Alle inzendingen over Liefde OR Hunkerend OR verdoofd

liefde is een leugen ze suggereert voor altijd te zijn nu na zoveel jaren diep je die woeste hunkering weer even op uit je geheugen ach die liefde is slechts om bestwil een leugen en dient als de aanloop tot het echte houden van dat alleen kan deugen tussen die ene vrouw en die ene man…

over de liefde is alles geschreven met ganzenveer en tederheid het pseudo-eeuwig samenleven tot dik in de blessuretijd hoe kan ik als dichter nog over de liefde schrijven tewijl ik hunker naar geluk val ik telkens in herhaling en juist dat maakt zoveel stuk over de liefde is alles geschreven zoals zelfs hier geschreven staat toch…

als de hunkering naar liefde ontluikt in een hart het verlangen door dromen zoekt naar zichzelf mijn wereld ontwaakt in één enkele zucht de kleur van dromen mij zachtjes omhult hoor ik het stille sterven van een schreeuw in verlangen als de nacht mij vol liefde jouw tederheid schenkt…

Je kijkt me aan terloops En weer mis ik de sprankel in je ogen je hunkering de liefde We worden ouder zeker maar laat toch zien Wij kunnen toch nog minnen als waren wij zo jong als eens Ik wil opnieuw begin met mij m'n lief…

Zonnestraal van liefde lichtelijk geraakt Het hart ontgrendeld weer toegankelijk gemaakt Hittegolf van gevoelens fel opzwepend temperament Bouquet van heerlijke geuren en prikkelende zinnen Verdoofd haar tijdelijke gedachten rest alleen nog het vurig beminnen…

Voortgedreven door jouw kracht blijf ik eeuwig gesponnen in je web mijn intense gevoelens zijn niet langer verdoofd de liefde bloesemt in dit magisch moment alleen door jouw ultieme streven verdween mijn troosteloze blik als jouw hart een gevangenis was -had ik levenslang-…

als gefluister van een stem harten laat dansen het schijnsel van een ster verlangen onthult ontwaakt een droom de hunkering naar liefde bereikt de nacht oneindigheid waar niets verglijdt in hartverlangen sterren dansen in gefluister…

ze verleidt je met haar zilveren lach bespeelt je met heldere oogopslag lest haar altijd naar liefde hunkerende dorst met hoge zang kwieke snavel en sexy citroengele borst de mannetjes in de race voor de immer betoverende pimpelmees…

Liefde is nu enkel nog een hol gevoel van rouw en onmacht en hunker: rauwe rasperige pijn, waarmee ik noodgedwongen leren leven heb. Toch wil ik niet verzaken aan de genster die smeult onder de as: als ik haar uit mijn hart ruk ben ik immers dood.…

Onze intimiteit maakt de nacht zichtbaar teder, en ondoorzichtig onze lichamen nemen de ruimte, in liefde en schaamteloos genieten het ritme van vrijen is zacht en dwalend in hunkering zo intens is onze schemervreugde in de dwaalnacht van onze keuze misschien de schaduw van het lijfzuchten van duister het stille herademen van verwerken…

De eerste golven der liefde zal ik nimmer meer vergeten overspoeld door warmte verdoofd door hartenkreten Elke dag zwevend opstaan even langs haar huis dromen die ene lieve blik was genoeg om de dag weer door te komen Die pure liefde de eerste keer is nog steeds iets magisch helaas nooit meer geëvenaard en dat is best wel tragisch...…

Geen lust maar louter liefde, schat, doorstroomt en warmt mijn ziel; sinds hunker deze diepte mat ‘wijl ik in armen viel.…

De liefde laat ons de passie beleven Twee lichamen die hunkerend voelen Afdalend in een voortdurend zweven Wetend wat liefde voor hen zal bedoelen...…

levenslang gevangen wanhoop in het hart onvervuld verlangen voortdurende smart heimwee naar de hemel naar geborgenheid hunkering naar liefde nu en voor altijd Jezus is gekomen keerpunt in ons lot oorsprong aller dromen veilig thuis bij God liefde zonder grenzen rustpunt voor de ziel hoop voor alle mensen kom en kijk en kniel…

waar een kind zijn lach mijn verleden huilt in fonkelende ogen ik zoek naar de droom die ik verloor waar tranen gelaten mijn liefde brak geboren in jou hunker ik zacht naar wat is verdwenen jouw lach verbergt verloren dromen…

