Alle inzendingen over Ik wil mijzelf zijn

het jaar nader bekeken met ogen van haast ging ik zó dikwijls aan mijzelf voorbij... morgen leer ik beter kijken…

het jaar nader bekeken met ogen van haast ging ik zó dikwijls aan mijzelf voorbij morgen leer ik beter kijken...…

Wat er was Houdt niet op Te bestaan in Mijn gedachten, Kan maar niet Zo ver komen Om het los te laten - Vannacht heb ik In mijn droom Vrede gesloten met mijzelf, En aanvaard dat wat was Niet meer aan te raken is, Want het was, het is geweest…

Ook bij het huwelijk Bingo, ik stapte opnieuw In de boot Antwoordde luid voor mijn Sologamieakte: Ja, ik bemin nu mijzelf Tot de dood…

Met langzame maar zekere tred raak ik meer en meer vervreemd van 'vrienden' kennissen maar vooral van mijzelf. Het is nu zelfs zo erg dat het mobieltje mijn vingerafdruk niet meer herkent.…

Het is zo druk in mijn hoofd Ik voel me ellendig en alleen Het is zo mijn patroon overal voor te zorgen en mezelf aan de kant te zetten En nu kan ik het niet meer Ik moet nu mijzelf bijstaan en er gewoon zijn…

ik kan mijzelf aan u niet onthouden soms schep ik een verduisterd einde opgaand in niets van al het zijnde een leegte bekroond met cum laude maar als ik dan zie hoe u zonder mij in barre koude moet leven pak ik het plankje met brie, smeer mij uit en door nederige liefde gedreven speel ik tevens op een valse kinderfluit ik amuseer…

de horizon voelt waar jij woont zoek de eigen weg schreeuwde ik naar mijzelf de wind viel de stilte stond op…

ben ik door mij en hem bemind op meer dan duizend duizendschonen na het kruisen van de degens en het vallen van de avond en het klaren van de regen heb ik mijzelf tot - ons - verleid mijn lief heeft mij een bed gespreid…

Eenzaam ben ik wie ik zoek als het geluk mij wijst waar het eenzame vuur mijn schaduw verbrandt en de dood mij vraagt of ik mijzelf weer een kans wil geven.…

Ik weet het: het mooiste zou zijn als ik onvindbaar was en altijd naar mijzelf bleef zoeken. Hoe interessant zou dat niet zijn! Maar ik ben zo vindbaar... zo voor het oprapen... doe het licht uit, struikel over mij! ------------------------------------- Uit: 'Gedichten 1977-1999'.…

Ik vergeef mijzelf door te zijn wie ik ben. Ik voel de ruimte voel me fijn met mijn fouten en mijn niet-weten met mijn liefde en mijn verlangen volg ik de stroom die me niet in het rad van de tijd wil vangen.…

ik zoek mijzelf met strakke lippen de handen sluiten steeds meer de vingers in behoef ook geen woorden meer uit mijn verbeelding te knippen ik bemin de dode zin…

Is er een woord typisch voor mij want zoals een acteur acteert zet ik in scene en filter gister was ik vandaag ben ik en morgen, wie weet de zuiverste versie van mijzelf…

Het verdriet is niet vergeten en de woorden doen nog steeds pijn, maar ze houden me niet langer tegen om mijzelf te zijn. Ik ben wie ik ben. Niet meer en niet minder. Ik leef, ik voel, ik geef, ik bedoel. Ik neem het heft in eigen handen. Ik word niet langer geleefd. Ik voel me nog steeds bang en onzeker maar … ik leef!…

Het is ontzettend moeilijk te verduren, omdat ze door mijzelf gemetseld zijn, gemetseld in de niet te tellen uren, de niet te tellen uren van de schijn. De muren van het ego, de verwachting, mijzelf toch anders voordoen dan ik ben, en eigenlijk een soort van zelfminachting.…

Zonder geluid in mijzelf gekeerd, zodat geen enkel mens mij weer bezeert.…

ik waan mij in een zin syllaben voor en na mijzelf ertussenin ik ben in alle woorden mirakels aaneengeregen wanneer woorden wonderen worden zullen zinnen zielen zien…

Woorden mogen geen woorden zijn Geen geur van herfstlicht smaak van blauwe rozen of klank van champagne Woorden mogen geen woorden zijn En toch schrijf ik Ik ben wat ik mijzelf toedicht…

van al wat mooi is, wens ik je het mooiste toe van al wat zacht is, wens ik je het zachtste toe van al wat lief is, wens ik je het liefste toe en jou wens ik mijzelf toe…

Ik kijk graag om mij heen en wil mijzelf graag zien als ik in de spiegel kijk en me dan niet verrijk met ik ben zoals ik ben.…

Zocht ik mijzelf Tussen Man en Vrouw, Of het Nieuwe Land Achter 't verre lint? Ik zocht Jou En in mijn buik Draag ik Ons Kind…

Hoe ik me voel, Vraag je, hoe het Met me gaat, Wel nu, als je Het per se weten wil: Honderden heb Ik vergeven Voor wat ze Mij misdeden, voor Het aangedane verdriet - Alleen mijzelf vergeven, Dat lukt nog niet…

Ik maak een buiging voor mijzelf uit angst en eigenwaan mijn hoofd raakt de grond dieper! deemoediger! verdwijnt in de grond lager! smadelijker!…

gegeven En ben daardoor een stukje van mezelf kwijt Ik lach, doe vrolijk en lijk gelukkig Maar ben in werkelijkheid buiten zinnen Ik wil mijzelf weer zijn, maar dat is onmogelijk Als je je zo eenzaam voelt diep van binnen…

Door het duister struin ik in de dieptes van mijn ziel om mijzelf te vinden in een altijd draaiend wiel één met oneindige verhalen hier is waarheid vergezocht en ik loop maar wat te dralen op mijn eeuwigdurende tocht…

Nu Wallage alom wordt nagewezen Daar hij uit een rapportje heeft geput Dat algemeen bestempeld is als flut Is bij mijzelf wel deze vraag gerezen: Ons landje is vergeven van rapporten. Zou daaraan dan ook niet van alles schorten?…

Seksueel misbruik HIV Vreselijke termen Wie zal de kinderen beschermen Tegen het kindergraf En als luik De TV En weer die termen Om mijzelf te beschermen Wend ik mijn ogen af…

dus als ik nou niet wacht en iets ga doen met mezelf verandert er vast wel iets, in mijzelf!…

Bijna thuis Sleutels in slagorde Toch gewoon Hoe vreemd Voorbij gegaan Als een visite Aan mijzelf Met de wetenschap Van mijn absentie - Later Een hernieuwde poging Wellicht Ontvang ik mij…