Alle inzendingen over Natuur OR Dood OR Onomkeerbaar

Zijn vreemdste stukjes kwamen langs vannacht: Een Derrick die een keer verrassend boos was In een relatie die vrij hopeloos was En nog meer wat je niet zo snel verwacht Toch blijft het beeld van Derrick onomkeerbaar En, ook postuum, oneindig recycleerbaar…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Hoe jij mij melkt en ik jou melk hoe mannen en vrouwen moeten groeien tot op een punt dat het voedzaam wordt wij oeverloos van mening verschillen terwijl het tweemaal op hetzelfde neerkomt of wilden we gewoon lang baden elk aan zijn geëigende kant hoe wij er beiden wel en niet beter op worden tussen de dagen staan en tijd vrije…

De scholen zijn nu állemaal begonnen Het laatste staartje van vakantiepret Maakt plaats voor de vertrouwde vaste tred Plichtmatig wordt de weerzin overwonnen Naar school of werk sjokt héél het peloton Bij regen, hagel of de laatste zon…

Door social media wordt alle rust in onomkeerbaarheid vaarwel gekust. Ik snak naar een moment van contemplatie. Opnieuw een mail, shit, nét nu ik pauzeer. Het is die drommelse retraite weer.…

Natuurlijk bestaat de dood, niet. Al wat bestaat blijft leven. Moleculen worden weer atomen. Zalmen keren stervend terug, naar hun geboortebron. De dood is een menselijk ego, door deze dichter, ten dode opgeschreven.…

Ze staan er nature morte onbewogen keikoppig kijkend lijk de dood hun bast doorkerfd lijkt wel schroot ze staan er nature morte onverdroten een landschap met wilgenkoppen aan een sloot…

traag trekken wijzers kringen rond hun plaat duwen met zacht geweld de tijd onomkeerbaar vooruit lijken minuten soms uren te duren vliegen ze dan weer op jetski's voorbij toch zijn ze alle gelijk…

de wereld voelt als ingedikt vervlakt de rijke smaak het resultaat nogal verpieterd de tijd oogt ingekrompen tot vale tinten uitgebleekt en onomkeerbaar afgesleten maar in de kleine ruimte die ons gelukkig rest voelt alles nog als vriendschap…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Als je dodelijk geveld wordt door een vallende oude boom spreken we dan van een geweldsmisdrijf of van een natuurlijke dood?…

Wat is dat toch minimale eetlust En als jij weg bent die intense onrust Wat is dat toch dat gemis elke keer Verlang zo intens naar meer en meer Wat is dat toch dat vlindergezang Liefde onomkeerbaar dat maakt me bang Wat is dat toch mijn hart vol van jou Verliefd tot op de bodem man.. van wie ik hou…

Ingeslagen wegen zijn onomkeerbaar maar vormen de pracht van een nieuwe wereld. Vastgehouden en weer losgelaten totale vrijheid belevend zonder alleen te zijn.…

traag trekken wijzers kringen rond hun plaat duwen met zacht geweld de tijd onomkeerbaar vooruit soms lijken minuten uren te duren dan vliegen ze weer op jetski's voorbij tijd verglijdt in eeuwigheid…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

zand door mijn vingers onweerlegbaar onomkeerbaar ongrijpbaar als de lucht luisterend naar zijn eigen wetten slepend als stroop vluchtig als vuur onbekommerd over de gevolgen gaat hij alsmaar voort zonder immer om te kijken of even in te houden onverminderd onbevangen gaat hij door maar naar waar?…

Is de werkelijkheid een onomkeerbaar feit. Echter, de absolute werkelijkheid is: Er bestaat geen absolute werkelijkheid.…

de kunst van de hartenbreker de liefdeswreker die in mijn pijnen op blijft doemen Het is onomkeerbaar, te laat, te vertroebeld om mijn naam te noemen en mijn ziel te wenken…

dood ben je natuurlijk niet want we zijn je niet vergeten maar toch dat lichaam die sterke stem die luide lach die warme handen dat wordt hier toch maar stil…

Als dan de grote stilte valt en het onomkeerbare Het einde net zo is als het begin Pas dan zal ik het weten Het antwoord op mijn vragen Als ik het geweten had had ik mij dan veranderd? De dingen anders benaderd? De mensen anders getroost? Het grote niets of is het alles?…

warm wenkte de zon maar wolken kromden zich vasthoudend om de aarde lieten haar niet vrijuit stralen met het lang ontbeerde licht pas na de middag lossen laatste sluiers op reikt voorjaar naar zijn top om in een lange schemering met onomkeerbaar uitproberen zijn lentekleuren nog te presenteren…

Belaagd door de horde van onomkeerbaar, waarmee de rust niet langer zelve. Nu ogen samenknijpen, de schaduw onder zware wolken gebukt gaat, is er niets meer te begrijpen. Alleen het vergeten van gisteren en de dagen waar niemand van wil weten.…

maar we zitten zonder de ingredienten, van manenschijn en rozengeuren Nu moeten we tegenover onzelf bekennen het is over, tja....t word wel even wennen Jammer dat we het niet eerder zagen misschien viel er wat te redden hadden we elkaar meer moeten behagen Maar nu is het onomkeerbaar...…