197 resultaten.
De heerlijke rust van het water
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 309 roeibootje met een oude man
met gekromde rug aan de riemen
rook kringelt uit zijn brandende pijp
vermengt zich met de witte nevel
tot een denkbaar geurend aroma
van tabak, transpiratie en damp
zomaar een oud plaatje
uit het dagboek van mijn moeder
een man in een bootje op het water
zo gewoon, zo van vroeger, zo’n
gezellig beeld uit mijn kindertijd…
Hij begint zijn wereldreis...
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 2.307 Ik was nog niet klaar
om je los te laten
Ik wou je nog zoveel
vertellen
Over dingen in het
leven praten
Die levenslang mee
zullen tellen
Hij zei: mams je kunt
me laten gaan
Ken het verschil tussen
goed en verkeerd
Ik kan m'n mannetje wel
staan
Omdat jullie me zo veel
hebben geleerd
Mijn zoon, hij klinkt
zo groot en wijs
Waar…
LAREN
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 4.524 Zuidenwind wieg
wieg
de bladeren
vlieg maar vlieg
vlieg naar Laren
Zon schijn groen
Zon groen wemel
weer zoals toen
Groene hemel
Bladerzon
wandel over
Mama's japon
met bont getover
Zuidenwind
zie Mama aan
zie haar blauw lint
en trek eraan
Even talm
met haar zwart haar
te spelen kalm
even maar
Wijd open
ogen val toe…
déjà vu
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 3.546 kwam
emoties schieten door me heen
als een felle, hete vlam
omgeven door haar geur
en Mendelssohn’s muziek
is het of ik thuiskom na een lange reis
ik sluit mijn ogen
luister naar de 'wijs’
maar dan stopt Mendelssohn
de geur drijft weg
het déjà vu heeft me verlaten
maar even, slechts heel even maar
was mijn oude thuis
was mijn kindertijd…
Sinterklaas
netgedicht
2.0 met 205 stemmen 11.658 Op sinterklaasavond
toch nog de schoentjes gevuld.
Om 's morgens, zoals vroeger,
Maarten 14,
weliswaar met ironisch overstatement,
te horen roepen:
"Sinterklaas is geweest!"
Even later aan de koffietafel
zegt hij ernstig:
"'k Wou, ik geloofde nog in hem."
Wat wij stil beamen.…
Felix was blank met bruine haren en een zachte g.
gedicht
2.0 met 89 stemmen 27.978 Felix was blank met bruine haren en een zachte g.
En: hij was kleurenblind, hij keek met scheef
getild gezicht en toegeknepen ogen naar de lucht.
Ik deed het heimelijk na. Wat heb ik hem bemind
toen ik vijf jaar was. Hij was negen.
Er is een bruine foto van ons allen aan de waterkant
gezeten in het gras, en daarop houd ik vlak
boven zijn hoofd…
Dek me toe
gedicht
4.0 met 48 stemmen 9.536 Zeg me dat het tijd is, zeg me dat ik moe
ben, geef niet toe aan verzet,
geef me een washand, de beer die ik ken,
wijs me mijn bed, dek me toe,
ruik naar zeep, vertel mij hoe
prinsessen slapen als bij wonder
en verdwijn maar, ga niet te
ver, stop mij onder, dek me toe,
laat mij alleen, strooi in mijn ogen
geen zand, breng geen lied ten…
[ Het is vaak de jeugd ]
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 52 Het is vaak de jeugd,
nou ja, een moeilijke jeugd --
Wie kan er zonder?…
schooltijd
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.805 waar een roomse broeder mij
ooit leerde schrijven, toen nog
met een kroontjespen
daar heeft de school al ’n tijdje
het veld moeten ruimen, mist
het pleintje zijn oude gezicht
maar soms hoor ik hier nog
de schoolbel luiden, zie mij in
een lange rij naar binnen gaan
alsof de voorbije beelden er
nog altijd schuilen, de school
bij…
Sinterklaas (3)
netgedicht
2.0 met 46 stemmen 2.719 De schoen stond klaar,
wat hooi, een raap,
het briefje met de wensen
in pijnlijk schoonschrift,
onder de plattebuiskachel.
