Alle inzendingen over Lente OR Verlangen

de lente wil spreiden ze wil naar ons toe maar rinkelend door de bocht komt de winter nog met kwade blikken hoopvol dacht ze te komen maar sneeuw sluipt nog naar binnen het verlangen naar warmte onzichtbaar nog even stilgezet nog niet opgewassen voorjaar nog in de verte gestald in dromen nog ongeboren…

Vertel het met zachte woorden die de lente tekenen in gezichten van wachtend plezier. Gezichten die spreken zoals een kind dat woorden verzamelt als druppels van de zon en die met zijn gulheid elke dorst teder beantwoordt als een een verlangen dat niets steelt, haat of dwingt een schaduw te zijn.…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

De lente van 2020 we werden toegesproken door minister president en koning, met woorden van troost opgesloten in onze eigen woning. De zomer van 2020 Oh, wat verlang ik er nu naar. Dat verdomde covid-19 spook. Ik ben er helemaal mee klaar! Terwijl buiten het virus rondwaart dat men alleen in vitro ziet?…

Advent: hou het verlangen levend, laat je niet door dagelijkse zorgen overstromen, maar zie het komen van het licht doorheen de knoppen van de bomen, doorheen de takken die geduldig staan tegen het ochtendrood te dromen. Laat lente, laat het licht, laat de Verlosser komen.…

Heel langzaam trekt de Lente door de lucht De kale tak, bedwelmd door Winters' ether Wordt wakker, rekt zich uit en wordt bevrucht Door nieuwe krachten: alles wordt completer Besef o mens: als u de Toekomst op wilt vangen Dat Zij respons geeft op 't signaal van uw verlangen…

Na lang aarzelen maakt de zomer plaats voor herfst zij scheurt het weerbeeld in twee zoals regen op een zonnige dag stormwind en regen jagen wolken vooruit onderhuids broeit een stil verlangen intens vol kracht naar een nieuwe lente…

Als een dichter niet meer bij de mensen is geen persoonlijke haven kent in ’t geweten dan gaat er niemand zonder heimwee naar zee en als je ademt zonder innerlijke lente weet je nooit of er een ochtend komt is verlangen een metafoor zonder gevoel maar bij de boom is er bekeerde stilte wordt het niemandsland in een droom bewaard.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

De nikkelgrauwe winter is vergangen en bloembollen ontwaken ondergronds. Ik zing een lenteliedje, binnensmonds, heb net een nieuwe nestkast opgehangen. Straks zijn er vogels teder aan het minnen, nou ja, hij dringt brutaalweg bij haar binnen.…

wanneer de zon straalt in mijn kamer en de vogels zingen hun mooiste lied dan weet ik dat de winter mij verlaat omdat lente voluit bloeien gaat dan open ik alle ramen en deuren en zing ik uit volle borst mijn… lied terwijl ik volop kan genieten van een jonge lente die priemt... in al zijn geuren en kleuren…

Lieve krokus, je bent mijn voorjaarsstempel in mijn tuin, met kleurige kelken in je kruin. Je vervangt de wintertinten, in levendige slierten en linten. Een palet van lichtblauw en fel geel in de ochtenddauw. Je nestelt zich tussen de ontwakende planten, met een lachend en stralend gezicht, langs alle kanten.…

Hun geur vermengt zich, met de geur van blauwe regen, overdadig bloeiend in de lentezon steeds weer kom ik nu de lente tegen. De mezen komen kijken. Duikelend en tuimelend om en om. Hun nestjes zijn al uit. Ze geven mij een fijn gevoel. Terwijl ik rustig toekijk, vanuit mijn luie stoel. De mand met violen doet ook mee.…

Bij het zaaien verlang je eigenlijk al naar het groeien van het gras. De kleuren die uitkomen beter bij het groen dan het grijs van herfst en winter. En toch, het verlangen gaat verder je wilt het gras nog groener dan groen. Tenminste, dat heb ik....…

Ik zweefmolen mij op een vreugdebries, schuil tussen de vleugels van mijn lente en schudt de lakens in mijn paradijs.…