Een bloem, gekneusd fragiel buigend voor het leven Het hart scharlaken gekleurd hunkerend naar zonlicht en verschiet Een aureool gevat in hoop en stalen moed gesterkt door brandende wil en alles kunnen geven Icoon van liefde en intens naasten verdriet beklijf Het moet……

een hunkerend verlangen Eenheid Liefde Licht door aards beweeg gevangen maar nooit in geest gezwicht voor onbegrip en spotternij meewarigheid of hoon: niet bang niet tevergeefs reikt elke hand naar Liefdes' Licht naar heelheid yin en yang…

de onzichtbare kamer van het grote verlangen zoekend naar het antwoord op allang gestelde vragen is het slechts fantasie zonder houvast louter een hunkerend verlangen of juist het daaraan toegeven lichtend als een bevrijd moment of donker als een koude nacht wie vertelt het ons jou en mij…

In je ogen lees ik de hunkering Om mij straks te mogen beminnen Je ogen zuigen de liefde op Die je aan mij zal geven Geruisloos voel ik je zacht Je handen strelend Voelend naar mij Om mij straks te mogen beminnen In je ogen zie ik je opwinding Zacht open je mijn dijen Je vingers maken mij gek In een trillend genot Geruisloos laat ik…

Ik hunker hongerig naar je lekkere lijf alle zachte welvingen met passie te strelen onpeilbare dieptes wellustig verkennen Maar je lichaam spreekt geen vuur je koude hoge rug onneembare muur van een vesting met geheime code waar ik de volgorde van vergeten ben Geef me een hint een opening om ergens te beginnen anders worden we…

In mijn hoofd heb ik een muur elke keer als ik in een wenk de stoutste dromen overdenk is ‘t deze wand waar ik naar tuur In mijn hoofd zie ik je smeken ik heb je tegen het schot gezet geen laatste woord of sigaret je ogen geven me het teken Wacht niet langer, schiet nou op laat me niet zo lijden, vent leg toch aan, richt en vuur! Zacht…

Wij, de oudere mannen, weten het: IJdelheid 's mannen troef des vrouwen haat "oude" vrouwen hunkeren nog... Helaas.…

Er is iets achter alles wat we hier ervaren, een vreemde hunkering naar licht en troost, naar diep geborgen zijn, naar echt begrepen, maar door ons jachtig leven zelden klaar.…

Maar komt dit ooit, dit heldere beseffen dat enkel maar de liefde leven baart?…

Waarom vraagt de zon mij nooit om een antwoord op zijn groot verlangen en slaapt de maan bij nacht met zelfs de diepste droom heimelijk gevangen waardoor openbaart de dag zich steeds vaker in natuurlijke wonderen is de werkelijkheid een antwoord op de steeds weer tedere hunkering het verleden zo te zien met alle liefde van…

die namiddag liepen we hand in hand over de boulevard langs het meer hees fluisterde je van liefde van immer samen fragiel elk woord stil je adem kabbelde water en ik zweeg met laag de zon nog lager rilde je in mijn armen terug bij Fritz jij een Kafee Lutz ik een whisky en extra viltjes voor mijn woorden maart was koud…

ik dronk je als een goede wijn voelde me zwaar verdoofd mijn hart en hoofd deelden de pijn want in jouw jaar van bottelen bleken, wat ons betreft althans de druiven zuur te zijn zodat ik niet meer bliefde slechte wijn behoeft een krans ik leg hem zachtjes op het graf van onze korte liefde…

naarmate ze samen verder gaan verlangt ze naar ieder weekend zijn lach , hun hunkering het enige wat ze niet goed kan verdragen zijn al die woorden die spreken van liefde. samen , hand in hand. stilte omhelst ze zeker ook, die vertellen soms meer dan complete verhalen. waarom echter altijd gevoelens benoemen ?…

In de zwoele geur van liefde. De geur van duizend violen vermengd met duizend rode rozen. De zoete geur van samen zijn. Verlangen, hunkering versmelten in het nu. Al dromend duizend en een nacht. Het heden van het stil verlangen…

Weet je nog, die prachtige oase van windstilte en maneschijn van hunkeringen in extase omdat we bij elkaar konden zijn Weet je nog, onze eigen tijd met indelingen van liefde en rust van bewonderen en begeerlijkheid en op nachtelijke sensatie belust Weet je nog, de liefde verklaard tot in de hemel trouw beloofd zoveel mooie geheimen bewaard…