Alle inzendingen over Kaarsjes OR Licht

Zo breekbaar en levendig zo fijntjes jouw gezicht ik neem het in mijn handen en kus jouw ogen licht De spanning is zo voelbaar het verdriet zo dichtbij ik houd jouw in mijn armen even ben ik jou en jij mij Ik ga op weg naar huis in de nacht zwart als git met op de radio “Answer” terwijl jij niet naast mij zit Ik bid alle kaarsjes aan…

In kaarsjes die voor hun herdenking branden zoeken wij bij U om troost, steun en licht goede Vader, hun naam staat in uw handen geef aan hun dood een nieuw gezicht!…

een zwaluw zwoegt binnen de storm zijn vleugels torsen wind, zijn lied vervliegt op aarde kijkt een kind, in rood gelakte laarsjes (verbazing om het groot geheel speelt - allengs groter - om de kleine mond) waarom de Hemel zoveel windkracht zond begrijpt het niet maar ook dit lied zingt als vanouds van uitgeblazen kaarsjes…

Parijs brandt kaarsjes…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

hoor, een winterlied zweeft over de berijpte sluimerige grond midwinterhorens blazen herkenningsklanken hoorbaar in het rond schaduwlicht tekent de berk huiveringwekkend tot een ijzige reus dwarrelsneeuwvlokjes smelten in ademwolkjes op een warme neus kaarsjes in glaasjes gloeien langs het weggetje een vertrouwde sfeer het…

lieve pappie ik ga met jou mee waar jij ook gaat deze boot is veel kleiner maar wat laat dapper gaan wij samen verder centraleverwarming weg nu knusse kachel lichtende kaarsjes aan de toekomst minder luxe beiden sterker in liefdevolle trouw zullen wij tweeën verder door dit leven gaan…

en dan kerstavond met ons pap mee naar de mis, de enige in het donker honderden kaarsjes en een donderende vrede thuis streek mama lakens glad, ze waren geborduurd met rode sterren, afgevuurd rond groene krans elk bordje gaf een kerststol elk gezichtje droeg de glans van duizend lichtjes en hield dat - de nacht uit - vol…

je oogt weer ondeugend en kijkt me sprookjesachtig aan zie in je hand de fee verschijnen die staf en sterren laten staan ik tovenaar een snelle paddenstoel met kaarsjes en zacht zicht jij weeft weer sluierzacht ons liefdesbed uit stralen geel maanlicht de open haard is stuk alleen de kleine uurtjes warmen zich in ons geluk…

herinnering ik ezel warme adem over stro jij hoedt in nachtelijke weide de schaapjes op het eigen droog op het verschieten van de ster kan je niet wachten de koningen zijn nog te ver zingt dennenboom en kleurt de ballen vroom voor bethlehemse nachten ik sneeuw nog steeds kou heeft mij al jaren in zijn greep ondanks de duizend kaarsjes…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Gelderse rozen met hun koele Ballen lichten de hemel toe. Seringen waaien paarse zoele Geurige schaduwen, gril en moe. Aan tengre boompjes, haast nog schuil, De witte zuiverheid der rozen; Midden in hun half open tuil Besluiten zij hun schuchter blozen.…

Iedere morgen na het nachtelijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

Als onweerswolken Vol donder en bliksem, Dreigend zwart getooid met Verraderlijk zilveren rand, Jagen oncontroleerbare Gedachten door mijn brein - Ze gaan er met mijzelf vandoor, Zonder dat ik ook maar een moment Boven mezelf word uitgetild - Gedachten jagen, Gedachten jagen, En laten mij dingen doen Die ik van mijn leven…

Het is de nacht die luister geeft aan het gefluister wat zacht wijkt naar ruimte en zwicht voor de druk van het ochtendlicht…