Wat groen en wit en heel veel zon, ze doen me van de lente dromen, al is de winter nog steeds hier en kaal zijn ook nog al de bomen, er hangt iets van de lentelucht temidden van de winterzangen; ik weet het wel, het is vooral een kwestie van een stil verlangen maar dat houdt mensen op de been ook op vandaag, voor velen feest, maar laat…

De aanloop niet langer houdbaar alleen het uitgestelde moment bedwong het verlichten nog van de verwachtingen, onschuldig, vrolijk en minzaam, verdragen meer dan onstilbare honger naar het wollige witte melk, koppen steken reikhalzend bijeen het verlangen naar het schrale zoet van de vroege lente.…

Almoeder der verlangens, 'k hoor u klagen En smachtend roepen in verlatenheid, Uw stem weerklinkt in 't blaten van de geit, Die rukt aan 't koord in de ijlschauw van de hagen. Uw stem weerklinkt in 't zwaar geloei, bij vlagen Gestoten uit het stierlijf, in 't gekrijt Van al wat zoekend naar bevreed'ging schreit In 's nieuwe levens…

wie herkent het niet 't onrustig verlangen naar het ontkiemen heimwee naar bloesem de ongerept frisse geuren en kleuren die je telkens weer versteld doen staan dit grote verlangen waarvoor je de tijd moet nemen om het te ervaren... mits je de tijd maar hebt…

Laat mij zacht zijn als de blaadjes die nu uit 't duister springen en verhalen van genade onverdiend. Laat mij zacht zijn als de vogels die fluiten zonder zorgen voor de morgen die er komt. Laat mij zacht zijn als het licht dat koestert en vertedert wat hard was door de winterkou. Laat mij zacht zijn als het water dat vloeit en zingt…

hij plantte een zaadje van verlangen in vruchtbare grond koesterde het voor droogte en kou zorgzaam beschut het groeide voorzichtig doorstond de sei- en andere zoenen werd trotse jonge boom de kruin vol sappen bruisende belofte van schaduw en oogst lente verraste met bloesemkroon en zomer bracht licht het najaar een korf vol ideeën…

de toppen van de bomen reikend verlangend naar oneindig blauw ontelbare knoppen barsten van verwachting naar nieuw leven maar de kille wind speelt een winters spel met grijswitte wolken boven het afwachtende bos aarzelende vogels zijn voorboden van een verre lente die reeds in ons hart is begonnen…

Wat brengt de lente anders dan opnieuw een groot verlangen, mijn ziel die ik in beelden wil vangen maar die ontglipt aan taal en teken. Alle stromen spreken van kalmte en van zaligheid, alleen mijn ziel heeft nog steeds niet haar vleugels uitgespreid.…

op dat moment van samenzijn dat ene vleugje van jou nabij zoals mijn lijf zacht golvend kan bewegen op de ademhaling van jouw aanwezigheid verlang ik naar de geur van lente de kunst van liefde van jou vrouwelijk in mij zintuig voedend de rakende stilte langzaam voorbij lichamelijkheid reist…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…

Omdat mensen verlangen, bang zijn en vechten om het kwaadaardige te beslechten. Waarom dan geen totale opheffing? Omdat wij mensen samen met de haviken en de duiven iets mogen wegwuiven, totdat enorm veel kracht zal zorgen voor een vrede van morgen. Voor ieder leven. Een compleet nieuw gegeven.…

je streelde 't zonlicht dat kuste lief je wang verleidde je zo de lente dat duurde niet te lang bloemen gingen blozen bomen spontaan in knop je danste en vierde jouw schoonheid daar ten top je omarmde de zomer wat bruinde zij jou verlangend naar de herfst kwam zij toch al gauw daarna volgde de winter ijskoud streek ze neer betoverend…

Tussen Pasen en Pinksteren is het dè tijd voor dè lente met al haar pracht en praal voor de bomen, de bloemen… Zeg maar voor/naar dat verlangende jaargetij het boeiende, groeiende voorjaar Zeg maar voor/van Paastakken tot Pinksterbloemen!…