Op de koude zolderkamer
met gespitste oren,
met kloppend hart,
vol spanning liggen luisteren
naar elk geluid, elk gerucht.
Onder de dekens
je schuilhut bouwen,
dromen van heerlijke dingen,
rillen van angst voor…
Herinnering fluistert
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 744 Mijn oudste en grote broer
kwam terug van de oorlog
met een barst in het hoofd
waaronder hij veel had vergeten
toch vond hij de weg naar huis
Zijn lief herkende hij niet meer
zij snikte, hij groette haar beleefd
Hij werd een kind van mijn jeugd
van verbazing vervuld over
een vlieg kruipend op een hand
een spin gevangen in mijn haar…
winterwereld van toen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 247 het is de sneeuw waar ik op wacht, die zachte
pracht die als altijd een verlangen in me
wakker maakt en weer even raakt aan die wereld
van toen, de wereld van mijn kindertijd;
vanachter het raam volgden je ogen het jagen
van de vlokken, en het naar buiten mogen zo
snel het maar ging ondanks de heerlijke sfeer
die er binnen al hing door het…
Poepekak
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 951 Ik weet nog
dat ik naar
het poepekak
schooltje ging
wat was ik nog maar
twee of drie jaar
bij nonnen
in zwarte jurken
in een akelig
grauw gebouw
zaten we angstig
bijeen gepropt
in mijn blauwe
korte broekje
waar ik in piste
op dat stoeltje
waar het vanaf liep
op de splinterige
waaiboomhouten
vieze vloer
het licht kwam…
Drie jaar was ik ongeveer
gedicht
3.0 met 24 stemmen 11.236 Drie jaar was ik ongeveer
toen ik op een najaarsavond
door het raam stond te kijken
met mijn neus voor het eerst
boven de vensterbank uit
zodat ik toen pas ontdekte
dat er een huis werd gebouwd
tegenover het onze. Met grote
beslistheid verkondigde ik:
dat halen ze 's zomers weer weg.
Mijn moeder die het ook niet helpen kon
moest er om lachen…
Poëzie is kinderspel
gedicht
3.0 met 24 stemmen 13.234 Over het krakende ei
dwaalt een hemelse bode
op zoek naar zijn antipode
en dat zijt gij
mogelijk dat men op zulk een kleine schaal
niet denken kan het maakt nijdig
of men is verveeld dus veel te veilig
dan is men verloren voor de poëzie
u rest slechts een troost ligt gij op sterven
gij verveelt u dan ook niet
en plotseling kan…
De bromtol
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 169 kleurt streepjes grijs
de holtes zingen
in de ingehouden stilte
de tol zoemt over zeil
wijkt langzaam
naar de rand van ’t Perzisch
wankelt, rammelt, rolt
toont uitgerateld
schilderingen in het blauw
handjes grijpen
het nodigend rood
stil kijkt ze,
grijs geworden,
de uitzingende centrifuge in
lezend de mooiste kleuren
van haar kindertijd…
Ach waar ik ga
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.698 Ach waar ik ga en wat ik leve,
En wat ik schrei en wat ik lijd —
ik ben datzelfde kind gebleven
Van vroeger tijd!
Ach ik ken ál diezelfde zonden,
Ach ik lijd ál diezelfde smart —
Diezelfde 'andre kindren' wonden
Mijn kinderhart!
