Alle inzendingen over Het OR complex OR gestel

tegen de roest van de mensheid dat ons ijzeren gestel langzaam omvatte en dreigde te verminken borg jij jouw hart dat al bloedde uit duizend wonden voordat ik erachter stond je liet het doorsteken zodat ze het mijne niet zouden raken maar dat deden ze toch we schreeuwden en zongen samen terwijl we ze met uitdagende…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

verlichte tijden op ten strijde voor een ideaal geknecht gebroken maar nu omhoog verheven de macht aan allen begin en einde ik stem kies ja of nee of dit of dat zet in op die of die complex wordt simpel ik ben verlicht ik kies voor mij en jij voor jij zij voor zij en hij voor hij helaas blijft liggen wie voor wij…

De start was al complex, als nooit tevoren, Het nieuwe Kabinet op het bordes Weet boven zich het zwaard van Damocles, Tot tweemaal toe werd zelfs de eed gezworen. Dit alles kun je zien als dreigend omen: Als deze club maar door de kerst kan komen..…

Geen reacties bij het in elk opzicht geslaagde, m.i. toch alleszins chapeauwaardige (waar blijft het hoedje?) snelsonnet van Theo Danes van vandaag? Oké, dan maar gelijk er eentje door ondergetekende uitgeramd als netgedichtsnelsonnet ...gratis en voor niks... _______________________________ FLETSE OGEN Vandaag bestelde ik een iets…

met 35 jaar blijft Veltkamp ons verblijden na tegenslag in een slecht vorig seizoen wil onze bart liefst nog steeds hetzelfde doen in zijn sport "complex" zijn rondjes rijden bart velkamp blijft nog steeds naar de winst zoeken maar hij vergeet hem wel steeds te boeken…

lees de lijnen in mijn land vlakke vakken omrand door sloten telkens onderbroken door overlopen van sloopmoordenaars die het zwarte bont opknopen groen onder hun kont wegmaaien met concrete plannen demonstreren in drieledig grijs hoe goed het zal zijn te boeren in uw torenhoog complex met gelaagde vloeren…

vier moet splijten als kwartslacht van mijn liefdeslied Ik schenk, te krassen door de kraaien warme kassen waar wouden planten gelukkig wormen door mijn restanten een tierig bos, dus laat maar maaien Slink, stink, rot mij onherkenbaar zwam en schimmel, kom bot welen mij kan het niet langer schelen Dan is het over en ook klaar kan mijn gestel…

doorwaait ijzige wind het grijzend haar onstuimig zelfverzekerd stuwt zijn ijzeren wil als in jonger jaren zijn benen in vooruit zijn passen verend vreten het asfalt tegelijk met meters het einder dichterbij met bonkende hartenklop rennen zich zijn spieren langs ruiend het applaus naar het lint van glorie voor het verlangend gestel…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

bij ons thuis aan de fluwelen burgwal heerst de huismijt vooral rond de matras waart zij en masse baart echte schijt voor prikkelbaarheid men kan de kont niet keren of er is voeling met haar fijne deeltjes gehoest geproest in slaap gesoest ze blijft komen tot in noeste dromen vluchten kan zeer wel met een sterk gestel slaapt…

Tegenstrijdigheden vertrouwd in mijn gestel... Mijn liefde zal overeindstaan…in de hemel of in hel.…

Tegenstrijdigheden vertrouwd in mijn gestel... Mijn liefde zal overeindstaan…in de hemel of in hel.…

Ik ga mezelf nu verbergen in de duisternis, want de dagen slopen mijn gestel, maken mijn identiteit kapot en ruïneren mijn spirit. Ik heb mijn engelenvleugels om jouw ellende heengeslagen, maar je wil me liever doden. Dat bedoel ik nou. Waarom geef je me niet de liefde, die mij toekomt?…

Laat als een warme gids zijn sporen na, het aantal klachten komen uit de complexe feestzalen.…

in een stille stille ruimte diep in de gedachte voelt het anders aan waarom is het tweeluikig bij het voelen van emoties en het uitdrukkend zeggen hoe kunnen gedachte en emoties zo complex en toch zo verscheiden zijn zo hartstochtelijk blijven zoeken naar de juiste wegen is de kruising tot emotie en gedachte, want passie en verlanging…

Schreeuwend van het dak voor het herstel van blazoenen die tekens hebben gegeven aan contact tot harmonie na humane opkomst goed behoevende slag hongeren binnen een klakkeloos opleverend bestel als gestel een wezen warmbloedig de tegels die oplichten voetenwerk de intentie symboliserend teruggetrokken rioolras dichterbij reiner en duidelijker…

