op het droge vergeet dat niet... áls jij in mij waadt! Je zult opnieuw leren ademen, drinken en leven enkel dan wanneer ik jou laat gaan, bestaan als we samengaan, in…

De pijn en negatieve kijk zijn er, om jouw kracht te meten aan de werkelijkheid de pijn en uitdaging daarvan zijn er ook om vreugde en rust te vinden en waarderen juist als je dacht, dat ze er niet waren komen ze om de hoek kijken, wanneer de vlam tot kalmte kan bedaren.…

Mijn poes vouwt zich in de kleine doos, ogen dicht – van welbehagen.…

Verlangen is een vogel die mij vaak openrijt, Ik zie een wensput aan de einder maar ben al veel te lang mijn zilverlingen kwijt.…

laat me niet dromen over ontspoorde letters als het bloed niet sterven wil doorheen al mijn zinnen want onbespreekbaar wacht ik op vleugels en armen vol rood gestold licht omring me niet met dichtbije nachten die het sterven verbergen in het opwaaiend stof want in het schreien en voorbij gaan vallen de letters in mijn…

Zwemmend in gestolde tijd zoeken wij de virtuoos voorbij innerlijke strijd bolwerk van de bolleboos kruipend als een bedelkind bevangen door de kilte spinnen wij het labyrint van de immense stilte hangend aan een zijden draad vangen wij de laatste bloei in het licht van dageraad dobbert onze reddingsboei.…

het gezin vastgelegd in een momentopname op een zwart-wit familieportret uitverkoren voor een gelijmde plek in het album elk kind wrikt zich los van het gestolde gezin met open ogen kunnen ze elkaar niet vinden in het licht noch in tijd noch in ruimte acht werkelijkheden evenveel waarheden zoveel meer wijzen…

Ook de wilgen met hun fluwelen kronen staan straks weer als geheven vuisten aan de gestolde vaarten. En ik, nog loom en zoet van jonge wijn, dwaal straks tot op het bot geknot, met vertwijfeld witgetrokken knokkels, door de vallei waar nu nog onze rodondendrons bloeien. ------------------------------ uit: Tirade nr. 1, 1996.…

Prikkeldraad wachttorens grijze barakken staan somber in de lentezon ijzeren deuren ijzingwekkend de muren zijn gestolde angst Hier was de zon van het lichte tedere weten die aldoor straalt gedompeld in asgrauw Hier verkrampte het leven in het sterven tot een verstard gelaat Buiten rond de plek der gehangen bloeien…

leven in haar geest waar wij nooit zijn geweest waar zij de hoofdrol speelt en als regisseuse zelf alle touwtjes nog in handen heeft het is niet na gespeeld omdat het toneel maar een vloer heeft waarop de dromen worden uitgerold wijzer maakten haar woorden mij niet de verhalen hebben wel het ijzer gesmeed van heet naar gestold…

Bloem gemaakt van lastertong en gestold rundvet pas geurend bij het begin van de schemering. De honing diep verborgen Achter de te lang doorgegroeide bleke neusharen. De hoornaar daast. De klimmende hangt en steunt Op alles Wat dragen kan En niet hard wegloopt. Taaihouten spiralen Wirwar van karig hout.…

zij die al mijn leed verwoordde ligt voor mij op de tafel inktloos, leeggeschreven hoe vaak kneep ik vertwijfeld haar vertrouwde vorm tot reddingsboei door stormige tijden stuurloos het noorden onzichtbaar in dreigende nacht gaf zij weer regel richting aan mijn hand verwarde gedachten gestold in woorden afbakening brengt tot rust…

Mooi is muziek geluk vinden in een lied van je één twee drie hop - sa - sa - of we dansen de latijns - amerikaanse cha - cha - cha - met gestolde gedachten bevroren tranen scherven van stil verdriet dwalen door winterwouden in woordschalen vergaren poëzie vol hoop geurende bloesem…

