Alle inzendingen over Liefde OR Avond OR Wind

Ik breek elke avond het sterrenstof alsof het mogelijk is want wat je overhoudt is gewoon stof dat met een zuchtje wind op alle meubels springt alsof.…

waarom vergroot ik het gras uit terwijl het groen is stook ik liefde op als het hout nog smeult en kijk ik diep het heelal in avond na avond om maar niets te te kunnen zien terwijl het grootse zich voor mij ontvouwt ik doe dat al sinds mensenheugenis…

's avonds raast de wind langs krimpende daken kaarsen weren duisternis en ver open ramen ik dompel me onder in onzegbare woorden verzamel letters en assen en oude paragrafen ik veer op uit de sluimer het tikken sterft weg herinneringen en liefde ooit samen oprecht de kamer blijft rustig, verwonderd kijk ik rond maar zelfs…

dagen gaan en dagen komen ochtend, middag avond, nacht opstaan, douchen, kleden, eten en de katten niet vergeten elke dag aan je gedacht lachen, huilen, zwijgen, zingen werk en hobby, fiets en trein gewoon de dagelijkse dingen voor het eten een glas wijn wind en regen, zon en maan liggen, lopen, zitten, staan zomer, herfst, de wind…

Die avond nam zij mijn hart bij de vijver en lispelde libellen rakend een rivier bogen bomen eerbied streelde wind onze haren onze lijven wit en wild die avond nam zij mijn ziel bij de rivier begeerte van forellen aan oever van het water vlogen vreemde insecten.…

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…

aan het einde van de wind daar waar alleen stilte hoorbaar zal zijn wil ik je ontmoeten om samen in alle rust te kunnen genieten van wederzijds aangenaam tot de late avond ons vloert…

loopt de wandelaar door de vroege avond vol vreugde bruisend naar zijn bestemming waarop sterren regenen als het geluk reist naar harten vol liefde…

Eenmaal buiten rukte en trok de wind aan haar kleding, jas en rok zelfs onder haar kleding moest ie zijn nee buiten lopen was bepaald geen gein! Ineens schoot ze in de lach, want als iemand haar nu zag: haalde ze vast en zeker ‘t nieuws nog wel: immers, foute aanrakingen vallen onder Me too toch wel? Dus ook de wind!…

Wees niet de schroom'ge, die, in lomer avond-komen, herdenken zwijgen doet; ben ík de pleger niet, die met zijn eigen dromen zijn eigen treurnis voedt? - Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten, géen liefde vraagt, o kind; - ik heb de zeilen van 't verlangen neer-gelaten bij liggende' avond-wind....…

Wees niet de schroom'ge, die, in lomer avond-komen, herdenken zwijgen doet; ben ík de pleger niet, die met zijn eigen dromen zijn eigen treurnis voedt? - Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten, géen liefde vraagt, o kind; - ik heb de zeilen van 't verlangen neer-gelaten bij liggende' avond-wind...…

de stilte van acht uur van toen de vierde mei Een nieuwe lente oud geluid de avond voor vijf mei Een glazen kooi, een glazen brug, de Dam als monument Het bitt're kruid van 't achterhuis - een spiegel die nooit went Wilt heden treden in de avond stilte van de wind Houd dan je adem in en luister naar de avondwind…

de zon in je ogen wind door je haar toevalligerwijs keken wij gelijk naar elkaar nog was liefde niet in zicht maar je hand streek per ongeluk langs mijn gezicht we droomden de avond op een boulevardje aan zee flaneerden langs ruiten de maan namen we mee alleen wij twee op het warme zand speels zongen golven hun komen aan land…

Wèl ben je een glasblazer van geboorte, jij, wind zo voorzichtig als een morgen. - Hoor, de wind steekt op, ik sta op, ik ben iets. Een bloem. Ik groei. Ik heb een nog uiterst ranke stengel om mee te lopen, net als de wind.…

de wind huilt door de avond heen het laatste gouden licht zinkt weg over de daken mijn ogen branden van vermoeidheid de rust ligt buiten onder de bomen maar dat zie ik niet meer…

de wind huilt door de avond heen het laatste gouden licht zinkt weg over de daken mijn ogen branden van vermoeidheid de rust ligt buiten onder de bomen maar dat zie ik niet meer…