Het geweten huist in je lichaam, Zeggen zij die het kunnen weten - Dostojevski, kenner bij uitstek, Schrijft het toe aan de complexheid Van de mens - hij zegt dat het geweten Onlosmakelijk met diens lichaam Verbonden is - gisteren gedroeg ik Me onheus tegen mijn lief, vandaag Begint mijn geweten te knagen En zal ik dagenlang de pijn…

Je laat me mijmeren hunkeren en dromen leunend op je gestel liefde tot je komen. In een grenzeloze vrijheid dat je biedt overzie ik het leven schrijf ik mijn lied. In jou vliegen mijn vogels naar verre de traan ziet het licht de nacht raakt de sterren.…

Bij arme onderwijzers en onderwijzeressen, meesters en bovenmeesters, juffen en directeuren, rectoren, rectrices en directrices, de meeste te laag ingeschaald en sowieso onderbetaald, ruist het bevrijdende woord na de (eind-)examenperikelen als een lokroep door hun aan burnouts bijna bezweken gestel...Vakantie!…

Als ik me alleen voel soms zelfs een beetje leeg niet weet wat en hoe dan zet ik klassieke muziek op met name choristische werken dan gaan we samen werken samen als goede vrienden waar nog steeds iets of wat nieuws aan te ontdekken valt in de melodie, de tekst, het ritme met een visa versa werking op mijn lichaam, mijn geest, mijn zijn…

Het landschap is een treurig aquarel Uit schoorsteenpijpen vluchten vreemde kleuren Die ongenood het zwarte zwerk besmeuren De dood heeft hier een ijzeren gestel Signalen van de schepen klinken schel De lucht is zwanger van ontstegen geuren Er valt geen dierlijk leven te bespeuren Dit is het voorgeborchte van de hel De duivel kon geen beter…

Niets is zo complex of het is terug te projecteren tot een dimensieloos punt de oorsprong van een volmaakt bestaan ‘ik’ als middelpunt van de cirkel ik knoei wat met de straal stel deze op één en meander langs een sinusvormige lijn door een kunde die uiterst rechtlijnig raakt aan mijn ziel sos-castoa overbrugt mijn onbegrip…

Jarenlang vertrouw je erop Je ziet bescherming, liefde en vertrouwen Maar dan kijk je iets verderop En je ziet dat je er niet op kan bouwen Achterbakse leugens en voortrekkerij Maar ook waarlijke trotsheid Maar niet bij mij, niet bij mij Ik blijf achter in eenzaamheid Ik ben te complex voor begrip Een daarom het buitenbeentje Het stemt…

veroordelingen gaan je eigen "ik" vernietigen wij moeten onze complexen tegelijkertijd uitbannen elkaar vinden in een verstrengeling van harmonie, liefde, dankbaarheid, inzicht, tolerantie en vrijheid vloeiend samengaan onze toekomst tegemoet…

Ik breek sindsdien mijn hoofd over die breuk: ze is mij te complex ik breek de tanden op negatieve oplossingen als ik imaginaire varianten uitprobeer. Schuilt dan in dit gebreukel slechts een asymptoot, die nooit de kern raakt: een dode mus en on-macht in kwadraat?…

Die ander doet je even vergeten dat jij de baas bent van je gevoel Jij maakte tenslotte die ene persoon je allerbelangrijkste doel Bedenk je dat je óók gelukkig was voor die persoon verscheen in je leven En je zelf beslist hebt op dat moment je eigen lot uit handen te geven Nu is het moment weer aangekomen dat je grip moet krijgen op je gestel…

Als heuse, serieuze concurrent van 't mensenras, zo hogelijk geprezen, ontstaan uit veler denkexperiment op zoek naar het verklarend element der kosmos - harmonie van schijn en wezen, ben ik, kunstmatig evolutiewezen, als een deus ex machina verrezen - niet simpel maar complex intelligent.…

ik zag hun ogen zij trokken mij naar boven maar ik kon nog niets lachte wat bewoog spastisch armen en benen ik moest toch antwoord geven want het spelletje lokte meer en beter bewegen uit samen met horen en geluid zodat ook oog- hand coördinatie steeds beter op elkaar werd afgesteld we waren complex vooral zonder…

Fonetische karakters op Een stukje stof en een waaier Vertelden haar verhaal In een complexe geheime taal Een glimlach gebeiteld op haar gezicht Hij zag alleen haar vrolijke ogen Doch in haar hart daar broeide iets Een hart dat overliep van tranen Het diepste verdriet dat mogelijk was Kon zij nimmer uiten En schreef dat in haar vrouwentaal…