Een pop ligt op straat, waar gestold bloed, de sinistere gevolgen zijn van die imbiciel, die gelukkig niet meer leeft. Een catastrofe.…

duifje van papier olijftak in de snavel wit en vleugellam in gestolde rust hoe komt zij ooit tot leven wanneer vliegt zij uit? hoeveel stilte past in vredesnaam herdenken noemen van je naam? kan vrede passen in twee minuten zwijgen stilgevallen tijd? is vrede een duif vleugellam op wit papier voor eeuwig in rust?…

Gestolde druppels nachtbrokaat hechten zich aan de morgenster die vaag ontwaakt uit mijlenver tussen de dauw en dageraad met pastellen floers omvlogen rijst zij vanuit een schemerzee gehuld in prisma negligé door paarlemoeren golf bewogen zelfs de zon lijkt glans verloren zich te schuilen in haar pracht als door een mysterieuze kracht…

De uren raken niet verder of meer, zoals roesten gaat, gestaag maar onzichtbaar door verblindende traagheid gestold staan de cipressen rond de rimpelloze vijver ze leest roerloos in de bladstilte van de verkoelende avond veraf dooft een licht ze sluit haar ogen om beter te zien en dan wanneer de totale onbeweeglijkheid poëzie is geworden…

blij Zo vrolijk, gans en vrij Als ik je zie ga ik weer leven Zou ze het me ooit vergeven Als ik je zie word ik wakker Echter van binnen word ik zwakker Als ik je zie komt er een lach op mijn gezicht En is al mijn aandacht op jou gericht Als ik je zie denk ik niet aan haar Waarom is dit toch zo zwaar Ik weet niet wat te doen Want oh wat verlang…

~~**~~ Ik lig op bed dromend over jou Naakt lig je naast mij ik zie een geweldige vrouw Je kijkt me aan met ogen van verlangen Ik kijk naar je ogen en zie deze gedachtengangen Lippen raken elkaar je smaakt naar zoet fruit Ik ruik de heerlijke geur van je zachte huid Ik kus je nek zachtjes, stevig en heel langzaam…

Zomaar niet gezoend alleen verliefd naar je gekeken het moment was iets te kort het gevoel dat bleef wel weken een niet gekregen kus blijft in een gedachte opgevangen nooit geweten dat ik naar iets niet gekregen zo kan terug verlangen…

Als zuchtende lippen samenkomen wordt de eerste kreun gesmoord. Een frustrerend handentekort belemmert het enige wat ik nu nog wil... voelen, vloeibaar worden, verdwijnen in een kleine dood. De zanderige tijd glipt, samen smelten we een glazen kunstwerk Om dan, als het broze verscherft in schittering, te verdwijnen in een kleine dood.…

Vaak maakt verlangen meer kapot dan ik had voorzien ontvang ik meer respons dan ik verdien verlang ik meer dan ik mocht wensen verleg ik telkens weer bekende grenzen door meer te zeggen dan te vragen meer te nemen dan ik kan verdragen jij was degene die mij doorzag en mij liet schutteren zonder ontzag ik zie nu eindelijk jouw…

Mijn lief, ik rook jouw geur weer vandaag, jouw adem droeg me mee een zweem van zacht verlangen hing even om me heen. Mijn lief, ik miste je weer niet vandaag, het lijkt alleen maar zo maak je geen zorgen lieveling, ik red het wel alleen.…

Wat toeft gij, die in 't eenzaam duister, Gelijk een engel voor mij zweeft! Wat toeft gij, die me bij een zacht gefluister Als mij bestemd verkondigd heeft! Ik reik, van zoete waan bedrogen, Mijne armen naar uw beeldtnis uit; Zij deinst terug; zij is vervlogen, En laat me alleen, der smart ten buit! Wat toeft gij, dat een vruchtloos…

verlang vandaag…

Als't hart verscheurt is van verlangen en pijn doorklieft 't gehele lijf en niets 't verlangen kan vervangen, begin dan maar met wat geschrijf. Vertrouw dan maar je hartenkreten aan het papier toe, want dat helpt... 't Verlangen op papier gevangen, is een optie, die het bloeden stelpt.…

Terwijl die mensen in hun nood nog steeds naar hun eigen dood verlangen.…