Netgedichten

netgedicht (nr. 36.502):

Dwaalnacht

Onze intimiteit maakt de nacht
zichtbaar teder, en ondoorzichtig

onze lichamen
nemen de ruimte, in liefde
en schaamteloos genieten

het ritme van vrijen is zacht
en dwalend in hunkering
zo intens is onze schemervreugde
in de dwaalnacht van onze keuze

misschien de schaduw
van het lijfzuchten van duister
het stille herademen
van verwerken van verdriet
doet ons troosten in de liefdesnacht

met de intieme hunkering
van een levensgroot genot
samen, maanlicht ondervonden
met de intense vertedering
van een stralend hartgeluk.