Alle inzendingen over Gisteren OR Herinneringen

Nu weer samen in dezelfde dag, Voel je alsof ik je gisteren zag.…

woonde ze nog aan de zuidwestkade vandaag vertrok het vlaggenschip naar het boeienoord, voor anker en met het kompas geloosd krijst de hemel het water blankgrijs relikwieën als tentoongestelde obelisken vertellen in deze manke tot zwakgemalen winter dat eens het verleden het nu trotseert met het antwoord van het heden waarom dán toch…

Het is voorbij we zijn het weer te boven Het is tenslotte maar 1 dag per jaar ‘N compliment, ‘n aai, een leuk gebaar Want je probeert je toch wat uit te sloven Dus die relatie loopt weer als een lier Nu lig je op de bank en roep je: ‘Bier!’…

gisteren nog staken haar staartjes als scheerkwastjes in de lucht konden haar kleine beentjes haar nauwelijks bijhouden gisteren nog grepen grijpgrage handjes gretig naar alle dingen liepen pientere oogjes op de zaken vooruit Gisteren nog er gaat geen dag voorbij....…

Nacht, zorg dat ik rusten mag in fluwelen dromen geurende bloesem van rozenbomen, dat ik niet ongeduldig wacht op volgende ochtend, dan is de dag zonder afscheid, niet afgemaakt: verloren tussen zovelen, ontwricht en gekraakt. Uitgebloeide rozen, verdwenen glimlach. Wie heeft hen geborgen, hun frisheid bewaakt, kleuren vrij van zorgen…

De twaalfde juli blijft steeds memorabel: Die kleine knaap zag voor het eerst het licht Élk flesje bracht een lach op zijn gezicht Dat maakte hem als kind reeds presentabel Met vlinderstrik werd hij geportretteerd Wat Driek dus nimmermeer heeft afgeleerd…

adem van de zee streelde het lichaam en de ziel je gaf je over met ontroering de euforie van geluksvervoering heelde door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdween de grens die ik verzon in eindeloosheid wenkte stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven daar aan de zee vloeide liefde tomeloos in een…

Mijn vulpen zoekt weifelend het wit glanzend papier Blauw lopen scheve letters van holle woorden, naar stotterende zinnen, zinloos, betekenisloos. Mijn zakdoek veegt driftig, troebele bril en natte ogen. Die het wazig schrift spiegelen, onbeduidend verloren naast, de afgeleefde kleurenfoto als vervallen momentopname. Wij, jij en ik,…

hij gaf me nog een handjevol morgen gisteren was al door zijn vingers gegleden lachte herinnering uit omfloerste ogen fluisterde traag welk feest is het vandaag met gebaar van begrijpen wist hij de echte wereld te ontwijken ik proefde angst hoorde onzekerheid nam hem bij de hand maar zijn hart raakte ik kwijt…

Benijden doe ik ze, die mensen die zich alles herinneren alsof iets gister is gebeurd. Als ik de krochten betreed waarin ik gedachten, gevoel, belevenissen heb verstopt zoek ik me een ongeluk, in mij is altijd alles kwijt, en verdwaalde op verloren sporen.…

.' We stonden even bij die boom en hij, hij keek heel lang herinnering, voor hem een droom die gisteren leek zijn gebeurd Ik keek naar zijn gezicht, hij haatte deze boom...…

Als ik terug kijk, de maanden, de weken, kan het zo onwerkelijk zijn, herinnering als was het gister, en nog even groot de pijn. Wat verbaasd , en soms verbitterd, de wereld die draait door, in een hoog en razend tempo, al is niets meer als ervoor.…

Voetstappen zoeken naar nieuwe sporen de oude van gisteren, zijn nog onderweg naar morgen. Op zoek naar een nieuwe bestemming om alles van het verleden achter te laten verder te gaan met de blik gericht naar de nieuwe toekomst waar alles dan alleen nog maar herinnering zal zijn.…

samen deelden wang op wang met de stilte van gisteren die vandaag duizelingwekkend stil is…

