Alle inzendingen over LAKS

zo snel kan het gaan je ziet en lacht ineens de minuten slijten tijd en alles mag z`n gangetje gaan woensdagavond en de rest is geschiedenis en morgen ach morgen lakken we af…

op het acaciaroze laken het kleine onbereikbare eiland ver verwijderd van de grauwe wereld ligt het kind in de armen van haar moeder hun warme gezichten dicht zo dicht bij elkaar voor altijd verbonden in pure onuitsprekelijke tederheid…

Ik ben geen bobo bij de voetbalbond Die ongewenste kus was zeer te laken Toch, toen ik haar een live-verslag zag maken Gaf ik die vrouw een tikje op haar kont Zo’n teder tikje leek mij niet verkeerd Helaas, ik werd ervoor gearresteerd…

de jeansblauwe bodywarmer destijds aangeschaft in Windemere (in het Lake district) houdt mij op frisse dagen nog altijd op temperatuur als je iets aangenaams zou moeten cijferen dan gaf ik een dikke acht als dank voor het warm houden van mijn bij vlagen zó kwetsbare lijf…

We lopen hier en daar wat achterop. Drugscriminaliteit? Niet meer te stuiten. De stikstof gaat de perken ver te buiten. De woningbouw zit danig in het slop. Ooit heette het vooruitzien, het regeren. Nu is het achterstallig repareren.…

Onder een hemelsblauw laken waar de zon ons sfeerlicht was klonk zwoele muziek uit zacht ruisend helmgras. Een duinpannetje vatte vlam en we lagen liefdevol te bruinen tot de pijnlijke wekker ging van een fietsbel in de duinen.…

de avond valt het koele laken van je wezen dat me optilt en samen met de wind zachtjes wiegt op het ritme van de maan de wereld wordt zwart jij blauw je ogen doen me dromen laat je sterren voor me schijnen heel eventjes alleen voor mij…

haar leven duurt nog als de wormen zijn uitgegeten haar vlees is niet te zien maar doordringt de kamer met gedachten haar kracht is als een inktvlek op een laken een ronde golf in een vijverspiegel haar geboorte is pijn als zwerende wonden verloren illusies en vergeten zinnen…

het witte laken toont je rondingen zachter dan ooit leven wordt afgebakend door enkel wat katoen niet meer gegeven blekend noch blakend onbewogen als een gevallen doek met als laatste groet een stil respect voor de kracht van de verliezer…

te vroeg wentelen dagen in lente het groen kwispelt en kruipt niets is het wat het lijkt winter kan nog maken één groot wit laken ze bewit het gras in een onverwachte omhelzing van sneeuw en verkruimeld vlokken in een bruisend spel…

waar geplooide handen in wanhoop al samendrukkend ogen naar het verleden prevelt een verbeten mond het laatste woord bleken haar dekens het kussen te laken behoorde haar hart tot die van de schijndode en stierf zij eer haar dood was gekomen…

De oude Grieken hadden nog fatsoen Met Socrates, Pythagoras en Plato Nu leven zij drieduizend jaar na dato Op grote voet en gaan vroeg met pensioen Zij hebben lak aan de EG-handhaving Wij springen bij en dat heet nu beschaving…

ons trumpje moet misschien wel in de bak de eerste president die dit moet slikken en in de bajes al zijn wonden likken; zijn volgers hebben aan dit alles lak heel vroeger moesten boeven zakkies plakken de Sing-Sing zet de donald daar te kakken…

de dood zo dichtbij, voor je het weet zijn het allemaal dromen, het geld voor jou maar ook voor mij, ons kan het allemaal overkomen, zijn wij eerlijk of achterbaks, zijn wij tevreden met ons leven, zijn wij oprecht of toch te laks, was ons niet openheid van mening gegeven, was ons niet openheid van mening gegeven.…

de stem des volks heeft duidelijk geklonken: 'wij willen hier geen Europese wet we hebben lak aan heel het kabinet vertrouwen wordt die lieden niet geschonken in Brussel huist de opperste sovjet ons antwoord is een zeer hartgrondig: NJET !'…

