274 resultaten.
Litteken-Nederlands
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 106 Je staat voor me
Getekend door de tijd
Je littekens helder
En overduidelijk
In je armen gekrast -
Was het de tijd
Of toch je zielenpijn
Die ze daarin heeft gekerfd,
Zichtbaar bewijs van je lijdenslast?…
Heel stil
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 65 ik heb je laten gaan
in mijn leven
maar in mijn hoofd
blijf je nog kleven
in mijn hart
daar slaap je rusteloos
ik voel je
niet geheel liefdeloos
soms voel ik
je klauwen nog snijden
de littekens gekerfd
ik wil geen medelijden
ik vecht mijn eigen strijd
ik heb nog zelfrespect
je groeit een passage
in mijn traject
al blijft liefde daar…
Rebel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 28 Hij doet wat
in onze mond blijft steken
Hij gooit de rommel weg
die niet van hem is, want
de vergunningen deugen niet
en hij is niet bang
voor de politie, niet bang
voor brokken, ziekenhuis
en littekens, niet bang
de diepte te voelen
van een val en dan
vonkend van kortsluitingen
in milliseconden het uit elkaar
spatten van zijn hoofd…
letters tekenen
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.099 Angst verdrijven
Rijmen omdat het hoort
Woorden kneden
tot ze pijn doen
Bijna zoals de vragen
Wat op de maag ligt
wordt uitgekotst
als tekst op witte vellen
Niets vertellen
littekens tellen
Maar blijven geloven
dat ze terugkomt…
pijn
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 785 Pijn van binnen zal langzaam overgaan,
maar littekens blijven altijd op je lichaam staan.
Ze blijven een herinnering aan je verleden.…
Een gedicht schrijft een man
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.807 Littekens
verzwijgen een verhaal.
In de tweede strofe komen
de woorden op gang: hand,
die over het vel gaat, hoofd en hart.
Voorzichtig krijgt de man vorm.
Langzaam ontstaat poëzie.
Met de pen leest het gedicht
wat er niet staat.…
nergens anders
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 851 gevangen ben ik
in de vuist van je hart
bouw je een brug
naar mijn ogen
beantwoord ons
het hoofd in de wolken
en linkervoet in de hemel
ik ruik je bloed
ben hongerig naar je zijn
vol littekens je huid
die ‘k lik en ‘k laat niets toe
anders dan liefde
jij weent en lacht
alles wordt lichter
enkel wat zomervogels
zijn nog gekwetst…
Waar littekens staan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 484 zag de vingers
omhoog gaan
las handenvol vragen
ogen die doofden
in niet meer geloven
de strohalm met traan
herkende de lijnen
die schrijnden rond
polsen waar littekens staan
gevangen in leven
door anderen geboeid in
altijd jezelf weer geven
geef het verleden een schop
laat het verwerken je erven
en zoek nu de zonzijde op…
Wachten op
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 724 In de stilte van verstopte spiegels of
het lawaai van
scheurende maskers
en
leugens die gestolen willen worden
door fluisterende stemmen die elkaar beloven dat ze elkaar alles gunnen
en samen hun gedachten verliezen of weggeven
aan kleine illusies
en
het geluk
dat met littekens
geen eenzame
dromen
meer belooft.…
het gemis
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 267 dan lijkt het leven
op het verzamelen
van littekens
voel je de huid
niet meer eronder
een leeg boek
vol onzichtbare inkt
alleen leesbaar
voor die ene lezer
het gemis dat er is
zal altijd blijven
voor een deel
dat andere deel
moet je helemaal
opnieuw schrijven
de gaten invullen
de letters spellen:
o v e r l e v e n…
treuzelend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 156 winterkleren hangen treuzelachtig voor ramen
als oude vrouwen ,met lege zakken
weerspiegelend in blinde tijden
wordt ze door de huiskamer omarmt
mouwen rijmen op muren als
koude littekens op het behang
maar nu zijn wij groene bladeren
waarin wij ontwaken in een verre lente
de kou houdt niet meer stand
in een schaars verheven licht
wordt…
de vogels hebben gezworen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 85 ze leven door
na wekenlang geweld
al is er geen stukje grond
dat geen littekens
van de oorlog draagt
ze hebben de angst
achter zich gelaten
en durven weer
te rolschaatsen
in het park
kortstondig déjà vu
alsof oorlog en vrede
van Lev Tolstoj zich
weer openvouwt
eind goed al goed?…
ZICHZELF SNIJDEND
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 442 Haar benen hield ze steeds bedekt
voor haar armen gold dit evenzeer
Ze voelde zich geheel niet perfect
ze was een meisje zonder verweer
Haar wonden toonde zij niemand
voor haar littekens ging dit ook op
Ze weende dikwijls in stilte want
het leven gaf haar vaak een schop
Haar benen staken in lange broek
zelfs als de zomerzon erop scheen…
Vertel eens wat je ziet?