Wat over is is een bos herfstbloemen in een blauwe emaillen pot die vraagt naar heel veel water en herinnering aan mij.…

zacht zijn gedachten strelend fluweel langs pijn van je dagen verloren hoeveel zout in je tranen het stille verdriet geef jij als vertrouwen in handen verbergen willen we niet herinnering van gisteren is pijn van vandaag liefde is morgen we kussen de toekomst geluk met een glimlach nietwaar…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren naar het onvergetelijke leven voorbij de grens van het geluid vormen gedachten de beelden van de mensen en de emoties die mij de dagen kleur geven zo bront in mij de herinnering een brug naar de eeuwigheid die wat mij gisteren betekende aan de…

waarmaken laat van ieder die wij vandaag herdenken door even samen bij hen stil te staan waar wij morgen gisteren herinneren mogen wij daarom dus niet vergeten dat een eigen mening mogen hebben zonder een maatstaf van vooroordeel over dat wat wij liefhebben of geloven vandaag van ons de verbinding vraagt met open handen te reiken naar…

Een groot geluk kan alleen dan bestaan, wanneer ze met grote kracht aan liefde zal gaan.…

een oude foto in zwart wit verraste mij een ogenblik door tijd wat geel gekleurd de randen wat bruin besmeurd een lieve man in uniform klaar voor de grote storm een mooi plaatje totaal maar wel met een eigen verhaal gelukkig is dat al lang geleden de jaren van verplicht soldaatje spelen… wat hang je daar zo mooi in 't kader de verkleurde…

Herinneringen zijn als stenen, gebarsten en verweerd. Door onkruid overwoekerd. Vast verankerd, onverteerd. De tijd spreidde zijn mantel uit, van zacht en vochtig mos. Half bedolven in het zand, in een donker, duister bos. Ze liggen daar te wachten, op iemand die ze vindt. Lang vergeten zwijgende gedachten, in regen en in wind.…

Ik kan het me nog herinneren, als de dag van gisteren. Maar de waarheid is, het is allang voorbij. Ik leef door,want het leven gaat door. En jij zou niet anders van me willen. Ik lach weer, maar draag het verdriet met me mee. Het verdriet houdt me vast, omdat ik jou niet los kan laten. Ergens zal je op me wachten.…

Herinneren wat je gisteren achterliet en bewaarde tot bij het ontwaken Jij zult eraan wennen zoals aan een lichaam uitgeklapt landkaart wordt Zo kan je terugkijken voorstellen, bedenken hoe het verder gaat Woorden zijn kwijtgeraakt in alle talen waaruit een zwaar hoofd bestaat Er worden versjes gemaakt in de blauwe nacht, lichaam…

Vandaag belde je op omdat je wist hoe ongerust ik was en je vertelde dat je verlangde naar een verhaal, hoe onwaarachtig ook, als afleiding van wat gisteren nog bestond vandaag verdwenen was en morgen langzaam vergane herinnering.…

ik voel me zwaar beladen in het teken van de nacht je hebt me nu verlaten het wachten is volbracht het weten van gisteren de verwondering van vandaag voor verleden en toekomst de herinnering wordt vaag je bent me nu vergeten een leven lang voorbij er is te lang verweten de vrijheid is nabij mijn toekomst is onzeker mijn liefde is…

Er ook aan de langste tunnel ooit een einde komt met licht dit de laatste dagen en de laatste uren zijn van een jaar dat voor het einde zwicht, er plots wat zon verschijnt op een winterse dag en de kou doormidden snijdt, dat er altijd iets overblijft van gisteren en van toen om te bewaren in een schrijn van herinnering wanneer we straks…

Ik herinner het mij nog prachtig gemijmer opgetogen.. alsof het gisteren was, een dagje uit, mijn romantisch leven letterlijk bewogen, toen ik je jaren geleden tegenkwam, zag dat je ogen straalden.…

Had ik maar meer genoten Van eerdere dagen van de week Had ik maar meer gedaan Zodat vandaag iets minder leek Een mooie dag met veel zon Is nu helaas voorbij Nu moet ik weer naar school Ben nu dus niet meer vrij Vandaag denk ik aan morgen En morgen denk ik terug Aan de dagen zonder zorgen Die zijn helaas achter de rug…

Ik ken jou, klonk het naast haar terwijl voeten zich eindelijk weer thuis voelden keek ze verschrikt opzij donkere ogen glimlachten en in een flits zag zij een hel blauw zonnescherm en een ijsje met vier bolletjes en slagroom, ja slagroom ik meende jou ook te kennen sprak ze zacht, maar het ijsje smolt samen met de herinnering…

Waarom koos je nou vandaag precies vandáág om weg te gaan Waarom niet gisteren of eerder dan bijvoorbeeld toen ik nog niet wist van je bestaan…