Dit weekend, in de schaduw van de Tour Heeft Tjallingii in Qing Hai Lake gewonnen Daarmee ontsprong de Fries het onbezonnen En quasi-kundige geouwehoer Goddank gaat niemand met hem op de loop En maakt geen mens hem Neerlands Valse Hoop…

Glimlachend bekijkt zij gekartelde randen het haar gekapt volgens de laatste uitgave laat geen lak los gestuurd naar hen wiens hebben giert door opengesperde kelen spreekt het zwart met vele monden schutbladen bieden geen bescherming meer…

De bank viel om, dat krijg je er nou van, want zulk gedrag is echt te laken, man!…

overbelaste vingers omarmen een pen nagelriemen gekleurd door grondverf kust de lak lokken die veilig achter prinsessenspelden zijn weggewerkt knellen kousen sneller evenals voeten die tintelen komt het paleis langzaam in zicht…

Zodra het laken mijn lichaam raakt Ben ik vrij herboren naakt Stromend, vluchtend, ruisend Kapot, stuk, bruisend Dan word ik wakker prikken de zonnestralen in mijn gezicht De nacht is in rook op gegaan Ik zie het want het is weer licht…

met mezelf als baken, kompas 'k weet me onder daken Bedekt door dak,deken en laken al is het.... met 't hart in de keel.…

Ik laks? Mooi niet, ik heb juist goed geboerd Me parlevinkend in het zweet gewerkt In 't Verre Oosten, maar zoals u merkt Wordt mij als crimineel de mond gesnoerd Als iemand vraagt hoe zit het met die kappen Ga ik alvast een voorraad flappen tappen…

De flora heeft ook onkruid, dat ik laak. 't Zijn planten, die me op natuurvuil duiden. Die onkruidplanten - 'k zal het niet verbloemen - zijn vuil: ik zal ze ongewassen noemen.…

het witte laken toont je rondingen zachter dan ooit leven wordt afgebakend door enkel wat katoen niet meer gegeven deze keer gekregen blekend noch blakend onbeweeglijk als een gevallen doek met als laatste groet een stil respect voor de kracht van de verliezer…

De stad huilt om mijn afscheid de kreukels in het laken zullen nog één keer van mij zijn voor zij opgaan in duizenden anderen mijn liefde is niet te veranderen ook niet in deze stad deze kille, vreemde stad mijn honger is des te groter ik verlang naar dagen dat ik jou langzaam opat…

gloeit mijn huid in de lage zon een rood laken bedekkend de stilte die zich in mijn lichaamsbed te slapen legt langzaam verbleken de lakens van mijn huid tot de witte schim die naakt voor de spiegel staat die vergeefs tracht de geest der dingen te betrappen…

ik lak zwart je rode lippen af die nog bewegen in het spiegelbeeld zij hebben mij gekust voor de stortvloed van verwijten kwam heb je achter me gelaten uit het zicht verdwenen maar in de spiegel ben je weer verschenen helaas met jou verdwijn ook ik onze wereld wordt in zwart gewist…

Ikea haalt haar ballen uit de schappen Zojuist heeft onderzoek geconstateerd Dat er naast rund ook sprake is van peerd Men overweegt gerechtelijke stappen Aan dit soort rampberichten heb ik lak Ik ga gewoon nog in de ballenbak. In de Zweedse gehaktballetjes van Ikea is paardenvlees aangetroffen.…

Gekleed in conducteurscostuum van Engels laken een goede indruk voor de spiegel maken, en zachtjes krijsen op het zoveelste perron: 'honnepon, honnepon ...'…

De sterrenhemel was onze deken en laken tegelijk. Door het daglicht worden we begroet. En kijken om naar de voorbije nacht. Die ons voerde naar hemelse sferen. Ontnuchterd gaan we terug naar de realiteit en de sleur van alledag.…