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 232 Je draagt de littekens van het leven, die bewijzen dat je kunt overwinnen!
Kijk eens in de spiegel en vertel eens wat je ziet?
Ik zie een sterk persoon die al vele hindernissen heeft overwonnen.
Ik zie iemand die een levenspad heeft gehad met veel zijwegen en heel veel hobbels.…
Een wereld vol haat
netgedicht
4.0 met 100 stemmen 55 verloren zien gaan
de stukjes leven
op weg naar een
bloeiend bestaan
ze knopten
voortijdig
steelden te lang
konden de lichtroof
van anderen niet aan
hun kleuren
vervaagden door
een brandende zon
guur weer vertraagde
florissante rijping alom
weer is aarde
gebarsten en in zijn
vruchtbare grond krast
klimaat desastreuze littekens…
Een bewogen leven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 134 jij hebt mij
je hand gegeven
ik heb strelend
de lijnen gelezen
van hoofdstukken
uit een bewogen leven
in langzaam
ontspannen opende jij
uit de schaduwen
kwamen ook de in
vele jaren verborgen
kleine littekens vrij
jij hebt een bijzonder
sterke overlevingskracht
die smart en pijn
te weinig ruimte gaf
maar nu in liefde deelt
omdat…
de tijd
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.483 De tijd heelt wonden
Littekens heelt zij niet
Voelbaar, duidelijk
gekrast in de ziel.
De tijd zal leren
of de pijn verandert
in draaglijkheid
en berusting
De tijd heelt slechts
ten dele
uiterlijk voor wie
niet weet van innerlijke pijn.…
Armen staccato omhoog
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 226 er knallen weer schoten
diep in hun geest
halen littekens open van
wonden die eens zijn geweest
duizenden armen
staccato omhoog
een schreeuwende leider
uitzinnig in zijn betoog
bloed aan hun handen
befehl ist befehl
wir wussten es nicht
is één woord te veel
maar ook vandaag
brandt het blauwzwarte staal
van een granaat in explosie…
Verlangen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 889 leven
Ik heb zoveel liefde te geven
Waar ik kan zijn zoals ik ben
Bij wie ik ben zoals ik ben
Grenzen zoeken en weer terug
Ik wil soms echt veel te vlug
Ik voel me openbloeien
Voel mijn lichaam gloeien
Hunkerend naar ultiem genot
Gevoelens niet op slot
Verlangend naar de golven
Die zo lang waren bedolven
Onder zware dekens
Nu alleen nog littekens…
Tegelvloer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 221 Littekens door krassen van stoelen.
Het marmer versleten en grauw.
Hij zal het nog lang moeten voelen,
het drukke geren, zo hard en zo rauw.
Al zullen ze hem nog jaren vertrappen,
een gedachte dooft veel van de pijn.
