Alle inzendingen over LIEFDE OR ZEGENINGEN OR RICHTING

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De herfst talmt nog tussen de blauwe lande' en buigt over ze met zegenende groet, als warmte hangt lang over avondstranden of vreugde nazingt in een klaar gemoed. Zijn heldre, toch gedempte zegeningen, doordrenken het hart met zó zoete kracht, dat het de last der allerzwaarste dingen voelt slinken tot veerlichte vracht.…

Hemelse zegening! Opvoeden? Erg ouderwets dus geen must Dagelijks enige antipsychotica zorgt heel modern voor de nodige rust…

Soms ga je gewoon weg omdat je ook gewoon terug wilt komen die plaats weer kunt zien met nieuwe ogen in glasheldere kleuren het is gek maar alle mensen zijn ook ineens anders bovendien hoor ik hen in mijn dromen praten ruik ik vertrouwde geuren raak ik opgetogen al reis ik van plek naar plek o ja dan weet ik zeker…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

In onze richting draaien...…

Zonnelicht zingend en zegenend vandaag tot toebehoren.…

er drijven vonken door de lucht ze kleuren nacht naar donkerblauw geaderd met de zegens van een vreugdevuur in dit blije uur breng ik je wensen vreugdevol en stil Gelukkig nieuw jaar……

wat zijn het toch toppers Ireen en de beide Bobbers schaatsen zonder franje deze kanjers van oranje goud, zilver en nog meer goud zij gingen geen moment in de fout geniet van al deze zegeningen en op naar de Olympische ringen…

ooit om elkaar fladderend waren het de vlinders in hoofd hart en buik die wolken roze kleurden toen regende de hemel in voor- en tegenspoed met rozenblaadjes rood het verbond ter zegening daarna kleurden zij strengelend in liefde elkaar de hand houdend tot koperroden slingers zo het leven samen zinnend weefde zich zo de passie tot…

bijdrage leveren tot het optimaal bedrijven en bij het ontbreken mogelijk slaan of altijd nog voor de ‘liefde’ betalen gaan ze kunnen iemand onheus bejegenen en de vader kan z’n kind ermee zegenen maar wat mijn handen graag doen als van oud is dat fijne handgebaar geven als zo vele velen dat is van wie of wat men houdt liefdevol teder strelen…

correcties actualiseert het decor naar vandaag waarin jij zoals altijd de hoofdrol speelt ze hangen aan je lippen dansen en springen door blikken willen je raken om jouw stukjes leven mee te maken onverstoorbaar is de lach die jij hen geeft waarin zij de warmte zoeken die jij met hen en velen deelt zij bidden niet om gunst en zegeningen…

droom mijn droom van aan de top te staan; men me om handtekeningen vraagt en bij Ophra op bezoek mag komen en zo droom ik verder en besef eens temeer dat het nooit verder dan dromen zal komen, dus droom ik mijn droom met ogen dicht en als ik wakker word en het is buiten weer licht dan droom ik weer verder maar ben toch wel blij met al die zegeningen…

ga maar gauw voordat het bestaan je verder kwelt ga nou word geest word stof word niets ga dood ga…

Heer, dank U voor ons dagelijks eten Dat U ons iedere dag weer wilt geven Waarvan we dankbaar mogen leven En Uw zegeningen niet zullen vergeten. Heer, wil ons Uw zegen niet onthouden Blijf met Uw liefde ons steeds nabij Wees met ons en ga ons niet voorbij Dat we het geloof in U mogen behouden. Amen…

Zuster moet je kijken, mijn dijken breken door, de varens en de distels overwoekeren het spoor. Waarheen nu nog te lopen,ik dreig gauw te vergaan, er is geen ander baken dan het schijnen van de maan. Broeder kom me hoeden, de sneeuw bedekt mijn daken. Het tocht in mijn vertrekken en de zoldering gaat kraken. Is er dan geen afgrond hier, waar…

Allen heen en weer Als rat, doch is levenspad Eenrichtingsverkeer…

rond dit mooie dorp als stille levens in een nog serene sfeer heffen bomen met hun gewitte stammen en kronen gespreide armen, zegenend, de bossen ademen zacht in hun samenhang…

De kleine bezigheden die elke dag weer komen gaan schuil in het wolkengrauw van de alledaagse hemel maar schijnen als verborgen sterren wier onzichtbare stralen de grootste zegeningen voor het leven zijn.…

Leg op mijn hoofd uw zegenende handen En laat mij wenen om mijn dode Liefde!…

Jij steelt seconden jat minuten pikt de uren van het heden Wijst naar de toekomst loopt achteruit in het verleden staat stil bij nu Wie draait de wijzers richting morgen daar waar de tijd liefde ademt ...…

in een storm verwaait het gebroken glas zijn doel voorbij tussen vingers als was in stromen vurig zand korrels van een ander leven koelt het nieuwe hart dat het oude heeft gegeven het helende begin naar een toekomst van slagen door wijsheid verwelkomt reis naar hoopvolle dagen…

liefde op je zonovergoten gezicht…

En elke keer als ik zo´n bord zie staan Denk ik: nu geef ik nooit meer richting aan…

ik hoor de grote trom waar kerktorens zijn verdwenen ranken minaretten tegen blauw het indringend schreeuwen om gebed begint al gauw en roept een mannenzee richting moskee onaangedaan schijnt nog de zon maar de seizoenen zijn vergaan subtropen hebben nu ruim baan het levendige bazargeroezemoes waait veelkleurig uit tussen kinderen hoofddoekvrouwen…

Ik sluit mij niet langer weg van de wereld, ik open; mijn raam, jouw toegang. Op weg naar bed suis je me door de bomen vrij. Op een manier, overtuig je me dat mijn gapen geen echte tranen maken. Ik probeer je te vangen, maar je vliegt van m’n pen naar het puntje van m’n tong. Je waait me droog. Op een manier... kan ik nu…

Paarse vogels Zweven boven het rode gras Dat zich verzet tegen de wind Maar desondanks diep Buigen moet voor De hemelse aanwezigheid Dronken schapen Achtervolgen koeien die Niet meer schrikken als een Soortgenoot plotseling ‘boe’ roept maar kirren als Baby’s die net zijn gaan slapen De droom van Een onthoofde kip die op het punt…

In de regen liep ik stil over een plein. De druppels gleden zacht van mijn hoofd, gingen over in mijn tranen. Zo klein tegenover het beeld. Door kou verdoofd bleef ik daar staan. Heel vast had ik geloofd alleen te zijn. Dat was ook zo misschien. Nergens op straat liet een mens zich nog zien. Hoog boven wees een grote arm gestrekt op het zuiden…