Alle inzendingen over JAARGETIJDE OR AFWACHTEN OR BERUSTEN

Laat mij dwalen in het warme licht waar gefluister is in bossen vol en oud. Daar wordt geschouwd vanuit schaduwen, vanuit verscholen plaatsen, waar oudheid duurt in ritmes die zijn verstomd. Wieg mij op tonen die vertroosten en laat me gaan waar geen harde paden zijn, maar paddenstoelen huizen en gevallen bladeren fluisteren in natte aarde…

o Gij die wij beminden eens, wij groeten u, vol droef geweens, en staan rondom uw graf te gaar, op 't ende van uw stervensjaar. Waar zijt gij? Sterke en kloeke, en al, waar zijt gij, ach, te groot getal van vrienden, gij, die dacht misschien: 'k Zal menig uwer sterven zien! Aleer gij iemand sterven zaagt, was 't gij die eerst…

nu nog schaduw in de tuin tien zonnebloemen blinken zwaar de kat strijkt en vogels zoeken naar een enkel evenwicht perzikkruid verzoekt een wilde bij om toch ook een vlinder toe te staan in haar gaan ging zomer mee ze stierf aan armoe en het vallen van de nacht ik heb gewacht, geschreeuwd, gebeden maar het heden biedt niets meer…

Het is weer herfst geworden. De wind waait gele bladeren, uit herfstgeworden bomen. Vermoeide takken breken af. Een gure storm steekt op, en blaast hersenspinsels uit mijn oude kop. Versleten gedachten zijn het, die ik niet meer nodig heb. De lente staat alweer klaar, in winterharde knoppen. Wilskrachtig veer ik op, de zomer tegemoet…

Bruin dwarrelt het ooit zo groene leven langs me heen. Het dekt de wortels die het in vervlogen tijden samenbracht en sterft er nu, alleen Ik loop langs afgesleten paden, enigszins verblind door de schoonheid van het zonlicht, dat traag door kaalgeslagen takken een nieuw, verloren, evenwicht hervindt. Het is de wind die hier als bruid…

De dagen sleepten zich voort, op weg naar weken en maanden van gemis, seizoenen wisselenden. De pijn om het verlies vervaagt, maar niet de herinnering aan wie je was.…

De zomer verwart in de verte als een dunne draad zonder eind Herinnering aan de winter paars als een heideveld schaars bedekt Een heldere droom wordt zelden een gedicht met zuivere woorden Herfst lijkt op een bonte vlinder zomer- en herfstkleuren opgezogen Een winter wacht met zwart en wit in een maanzieke, zilveren nacht Een ader in de…

Soms mis je iemand al na een uur Soms pas na een dag of week Maar onvermijdelijk komt die steek recht in het hart, op de dag dat het jaargetijde is Een dag van ongekend gemis.…

LENTE lente is zoals jij je in mijn armen vleit vol van beloftes ZOMER samen in het gras overdenkend hoe het is en nog worden zal HERFST herinneringen ontvallen ons langzaam als bladeren de boom WINTER winterse koude de kachel warmt op z’n best dat wat ons nog rest…

Onstuimige wind woeit de bladeren voort als gedachten die dwarrelen Herfst is gekomen stormachtig onmisbaar in de cyclus van seizoenen Kleurrijk prachtig het verval almachtig bereid tot wederopstanding Maar eerst is er winter enig natuur komt op rust wachtend op de roep van het voorjaar En met de lentezon hoog aan de hemel start…