Stilte en mijn verdriet vloeien ineen als je in de spiegel van de avond wenst wat ik niet kan zijn zonder scherven en gebroken dromen van een dappere liefde…

De wieken van de molen Een kind laat ze aan moeder zien De wind waait ze in rondjes Jij bent mijn wind…

In de stilte waai jij weg. Nu hoor jij niet wat ik niet zeg.…

Melati het huis in met de avond van de kruin tot de wortels via de stam van tak naar blad bewegend in de wind Geur van Melati het huis in met de avond koel en vochtig Bandjermasin, Borneo daar waar de rivieren zingen van zout en zoet Geur van Melati het huis in met de avond van de kruin tot de wortels via de stam * Melati is Javaanse jasmijn…

Ik adem niet de steen of ergens anders het warm van iemand, kleurloos van wind gevangen vertrouw ik kloppend bloed aan je hals. Het ware kind in liefde opgegroeid huivert als mijn meesters aanslag van hervonden letters op de kille zerken krabben onder elke voetstap die je zet.…

overschreden Als de wind plots opsteekt of een druilerige avond valt ontsteekt telkens nog het litteken…

in het griekse blauw brak ik je glimlach mijn ogen hongerden te veel naar jou we aten zon en dronken wolken je voeten zongen zee in sprongen over golven de avond viel in sluiers zoet van nacht de warmte gonsde leven in zweet herwon de liefde kracht ik keek je aan en zag de maan verdrinken de wind streelde je borsten in het zilver…

Verborgen stemmen in boomtoppen, orgelpijpen in de storm, gewogen in het ritmisch krakend riet het huilen van de wind als wolven van dit seizoen zich niet foppen laten door mee te spelen met zijn onbestemde instrumenten van het fluitend griend, wat voor buitenlieden als concertzaal dient, bij de woeligste plas recipieert het…

beluister me, belees me zoals de wind ruist door het fijne blad bespied me, beleer me als al mijn fouten aan het licht bedenk me, bedroom me wanneer de avonden zacht achterom bedrink me, bespreek me ook als er niets meer is…

In de schemer van de avond Staan we samen Heel dicht bij elkaar Gek van verlangend genot Om samen te smelten In een oase van liefde In het schemer van de avond Laat jij jezelf aan mij los Ik mag je minnares zijn Hunkerend geef je jouw lichaam Aan mij in een zinderende Zalige sensuele lange nacht...…

Wat ik zou wensen als de laatste avond niet meer terugkeert is de droom die ons bemint en zegt wat we geloven is wat we altijd met onze liefde verbinden…

Een warme avond Fluweel zacht Ruist de wind Door het open raam Over onze lichamen Heerlijke verkoeling Na een zalig samenzijn De nacht is lang Geduldig is de zachte wind Die ons heerlijk verwend In ons liefdesspel Als satijn zo zacht Laat de wind zich ruisen Over onze verliefde lichamen In de schemering van de morgen Zweeft de wind…

Wanneer de stilte in de avond Valt Hunkert mijn lichaam Verlangend Naar de maagdelijke liefde Van de verliefdheid De onmogelijke onbereikbaarheid weg valt Het idee dat het onmogelijke Mogelijk wordt En de verliefdheid verliefd Wordt op de eeuwige liefde…

de wind speelt zachtjes door mijn haren de avond valt de maan staat laag even alleen met mijn gedachten zielsgelukkig de tijd gaat traag de wind speelt zachtjes door de bomen de nacht verruilt zich voor de dag de zon die nu toch langzaam opkomt tovert meteen een stralende lach de wind streelt zachtjes langs mijn lichaam en troost…