Zullen de zolen die op hem stappen
er over honderd jaar ook nog zijn?…
Jij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 625 ach ik ben oud
niet alle wonden
kunnen nog helen
al meer littekens
heb ik nu dan huid
maar jij blijft jong
althans in mijn ogen
ook al evenaar je
bijna al mijn jaren
je zonnestraalt me
door de donkere nacht
bedekt rauwe wonden
met een fluwelen korst
je lach stilt de pijn
van botte messen
die het lange leven
almeer in me stak…
Wankel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 926 Wat is vriendschap waard
Als er niets valt uit te praten
Je na 1 strubbeling
Wordt afgedankt
Verketterd en verlaten
Wat is nog de meerwaarde
Van een leuk en fijn kontakt
Als rücksichtslos en
Onverwacht je kop wordt afgehakt
Zo'n vriendschap
Is geen vriendschap waard
Misschien ook nooit geweest
Het bezorgt je weer wat littekens
En een wond…
’t herhalende verdriet
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 1.272 de zachte huid van jeugd
beetje bij beetje afgepeld
en toch weer overwoekerd
gevormd tot een harnas
doorploegd van littekens
toon ik mij jou
trotseer bijtende winden
ruw als beton het oppervlak
enkel nog in ’t verborgene
bloeien wat bloemen
pijn doodt de mooiste vogel
gebarsten door het vuur
de aarde in verdroogde voren
wacht zaad…
nachtlicht
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 765 Na de zoveelste pikzwarte nacht vol pijn
verschijnt er in de verte een bijna onzichtbaar lichtje
De nacht die koud en eenzaam was,
vol littekens van de scherpe scherven
gevormd door gebroken dromen,
heeft eindelijk een nieuwe uitdaging gevonden
in het geruisloos één worden met het fragiele schijnsel
dat zich diep in de donkerste hoeken
bijna…
Gekerfd hart
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 146 De kerktoren slaat onverwacht
twaalf keer, doodse stilte volgend
het vuur knisperend, blakend
littekens nu zichtbaar zijn
alleen in het donker.…
Utopie der Liefde
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 92 Nietig als wij zijn
zullen de littekens ons gedenken.
Vol wanhoop kijk je me aan
want de realiteit wil
dat we onbeholpen gissen naar liefde.
Verlangend naar de ander
echter in eenzaamheid heen zullen gaan.…
Jij zegt de woorden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 Papa, jij weet waar het pijn doet
ook al was je er niet bij
Jij vraagt altijd precies
naar iets belangrijks dat
anderen niet hebben gemist
in mijn verhaal, een terzijde
van het pad, een diepte
waar ik omheen vertelde
gevoelens die ik mijd
omdat ze jeuken in mijn hoofd
en littekens die ik bedekt houd
Jij begrijpt het allemaal
al voor…
Zonder omwegen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 dag was nog niet voorbij
Bespraken het doen en laten
van passanten zonder iets te begrijpen
Toen de buren ons verrieden
was de dag nog lang niet voorbij
Op kousenvoeten door belaagd gebied
en de wens om te begrijpen
Door de duisternis toen de vijand
ons uit ruïnes redde
Alles raakte vandaag
zonder omwegen het hart
Maken littekens…
Mijn vader in de weide
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 814 Mijn vader in de weide sprak twee talen
Hij brak het ijs voor de avond viel
Voor de zwaluwen vertrokken naar het zuiden
Ik kon niet over de schutting heen kijken
Goed vergelijken met kwaad
De littekens heelden niet, de tijd verzuimde zijn plicht
Zomers gleden voorbij, bar en willoos
Als paarden drachtig van een hete wind
Nu draag ik zonder…
vleugels op huid
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 284 het schuwe kind
dun, ook aan de binnenkant
breekt twijgjes tot
littekens
de stilte, al jaren ouder
stuurt levensloze dromen
onder houten huid
wanneer armen vol bomen
slechts willen wonen
in het zachte geritsel
van de wind
ze zit veraf van de zon
door de nacht
te staren
en ik wil haar geven
het ochtendgloren, in ogen
vol vlinders…