Ik ben een eiland, ik moet maar afwachten of -- de Liefde aanlegt.…

Beetje bij beetje valt het weg Sluipend komt het Je moet sterk zijn nu maar ik weet dat je dat bent Afwachten niets dan afwachten Rusteloos In de nacht zijn mijn ogen open Starend in de duisternis Maar ik weet dat jouw innerlijke kracht groter is dan die van ons allemaal…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Wat kan ik anders doen dan machteloos berusten nu zij me schrijft over haar lage lusten en dat ze hoopt dat ik sportief aanvaard dat zij en die ellendeling elkander kusten Dat ze het schrijft is 't onomstotelijk bewijs ik schaats riskant op in haar lente dooiend ijs verkleumd en eenzaam bezig aan een hopeloze reis Warm maar sportief gekleed…

ik heb bemind in armoede van hebben en groeipijnen van zijn liep vaak verloren in de doolhof die het leven als verleden tijd in gedachten achterliet in ouder worden kwam eindelijk de rust wat ik heb en wie ik ben vloeien naar een nieuwe morgen als een bron die naar de monding vliedt…

zoals je daar nu ligt onnatuurlijk breekbaar tussen de witte lakens zou ik van je kunnen houden je kijkt me aan zonder iets los te laten maar laat eindelijk wat houvast zien ik beantwoord je blik in stille aanvaarding toen ik wegging bleef de deur open jij kon hem niet meer sluiten en ik heb dat nooit gewild…

Spoel het grauw maar van mijn hart met liters regen, en pak de draad op van mijn bestaan Eindig ons maar in verwijten, laten we denkend aan de eblijn staan Wijs ons na met honderd vingers doe het mooi van gister maar af als zot Zijn we natter nog als buiten, dan schik ik me, dan schik ik me wel jankend in mijn lot.…

Ik pluk verlate bloemen uit eigen rozentuin en oogst van schrale malus de allerkleinste appels de rode berberis omrandt het dunne gras in 't veld waar onkruid nog wil bloeien maar muurbloem wacht op herfst toch tjirpt in stille middagzon de krekel mateloos en is de snelweg verderop nog nauwelijks te horen als ik me neerleg bij de…

verbazend stil zet ik mijn boosheid in de aard zeg jij is dat berusting in wat pech zou zijn en als ik al zou vragen naar de zin dan zou ik die niet willen weten…

Er waren mooie tijden bij In mijn verrotte leven Jaren van geluk met mensen Om wie ik heb gegeven Tijden dat de zon zo vrolijk scheen En warmte gaf als jij Tot je onder ging, verdween Verzadigd was van mij Er waren dagen bij Nutteloze dagen Waarop ik wist, niets wordt beter Waar alles tegenzat Niets lukte, voor geen meter Dat ik, die…

wolken dalen neer in helder water plengen rimpels over vlakte schurken aan tegen randen aan verte, nauwelijks zichtbaar regen versteent, stuit op blindheid van muren. Ik vroeg het raam om vergezichten tussen lamento en bittergaar er is geen ontwaken geen opstaan, geen vlucht uit de dodengalerij op de rug van roemloze slaap…

Maar ik wachtte liever nog een jaargetijde. Want bloesem bloeit nou eenmaal vaak in mij.…

En nu verder in de maag: Hier ziet u al wat vlinders fladderen, al naar gelang het jaargetijde. Soms zijn het witte, maar meestal maken we ze rozerood.…

dag na dag zag zij in afwachting vergaan….…

dag na dag zag zij in afwachting vergaan….…

De gebaren zullen me vertellen, wellicht bij het frêle lamplicht over bladeren in de jaargetijden, over gezichten die verdwenen zijn, hoe sterren spontaan zijn gewist. Je gebaren zullen me vertellen over bladeren in de jaargetijden, luister, weet, ze lopen uit, ze vallen vervangen door helderheid nee nooit, echt nooit vergeefs.…

Vier Jaargetijden vergezellen ons bij 't avondeten een Tête-à-Tête pinot gris een zweempje zaligheid zwerft op haar lippen ik weet het is exquis…

Onder het oppervlak van het nog net bestaan Geïndoctrineerd van alle normen waarden ontdaan Liggen nieuwe kindsoldaten waakzaam te wachten Hongerig ziek denkend aan eten moord en verkrachten Waakzaam voldaan volgen wij de verenigde naties Roerloos onderkennend wachten wij af, en af, en af…