De boom in de hoek van de kamer, Kaarsjes door het hele huis, Warmte van een haardvuur, Dat heerlijke geluid klinkend als ruis, De hele familie bij elkaar, Gezellig eten gourmet of fondué, Zachte kerstliedjes op de achtergrond, Kleine kerstmannetjes volledig in tenué, Toch mis ik iets, Een voor mij belangrijke vrouw, Zonder haar is kerst…

Heerlijke winter donkere avonden kaarsjes die flakkeren wanten die drogen. Heerlijke winter met zijn vriezende kou jassen die nat zijn van ijs en winterkou. Heerlijke winter met zijn vorst geen vorstin mijn bed met kruik roept, effe wachten: ik lig er zó in!…

avond veronrust mij als de avond valt weet ik dat we een keer dood gaan hoewel het nu slechts de slaap is, die mij overvalt dan droom ik tenminste nog mijn leven nu is het donker, zo donker laat ik wakker blijven en niet slapen nooit worden opgenomen in dit heelal wil ik, geef me liever een eeuwig leven maar ja ik brand al kaarsjes…

je kleumde kou in luchtige zomerdracht wij schuilden voor het buiig blauw een klein kapelletje waar in het donker warmte huisde van vele kaarsjes op het altaar was maria neergezet versierd met vaasjes bloemen in gebed stilte maande ons tot rust met vleugjes wierook in de eeuwenoude lucht in vervoering zijn wij blijven staan…

een tijd waar dagen stilte dragen op een serene rustplaats waar familiebanden liggen verwantschap die immer bindt witte bloemen tooien graven lampjes branden, kaarsjes flakkeren in de wind gefluisterd worden in steen gegrifte namen van geliefden die in gedachten vaak voorbij kwamen gedenken wij hen heden met Allerzielen in Requiem…

Het voelt als neergeschoten worden en halfdood proberen weg te kruipen wetend dat de tijd je op de hielen zit Het is alsof je klaarwakker ligt te wachten tot je wekker afgaat die je nooit had aangezet Alsof je al snoozend vol motivatie het nieuwe jaar ingaat wetend dat een eendagsvlieg het langer zou overleven Het lijkt alsof de kaarsjes…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Slingers aan de muur daar begint je verjaardagsavontuur toeters en bellen je kaarsjes tellen heel veel ballonnen voor jou wordt er speciaal gezongen cadeautjes van groot naar klein sommige dingen moeten voor je een verassing zijn en als je verjaart krijg je natuurlijk een lekker stuk taart je voelt je vereerd door iedereen word je gefeliciteerd…

Hoeveel jaartjes ben jij Je handje gaat om hoog Vier vingertjes op een rij Nee, dat is niet waar Vandaag ben je 5 jaar Kijk maar naar je taart 5 kaarsjes zijn er gespaard Je oogjes glimmen Als ze voor jou gaan zingen Cadeau van groot naar klein Zenuwachtig wat zou het zijn Moe ga je naar bed Met in je oogjes nog al het pret…

kalverstraat/hoek spui zij staat stil, kijkt naar het schikken van bloemen rustig herfstgevoel kruipt langs bladeren omhoog plaatst zich tussen zonnebloem, hortensia als schaduw van een laat zomerse dag een vent, een zwerver op afstand kijkt zij kijkt verlegen weg zijn tekst blijft hangen in het stadsgewoel aandachtig, charmant, intelligent…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

Iedre morgen na het nachtlijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

Namen worden vergeten. Het bestaan zal vervagen als een dwalende ochtendmist. Diep in het geheugen wegzinkende herinneringen zullen het zijn van ons wezen terugbrengen tot iets wat ooit was, maar nooit meer zal zijn of worden. Alles wat was en zou zijn werd ons ontnomen. Alles wat was werd tot niets gemaakt.…

Moeilijke vragen zijn niet leuk, je stelt ze niet – aan jezelf, of wel?…

Als er een hemel is waar zielen vertoeven na de dood of misschien ook ver van hun lichaam kan dat alleen maar de poëzie zijn de ontmoetingsplaats van levende zielen met oude zielen wier pijn niet meer hier en nu bestaat maar als evenbeeldig…