Ach 'k kom die tijd niet meer te boven,
Hoe ik ook doe en wat ik wens —
Ik moet toch altijd weer geloven…
Herfstfilosofie
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 140 Gemaskeerd door dode bladeren en de waterdamp van paddenstoelen
draagt de herfstwind een geur van nostalgie met zich mee
Een onmiskenbaar zoet aroma met een bittere ondertoon
Terwijl krassende raven ritselen door het gebladerte
bewandel ik een slingerend pad door mijn ziel
Dauwdruppels transformeren spinnenwebben
in kastelen van flinterdun…
Driehoog
gedicht
3.0 met 15 stemmen 5.791 Driehoog in de Amsterdamse
binnenstad denk ik terug
aan de rots van Gibraltar,
een flonkerend speldenkussen
door de zee omhoog getild
naar laag hangende sterren
terwijl ik terug dacht aan
het plaatje van een bult
die opstak uit een blauwe vlakte,
dikwijls bekeken door een kind
vol vage gedachten aan later
dat nu vroeger is.
-----------…
Hemels meisje*
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 3.838 In één vertrek bijeen: de kindertijd
weerspiegeld in de ruit, een meid eenzaam
op de drempel van de volwassenheid.
Verlangend kijkt zij uit het zolderraam
zo vol van haar ontluikende schoonheid
drie hoog op de Groot-Hertoginnelaan.…
Lindebloesem
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 160 Hoe brengt die lindebloesemgeur ineens
weer heel mijn kindertijd naar boven?
Ik kan het zelf maar nauwelijks geloven
maar 'k voel de tinteling tot in mijn hart.
Hoe blij kon ik toen zijn om zonnestralen
die door het bladerdak hun weg gevonden
hadden en op het warme pad hun tekeningen
schreven die ik echt kon lezen?…
Herinnering aan vader
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 338 Onder de deur wat licht.
Vage, gedempte stemmen bewegen ergens onder mij,
onzichtbaar, bevestigend aanwezig.
Mijn handen klemmen het laken vast,
we zijn niet alleen.…
verlangen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 297 werden later meegenomen
aan haar gegeven als dank voor het late buitenspelen
nadat het eten met grote snelheid was verorberd
nog een boterham voor onderweg was ingepakt
nu komen vorm en toon uit andere instrumenten
schoonheid wordt voorzichtig afgesneden om
tafels te sieren; het zachte groen het crème wit
als filigrein van onvergetelijke kindertijd…
Een belvedère op het heelal
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.178 En leegstaand lijkt het huis verbaasd
zo zorgeloos nog overeind te staan,
als wou geen mens de muren slopen
rondom een kindertijd vol spoken.
--------------------------
uit: 'Garderobe', 2010.…
Het werd al donker
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 110 Over te lange wegen
zwierf ik door Stappegoor
moe en alleen
Er was een korter pad
naar huis, dat wist ik
zeker als verkenner
maar twee te grote jongens
van de boerderij schopten me
terug, stadskind in uniform
en dreigden met de hond
Het werd al donker
niemand zag mij
niemand om te helpen
Ik was moe en alleen
in mijn verdriet…
Ik staar naar het plafond...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 Ik staar naar het plafond
Denk terug aan hoe het ooit begon
Aan de herinneringen die ik nog zo goed weet
Wat ik zoal als heel klein meisje deed
Leren fietsen tot ik weer heel hard viel
Mijn vader dan vroeg om toch maar weer een extra wiel
De lieveheersbeestjes en pissebedden
Die ik van de grote spinnen wist te redden
De vlinders die ik…
[ Een foto, zes jaar ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 Een foto, zes jaar
oud begraaf ik in de tuin --
onze geheimen.…
Verdwalen
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 514 Verdwalen in herinneringen, dromen,
in beelden uit je eigen kindertijd,
niet wetend hoe het allemaal kon komen
maar ook dat liefde alles ooit bevrijdt.…
Winterzon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 370 De winterzon breekt de kou
in kwetsbaarheid en ademt warm
een zachte blauwe horizon
tot ver in de kindertijd.
Vreemd hoe alles wankelt
door de seizoenen van de tijd
maar er nog nooit een vuur is geweest
dat deze warmte heeft gedoofd.…
De geur van lindebloesem
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 291 Straks loop ik nog even terug naar die plek om
naar mijn verre kindertijd te emigreren.…