Alle inzendingen over Ijdelheid OR Zijn OR De mens

Wij zijn ijdele mensen, Verward in ijdele strijd - Wij rekenen met wensen En nooit met een werkelijkheid. Doch in elk eerlijk leven Komt toch een ogenblik, Waarin wij ons overgeven Aan ons eigen stille ik; Waarin wij de waarheid kennen En haar niet meer ontvliên - En zwijgende bekennen Wat wij nooit wilden zien.…

Ik zag thans een ijdele gans druk bezig met het toiletteren van haar witte veren.…

Pasen, Pasen, dwaze mannen dachten Hem in ‘t graf te spannen, met Pilatus' zegelmerk: Pasen, Pasen, ijdel werk, ijdel waken: God almachtig is verrezen, eigenkrachtig, Hallelujah, door de steen, eer de zonne in ‘t oosten scheen.…

Pasen, Pasen, dwaze mannen dachten Hem in 't graf te spannen, met Pilatus' zegelmerk: Paaschen, Paaschen, ijdel werk, ijdel waken: God almachtig is verrezen, eigenkrachtig, Hallelujah, dóór de steen, eer de zonne in 't Oosten scheen.…

‘k Zeg je, ‘t helpt geen barst, niks niemandal ijdele hoop is ‘t gebleken want spoelen met zeep, na een kernachtige kreet zorgt voor meer ellende dan we ooit weten! Net als met haat, jaloezie en nijd dus vergeet die handeling nou maar je haalt de narigheid niet uit de mens dat is gebleken en dus: zonneklaar!…

zijn dwaze jaloezie vraagt tijd en aandacht uit ijdel en ik heb een douche die heeft altijd dezelfde flow voor de vrede…

IJdel en droef was dit vervoerend blozen, Ons nu ontslapen zorgen nutteloos. En wie dit als zijn levenslust verkoos, Heeft niets dan wonden en verdriet gekozen.…

De drift vervliegt als een rukwind, Het genot blijft nauwelijks heugen, Wat wellust heet, is een leugen, De schoonheid een ijdel mom; De mens, die nergens geluk vindt, Raakt vermoeid en afgezworven; Naar liefden, voorlang gestorven, Gaan dan zijn wegen weerom.…

in opperste volmaaktheid ligt hij verwaand in 't nest bewondert hij zijn naaktheid en vindt zichzelf het best in opperste verrukking neemt hij zichzelf ter hand ziet zijn gelaatsuitdrukking in de spiegels aan de wand in opperste verbazing blijft bevrediging lang uit beseft hij zijn verdwazing als hij zijn ogen sluit? in opperste verwarring…

Ze droeg haar kleren als een brief met kaarsvet verzegeld wachtend op de lezer het oog dat haar maten raadt Ze pruilt in dure stoffen naadloos sluitend om de leest met opgeheven pink Zij toont wat getuite lippen niet lossen willen Ze waant zich heel wat het bont van de hermelijn als een cobra rond haar hals In haar hoed zit de…

Sinep is zijn goddelijke naam. Vergeleken met zijn grote baas, is hij maar een heel klein godje. Wanneer ik moe naar bed wil gaan, staat Sinep helemaal uitgerust op. Gaat soms exhibitionistisch staan! Ik wil echt van hem gaan scheiden. De maat is nu eindelijk vol! Wie denkt Sinep dat hij is? Een overgewaardeerd lulletje, wanneer ik mij…

Stel je eens levendig voor, dat je je ego verliest, en nooit meer terug kan vinden. Je zou dan werken als een organel, in een weefselcel. Je zou stromen als bloed, dat lichamen liefde geeft. Je zou dan zelf een lichaam zijn, dat verbonden is met al wat leeft. Je zou dan weer blij worden als een kind. Stel je eens levendig voor, dat je…

Liefde van de man gaat niet door de maag maar door een nauw kanaaltje Woord liefde ijdel gebruikt voor de band in 't huwelijk…

