Alle inzendingen over Moeder OR Thuis OR Geborgen

Mijn wereld wordt steeds kleiner Hij krimpt van dag tot dag Niet dat ik dat erg vind En het leven minder mag Niet dat ik mij zorgen maak Om wat meer eenzaamheid Dat heb je of je hebt het niet Je raakt het nooit meer kwijt Niet dat ik echt wakker lig Van al wat is verpest Maar wel dat ik mij veilig voel In de wereld die nog rest…

hier weet ik mij geborgen buigend voor haar kruis en daar boven de deken wacht weer het echte leven dat al die tijd niet is geweken en mij destijds als welkom werd gegeven.…

donker nu en stil het al te veel doorvaren watervlak geborgen het fel gejaagde waterwild in de strengeling van struiken en vergaande autobanden…

het oude jaar heeft de haast van moeders die op de valreep nog wat boodschappen moeten inslaan voor de feestdagen wie nog voor donker thuis kan komen heeft duidelijk een streepje voor...…

Heerlijk is: ontwaken in ons huis, de geborgenheid van binnen, want er is buiten. De zon schijnt, vogels fluiten, de wind huilt, kerkklokken luiden. Nog zaliger is: na uitstap of na reis de zekerheid: het huis staat er nog, de sleutel omgedraaid, buiten van ons afgegooid, wij zijn thuis. Dit huis: een warme thuis.…

ze was een meisje het kind waar lang op werd gewacht verwend ze was een echtgenote werd moeder man stierf veel te jong verloren ze was een weduwe wilde veiligheid vond een man en zijn gezin geborgen ze was een moeder ontzegde liefde zichzelf misschien het meest alleen ze was een vrouw verzweeg verdriet en angst en drank eenzaam…

Jij kijkt mij aan met lege ogen je ziet mij wel maar ook weer niet mijn jeugd komt voorbij gevlogen alle vreugde, maar ook het verdriet De warmte van het ouderlijk huis het gevoel van geborgenheid de gedachte dit is mijn thuis het is er wel, maar ik raak het kwijt Altijd als heel normaal ervaren het was er en is er nog steeds gedachten…

Een moeder is een baken een thuis in elke leeftijd een moeder is je troost en toevluchtsoord een moeder kent je vragen al heeft ze de antwoorden niet een moeder doet gewoon haar best ze heeft je allang gehoord een moeder heeft geen regels ze voedt op, vanuit haar hart en niemand weet beter dan zij, wie je bent een moeder heeft kracht…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Al ben ik thuis of verre oorden in een gedicht weet ik mij te verwoorden, kan ik het leven aan en bevestig mijn bestaan.…

een vrouw met koekjes bij de thee het neuriënde lied op een saaie morgen mijn moeder, zij leefde altijd met iedereen mee geheimen hield ze diep in zich geborgen haar geef ik een denkbeeldige trofee…

mijn thuis de eerste jaren van mijn leven Het lijkt maar even En toch... die herinnering gaat nooit verloren Mijn moeders stem, die blijf ik horen…

het stond eens als een huis 987262 ik wist je te bereiken doorgelegen stierf mijn moeder op nummer 28 en het huis was niet meer dat huis dat ooit bekend stond als thuis…

levenslang gevangen wanhoop in het hart onvervuld verlangen voortdurende smart heimwee naar de hemel naar geborgenheid hunkering naar liefde nu en voor altijd Jezus is gekomen keerpunt in ons lot oorsprong aller dromen veilig thuis bij God liefde zonder grenzen rustpunt voor de ziel hoop voor alle mensen kom en kijk en kniel…

We weten hen geborgen; zoals een nieuwe morgen weer vreugde brengt in huis, zo schrijft God alle namen in liefde weer tezamen en is voorgoed hun thuis.…

hoe ouder ik word hoe dieper ik soms in mijn vroegste jaren verzeil en er gaandeweg ook langer schuilen wil alsof ik mij in de jachtige wereld van nu steeds minder thuis voel, liever de rust van 't voorbije proef rond 'n dierbaar huis of plein tussen vertrouwde geuren en klanken in stil geborgen tijd .…

We weten hen geborgen; zoals een nieuwe morgen weer vreugde brengt in huis, zo schrijft God alle namen in liefde weer tezamen en is voorgoed hun thuis.…

ik weet niet dat terug weg is Ik weet niet dat ik thuis zal vergeten De vreemde taal leer spreken mijn moeder niet meer zal herinneren Ik weet niet hoe vijandig mensen zijn Ik ben zo klein hoe kan ik dat weten?…

door zijn aderen stroomt het zwarte bloed van exogene minnaar een graag geziene gast bij vrouw en moeder onderhevig aan verlepping en verkwijning die buiten zoekt wat thuis niet meer voorhanden is…

onder de deken blijkt dat gevoel van geborgenheid is dan ook hetgeen dat langzaam weer wegkwijnt en stilletjes verdwijnt zoals moeder die het licht uitdeed je welterusten kuste en daarna geruisloos verdween…

o moeder, die mij baarde, die haar vermoeide schoot gelaten openvouwde u draag ik op mijn dood. ----------------------------------------------------- uit: 'Voor wie ik liefheb wil ik heten', 1966.…

We lepelen In de bestekbak van de slaap Dromend van dingen Die we later niet Meer kunnen achterhalen, Tot de morgen Ons weer scheidt En het leven haar tol Weer laat betalen Het opstaansritueel De dingen die we doen De kunstjes die je leerde Zijn als bij het slapen gaan Maar daar het omgekeerde De nacht is nu voorbij Het…

op zoek nemen we de plaatsen van bewoners, in verlaten huizen herstellen wat stuk is, slapen in hun bedden, nemen een bad eten resten uit koelkasten maken schoon, wassen kleren elke dag een andere woning onzichtbaar worden alleen nog maar elkaar zien zo scheppen wij bewoonde huizen wachten op het openen van het slot in de deur…

Liefste, ga alvast, dan kan ik met je vrijen – in warm beddegoed.…

Ik zeg je schat, slaap zacht Ik loods je wel veilig door de nacht ik zal wel over je waken en alles wat jou bedreigd onschadelijk maken Ik spreid mijn vleugels en weg is het gevaar Ik zeg je schat, slaap zacht…

in het diepste van jouw zijn vond ik juist dat veilige plekje van geborgenheid en de wind die streek glad….…

De dagen van mijn leven heeft U te boek gesteld, U bent met mij verweven mijn dagen zijn geteld, U zag van lang tevoren mijn vormeloos bestaan, nog voor ik werd geboren gaf U de richting aan, ik ben in U geborgen, uw trouw, uw Vaderhand; ze zijn er elke morgen als dauw op dorstig land, uw zon zal mij omgeven in zorg, verdriet en pijn,…

Mijn poes vouwt zich in de kleine doos, ogen dicht – van welbehagen.…

Midden in de nacht drink ik warme chocola – mijn bruine mama.…