Alle inzendingen over Liefde OR Onmogelijk

Ik kan onmogelijk geloven, in ons aller blinde lot. Weet, geluid verspreidt zich in kringen. Hoor, een koor begint zomaar Bach te zingen. Door blind toeval of door het onbedoelde lot. Hoe ik het als onwetende wend of keer, steeds kom ik weer gelovig uit, bij de aandacht van Zen. Bij dat ongrijpbare Tao. Bij de Liefde en bij God.…

maakt blind - hun liefde kon bloeien....…

als een struisvogel, bedreigd zie ik alles beter, mooier zinspelende vlinders maken zich meester van een onontgonnen gebied betoverd blijf ik zwijgend naar je kijken in strijd tussen schaamte en verlangen liefde van mijn leven ik wil niet kwijtraken wat we niet mogen vinden de onzichtbare brug twee mensen, uniek verbonden wij zijn elkaar…

mijn muze ik dicht een beminning tot mijn schaamte en verlangen verlangen door dromen gedreven bedwelmend, de spanning gonst onze lichamen die bevend liefhebben druppels vormen op jouw huid parels, als dauw op blad fonkelend je ogen, ze schreeuwen passie vingertoppen glijden verkennen naakte huid maken kleiner wordende contouren…

Staande aan de rand kijk ik langs de punt van mijn schoenen naar de afgrond onder mij In het zwart dat mijn gedachten nadert, een oase van rust wil ik niets liever dan me storten in het onbekende Liefste, vaarwel treur niet treur wel Staande aan de rand schuifel ik dichterbij ik kon het niet want de ware afgrond dat ben…

Op de liefde, Op ’t vrolijke en het onmogelijke, Op oorlog, de haat en de vrede, Op ’t geloven, ’t zeggen, ’t zijn, Op ’t hart. Om niet te drinken, Op al deze dingen, Is om echt te leven. Leven is vrijheid, Om dit te voelen, Moet je ’t niet denken, Maar zijn.…

Ik pluk de mooiste bloem uit het diepste dal omdat ik van je hou ik haal de mooiste ster uit het heelal alles wat onmogelijk lijkt, doe ik voor jou Ik geef je mijn diepste gevoel omdat ik van je hou waar ik ook ben, ik sta achter je alles wat onmogelijk lijkt, doe ik voor jou Ik zal voor je vechten de zwaarste strijd omdat ik van je hou…

De ziekte kwam velde haar neer op bed ieder was ontzet De krachten namen af de pijn nam toe staan of lopen was een onmogelijk gedoe Toen is haar steel geknakt haar schoonheid was verloren De strijd is gestreden Niet tevergeefs toch is haar levensdraad nu afgesneden Na liefd' en pijn nu eindelijk bij haar Vader Ook voor haar wild…

het onnoembare boeit mij door de onmogelijkheid er woorden voor te vinden al ons zoekend gestamel verstilt in haar kern…

Alles om ons heen, juist dát onmogelijk maakt..?…

hopeloze kleren Die ik draag, uit oorlogstijd Lijkt het wel, als ik de Anderen hoor schreeuwen - 'Lompen uit oorlogstijd, Die de voddenboer vergat Mee te nemen' - maar wel Met liefde gemaakt, Liefde die de schreeuwerds Al lang werd ontnomen En die zij ook nooit Meer tegen zullen komen…

wat als de onmogelijkheid nog het enige dierbare is dat we kunnen opzoeken, vasthouden in onze gedachten zoals een oude stad, uitgeput door tijd maar niet meer van ons ook al staan huizen dichter dan ooit in de dag, in de nacht lopen uren in elkaar over naar liefde en de glinstering van dit mysterie dan nog, antwoord jij weet ik…

zeg me hoe ik mijn geliefden zoek in de karmozijnrode woestijn zeg niet dat het onmogelijk is zeg dat het ongelooflijk is zeg me dat ik leven moet stappen zetten moet dat ik graven moet naar de liefsten in de karmozijnrode woestijn zeg niet dat het onmogelijk is zeg dat het ongelooflijk is zeg me dat dat ik niet meer terug…

maar lief schijn jij zo lief te zijn zo waar te zijn van mij zo raar is het zo lief te zijn zo onmogelijk lief als jij…

Daarbuiten was herfst een mengsel van kruiden iets van rozijnen een rode wijn het kon onmogelijk een geur van nog zomer zijn…

Wederzijdse uitwisseling Is onmogelijk Wanneer je je gevoel niet toont Geven en ontvangen Zijn in werkelijkheid één…