De rode draad van mijn leven, gesponnen maar nog niet geweven, raakte diep in de knoop, door de ijdele hoop ooit aan je lingerie te kleven.…

IJdelheid der ijdelheden: alles is ijdelheid. Vergankelijk de vergankelijkheid: alles vergaat vroeg of laat.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Die `t onuitspreeklijke niet leert verzwijgen, Verslingert tussen ijdel woordgekraam.…

slingers op vol talent wanneer u mijn ijdelheid bejubelt nog voor ik mij bezin want op dit literair toneel spendeer zelfs ik een halve cent (vrijwillige bijdragen zijn uiteraard welkom mits het vieren uitbundig gedeeld wordt)…

Gisteren een school beschoten, waardoor vijftien kinderen werden gedood en nog eens tweehonderd gewonden vielen O ja, nog een foto van mezelf met zeven afgehakte hoofden -waarvan ik sommige op een hek had gespiest- op twitter geplaatst. Eens even kijken: wat zal ik vandaag eens gaan doen?…

de dood is ijdel, ijdel in begrip maar ook in het laten lijden, de dood is als klevend rijp in een vroege lente of als de herfst die verlaten de stilte verkend in de weemoed van elk wezen dood zijn is roerloos trachten te blijven liggen, zelfs wanneer het licht zich placht te voortplanten door ogen die zich eeuwig hebben gesloten dood…

Is ze een grove, lage drift, Die de grote mens vernedert? Voor de wijsheid tegengift?…

Gebogen bomen, zij zwichten voor de ijdele tijd. Zij wachten geduldig af, samengepakt in het bos, fort van onaantastbaar dromen. Tussen gebogen bomen.…

onnoemelijk zijn de telgetallen waar de traptreden van de getallenladder steunpunt vinden maar vatbaar is de einder niet het uitroepteken bij elk flardje nieuwe zichtbaarheid is ijdel: mensenwerk…

Wie zich mens wil voelen, is van harte van een partij, die ons aller leven dient. Alle planten. Alle dieren. Alles inclusief. We worden levenskunstenaars. Vrienden en vriendinnen. Politici veranderen. In biofielen. Samen leden van één Partij, die ondernemend liberaal, sociaal betrokken en dus, zéér democratisch is.…

anderen neerkijkt achter dekmantels werkt niet voor rede vatbaar is of anders anders is Uit de hulzen van de kogels waarmee ze verdoofd zijn spint een automaat spoelen vol koperdraad voor het elektrische skelet van de wereld dat alles geleidt en feiten, wetenschap en schoonheid egaliseert tot menige woede ontploft Misschien is het ijdele…

meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te zijn wie ik ben zonder enig fingeren of zonder te menen…

Geen levend mens was daar, maar het geluid, Dat mij bedroog, scheen deze vrouw te wekken En in mijn angst bracht zij de woorden uit: ‘Sla geen geloof aan klanken, die u trekken, De waarheid is een vuur, geen ijdel woord, Wie waarheid spreekt, die draagt een schroeiwond voort’.…

Eigent zich toe maar tweedehands Nooit zal hij overstijgen, blijft aftands Kronkelt gevangen in zijn eigen meander Fier op zoveel intellect en inzet Roffelt hij zichzelf op de borst Lest in zucht naar aandacht zijn dorst Maar als vampier in mens te zijn belet…

De kleren van de keizer wegen niet wat zwaarder is mee; zijn niet wat 'm tot mens zijn bewegen en verhullen zijn zicht op een ander idee. De kleren van de keizer omhullen niet het menselijk naakt, noch het menselijk verlangen dat zelfs niet door zijn spiegelbeeld ontwaakt. IJdelheid sluit vele ogen.…

wel gaten is 't door heimwee dat ik schrei 't Zwak licht boven de horizon poogt ijdel het duister te breken 't Leidt mij naar, waar ik begon nu al achter mij gaat verbleken…