Ken je ook dat gevoel van “haar” niet kunnen bereiken, die altijd aanwezige pijn, van onmacht en onmogelijkheid, om ooit van “haar” te zijn. Ken je ook dat gevoel? Ken je ook dat gevoel, van wel willen , maar niet kunnen, leven, als geliefden naast elkaar, al zouden we zo graag willen, de gedachte al is raar. Ken je ook dat gevoel?…

maagdelijk was de jurk als het wit van onschuldig dromen duister is haar verlangen had zij juist gekozen één hart moest zij breken een onmogelijke keus stil verhulde tranen zacht liet zij ze gaan…

elke keer als ik aan je schrijven denk schieten onmogelijke werelden door mijn hoofd beelden beperken om toch te beginnen moet ik me beperken tot eindeloos een gevoel voor jou dat ik koester zoals ik me in jouw uitstraling koester zoals ik uren zou kunnen blijven staren en een konijntje op een bospad baren maar langzaam dringen dan echte…

wordt alleen maar erger En je kan er steeds maar niks aan doen Een maand later, je praat niet meer Af en toe knijp je in m’n hand Maar praten doet teveel zeer Je ziekte heeft je overmand 2 dagen later word ik gebeld Je bent heengegaan Je lichaam gaf het op Je hart kon het niet meer aan Ze gaven je een jaar Je hebt er 5 weerstaan Een onmogelijke…

ik heb je gezien in de lach van je slaap vol blijdschap betrad jij het onmogelijke land met geopende hand waar vingers knippen zonder geluid en dromen van alle kanten tot je komen met de liefelijke vraag wil je er even uit je bewoog in zachte meegaandheid met een warme zucht draaide soepel ontspannen op je rug ogen half open…

Eindeloze dagen Nachten zonder droom Ik blijf het verlangen Verlangen naar het chroom Tergend diepe graven Die dood zijn door de kou Hoe moet het in het leven Hoe moet het zonder jou Hoelang gaat dit duren Dit gevoel zonder gevoel Morgen wordt het beter Morgen is alles Cool Waarom blijf ik nou denken Waarom doet dit zo’n pijn Je…

Liefde ken ik niet. Geluk heb ik niet. School lukt me niet. Een baan krijg ik niet. Werken kan ik niet. Geld verdien ik niet. Mensen helpen me niet. Zo leven gaat dus niet. En dat allemaal omdat je het niet ziet.…

het is vreemd om heel even iemand te zijn en hoe je me met vleugels kleedt hoog en wijd stel je voor dat jij mijn lichaam bent en dat jij mijn hand raakt en dat jij voelt hoe een kus smaakt stel je voor heel even dat een leugen niet zo machtig was en hoe het zou zijn misschien zelfs meer…

Je staat verstelt dat dit beeld nog te bewonderen is Als je verneemt dat het is omgevallen verbaast het je niet, want zijn scheefstand is voor het oog kritiek. Een kleine beving of anderszins lijkt voldoende. Maar er is ook een paralel met wat ons mensen bezighoudt: Een goede afloop, behoud van, iets bereiken of verkrijgen enz. Of een wens in…

de juiste definitie van liefde heeft niemand mij ooit kunnen geven probeer het maar eens toch als het er op aan komt is en blijft liefde met stip het belangrijkste in 't leven affectie wellicht of een onbeschrijflijke hang naar tederheid... kijk nu probeer ik het zelf ook vergeefs echter…

Gemotiveerd door liefde en geluk, de laatste kus. Verlangend naar vroeger is het onmogelijk te stralen. Ik wacht op een schouder, een tedere lach. Maar tranen glinsteren al, als gebroken kristal. Vastklampend aan herinneringen blijf ik hangen in het verleden. Maar angst voor de toekomst Verpest al het fijne.…

Denken werd af en toe mijn hemel, toen hetgeen onmogelijk leek, toch mogelijk bleek te zijn. Dankzij onvoorwaardelijke liefde. Dankzij grenzenloos vertrouwen. Dankzij onverwacht geluk.…

In het geloof kan ik onmogelijk geloven. Onmogelijkheden mogen waarheid claimen. Over onbegaanbare wegen wil ik gaan. Waar diepte onpeilbaar is ga ik staan.…

Dat ik me niet langer verzet, tegen de loop van het leven. Tegen het feit dat alles stroomt. Dat ik niet langer weerstand bied, tegen verandering. Tegen de waarheid van de dood. Dat ik niet langer vasthoud, aan gebeurtenissen. Aan de halmen van het stro. Dat ik niet krampachtig wil behouden, waar ik met mijn hele hart van hou. Ik hou…